De vijf - Henk Rijckaert, Wim Helsen, Iwein Segers, Begijn le Bleu en Gunter Lamoot

Plaats van optreden, de centrale nabij de Dampoort. Een avond comedy, een avond van try-outs van maar liefst 5 stand-uppers. De avond begon met mc, Iwein Segers. Iwein Segers blonk vanavond uit in valse onbescheidenheid. Hij wou de trucs van bekende comedians en vooral van zichzelf blootgeven. Dat deed hij op een gespeelde onhandige manier en het publiek vond het best ok. Hij was mc en kwam dus met korte fragmenten van zijn nieuwe show op het podium. Hij kondigde met veel enthousiasme Henk Rijckaert aan. Henk Rijckaert speelde een stukje uit zijn nieuwe show die wellicht Karton zal heten. Na het optreden tijdens de Comedy Casino festival waren de verwachtingen hoog! Hij wou het vooral hebben over werkzaamheden aan zijn gekochte huis. Jammer genoeg brengt dat ergernissen met zich mee en die bleken best grappig te zijn. De grappen gingen van loodgieters, avonturen in de Gamma tot waanzinnige en nutteloze producten uit de Colruyt. De humor en situaties waren heel herkenbaar. De interactie met het publiek leverde grappige situaties op. Ik vond het materiaal dat Henk bracht goed en mits wat rijping benadert hij vast opnieuw het hoge niveau van de vorige show! De volgende show zal wellicht gaan over zwangerschappen en lieve kinderen van 2 jaar. De blog van Henk. Nadat Iwein zijn zelfrelativerende liedjes had gebracht was het de beurt aan Wim Helsen. Hij kwam op, een beetje met gespeelde onzekerheid. Nadat hij net was gestart viel de show stil want een vreemd stemmetje overstemde Wims show. Uiteraard was deze stem Wim zelf die zichzelf volledig kwam afbreken. Wim bleek volgens de stem een zielig kereltje te zijn die zelfs heel jaloers kon zijn, jaloers op een vijs. Wat Wim Helsen ging vertellen was dus volgens de stem allerminst grappig. Daarna probeerde Wim op het podium dit opnieuw te ontkrachten aan de hand van een moppenboek, alles bleek grappig te zijn. Het einde werd weer geleid door de opgenomen stem die Helsen in de grond boorde. Je merkt, het was een absurd fragment en niet altijd even geslaagd. Misschien was het doel niet helemaal duidelijk omdat hij natuurlijk maar een fragment bracht... ik ben er niet zo goed uit. Maar zoals Wim Helsen zei: "Dat komt nog wel" Begijn le Bleu was ons tot nu toe onbekend. Hij vertelde het verhaal van de gehandicapte en zielige Sammy. Begijn kan vloeiend en intrigerend vertellen. Ik was geboeid en aan de stilte en nadien applaus te horen bleek dat ook zo te zijn met het publiek. Het enige wat ontbrak was een flinke dosis humor. De enkele grappen waren niet altijd even geslaagd. Neen, Begijn le Bleu veel tegen. Als afsluiter kwam Gunter Lamoot. Mijn vriendin merkte op dat hij er tegenwoordig opvallend netjes uitziet. Niettemin wond hij er geen doekjes om. Hij had nog geen nieuw materiaal voor zijn nieuwe show van september/oktober. Hij ging dus maar wat doen. Lamoot was zonder iets te doen als hilarisch. Hij sprong van de hak op de tak. Hij voerde een goocheltruc uit die er geen bleek te zijn. Hij bracht gedichten die verborgen grapjes bleken te zijn (Lente aan de Noordpool) Het hoogtepunt was ongetwijfeld de kinderlijke versie van een wereldhit die Gunter inzong als kind (waar of niet waar?) Gunter Lamoot vulde zijn tijd grotendeels met nonsens, maar daar is hij ijzersterk in. Ik was alvast laaiend enthousiast en wil gerust Smurf spelen tijdens de show! Een fragment uit de Slimste Mens! Mijn score: 9/10