Tour de Farce - Steven Goegebeur, Xander De Rijcke en Bart Cannaerts

Steven Goegebeur was MC van de avond. Het was sniksheet in het gebouw van het Crombrugghe Genootschap. Net zoals vorige zaterdag bleek er weinig frisse lucht binnen te sluipen. Steven begon dus maar wist me niet te bekoren met zijn flauwe grappen. Hij heeft nochtans de précense om publiek te entertainen. Hij moest het vooral hebben van een aantal one-liners. Bram, denk ik, ken ik reeds uit de DNA improvisatieshow. Hij begon wat nerveus en tastte het publiek wat af. Hij wist niet echt te boeien hoewel hij de iets minder nuchtere toeschouwer al gauw aan het lachen bracht. Hij had het over pissen met een erectie en allerhande vreemde gebeurtenissen in zijn dagelijks leven. Ik vond hem absoluut niet geslaagd, hij zocht ook voortdurend aandacht uit het publiek. Een kuch of één vreemde lach en hij moest het toch even vermeldden. Een flauwe start, nochtans was hij de grappigste van de DNA improshow. Ik vond hem allessinds grappiger in groep. Dan kwam de verrassingsact van de avond, Xander De Rijcke. 'Oei,' dacht ik. Ik heb deze show vorige week gezien.... Ik vreesde dus voor een herhaling, maar dat bleek buiten de kunde van Xander gerekend. Hij kwam scherp uit de hoek en had onmiddellijk het publiek in zijn greep. Sommige grappen en verhalen waren uiteraard gelijkaardig met vorige week maar de aanloop was helemaal anders. Xander baande zijn weg naar de grappen en hun ontknopingen op een andere manier en bijgevolg wist de show mateloos te boeien. Ik had schrik om een déjà-vu gevoel te krijgen maar kreeg in de plaats een verbeterde en originele show van Xander De Rijcke die grappig en spitsvondig was. Tijd voor Bart Cannaerts, een paar dagen geleden nog tussen het publiek bij de Vijf. Hij kwam spontaan over en had zin in een fijne afsluiter. Hij begon een beetje typegewijs wat me minder interesseerde. Na een tiental minuten bleek de echte Bart Cannaerts vertrokken. Hij had het over konijntjes, ; Hij kwam grappig, eerlijk en creatief uit de hoek. Hilarisch was het moment waarop hij een muzikant uit het publiek haalde. Hij wist volgens mij niet dat deze Lode zelf ook een comedian was (DNA impro), maar wist Lode te overtuigen om hem te leren gitaar spelen. Nadien bleek dan wel dat Bart blijkbaar al meer dan eens gitaar had gespeeld. Hij bracht een fantastisch nummer over Luc Beacourt en het liedje "Zeg het gewoon" was heel stereotiep en grappig. Bart Cannaerts vond het leuk en bleef maar gaan en een vervolg breien aan zijn optreden in die warme maar gezellige zaal. Uiteindelijk nam Cannaerts dan toch afscheid en nam zijn lege glas (deels geledigd door een dorstige zaal) mee. De optredens waren ongetwijfeld in stijgende lijn en Xander De Rijcke en Bart Cannaerts zorgden voor comedy op hoog niveau! Mijn score: 8/10