Gent Jazz - Gabriël Rios, CocoRosie en Soil en Pimpsessions

Gent Jazz festival, het klinkt heel anders dan Blue note Record festival maar Gent heeft een extra troef tijdens de zomer. Vorig jaar bezochten we voor het eerst het festival. Vandaag stond achtereenvolgens vanaf half vijf Dez Mona & Go Tell, Gabriël Rios met Jef Neve en Kobe Proesmans, CocoRosie en afsluitend Soil & Pimpsessions op het podium. Dez Mona en Go Tell misten we maar kwamen net op tijd voor de start van Gabriël Rios. Hij begon met het nummer Vodoo chile, een cover van Jimi Hendrix. Daarna volgden nog tal van zalig nummers die telkens op een intimistische manier werden gebracht. Rios bracht een paar toppers zoals een wonderlijke versie van Stay en Angelhead. Hij kan echt ongelofelijk sterk zingen. De samenwerking met pianist Jef Neve en percussionist Kobe Proesmans is zeer geslaagd. Het verrijkt de muziek en doet het geheel knap klinken. Je merkt ook dat de drie met enorm enthousiasme en plezier op het podium staan. De set klonk heel jazzy en was geslaagd maar nu en dan toch snakken naar een nummer met iets exotischere klanken. Na Gabriel Rios werd het tijd voor CocoRosie, een onbekende groep voor ons maar blijkbaar niet voor het aanwezige publiek. De band bestaat uit twee zussen. De groep werd aangekondigd als excentriek en dat bleek onmiddellijk. De twee waren verkleed als een soort katachtigen en reflecteerden. Ze brachten een jonge pianist mee die een prachtige opener speelde. Nadien volgden tal van nummers en de zussen toonden hun kunnen. Ze voelen zich duidelijk goed in R&B, klassiek muziek, dance, enz.... Ik stond eerst wat wantrouwig en onwennig maar het immense enthouisiasme van het publiek zorgde ervoor dat we bleven luisteren en kijken. Dat kijken kwam aan bod via de projectie op een videoscherm, de beelden waren heel artistiek en angstaanjagend bij tijden. CocoRosie was dus best ok. Ik was vooral onder de indruk van mogelijkheden van hun beatboxer Tim, dat was werkelijk incredible! Als afsluiter volgde Soil & Pimpsessions. De groep speelt volledig instrumentaal en een verloren gelopen Mexicaanse cowboy praatte de nummers aan elkaar. Een drukke bezetting, ongetwijfeld bestaande uit klassemuzikanten; een trompettist, een saxofonist, een drummer, iemand aan de keyboards. Jammer genoeg stond de muziek loeihard en wist de stijl me niet echt te bekoren.... Mijn score: 8/10