The dark knight

In 1966 kwam de eerste Batmanfilm uit. Die stelde toen niet veel voor en kwam er omdat de comic zo succesvol was als boek en als tekenfilm. Pas in '89 toverde regisseur Tim Burton Batman om tot een filmheld met toen Michael Kaeton in het vleermuispak. Na 'Batman' volgden, 'Batman Returns', 'Batman forever', 'Batman en Robin'. De nieuwe 'generatie' Batman begon in 2005 met de film 'Batman begins' en nu in 2008 dus 'The dark knight'. Het is gevaarlijk om naar zo'n film te gaan, niet letterlijk maar psychologisch.

De vorige films zag ik op tv en als je jonger bent dan vind je actiehelden als Batman waanzinnig en spectaculair. Nu ben ik iets ouder (en kritischer) en valt deze held misschien figuurlijk. De film werd geregisseerd door Christopher Nolan en hij trachtte de vorige Batmanfilm die hij maakte te overtreffen met deze blockbuster. Christian Bale trok terug het Batmanpak aan en staat in deze film voor moeilijke opdrachten. De publieke opinie van Gothamcity heeft namelijk een nieuwe held, een procureur Harvey Dent, gespeeld door Aaron Eckhart. Dent blijkt toch hulp nodig te hebben want ondanks het feit dat hij een groot aantal maffiosi opsluit blijkt The Joker roet in het eten te gooien. The joker, gespeeld door Heath Ledger zaait paniek in Gotham en stelt Gotham voor een aantal levensbedreigende uitdagingen.

Meer vertellen van het plot zou jammer zijn. Ober en wijze man van dienst aan de zijde van Batman is Alfred, gespeeld door Michael Caine. Vrouwelijk schoon wordt vertolkt in de vorm van Maggie Gyllenhaal. Morgan Freeman speelt de keiharde zakenman aan de zijde van Batman/ en leidt mee het imperium van Bruce Wayne. Nolan maakte een spannende, intrigerende, avontuurlijke en geslaagde Batmanfilm. Een aanrader die je in de bioscoop moet zien! Bovendien is de voortolking van inmiddels overleden Heath Ledger huiveringwekkend.

Mijn score:8.5/10

Tour de Farce - Steven Goegebeur, Xander De Rijcke en Bart Cannaerts

Steven Goegebeur was MC van de avond. Het was sniksheet in het gebouw van het Crombrugghe Genootschap. Net zoals vorige zaterdag bleek er weinig frisse lucht binnen te sluipen. Steven begon dus maar wist me niet te bekoren met zijn flauwe grappen. Hij heeft nochtans de précense om publiek te entertainen. Hij moest het vooral hebben van een aantal one-liners. Bram, denk ik, ken ik reeds uit de DNA improvisatieshow. Hij begon wat nerveus en tastte het publiek wat af. Hij wist niet echt te boeien hoewel hij de iets minder nuchtere toeschouwer al gauw aan het lachen bracht. Hij had het over pissen met een erectie en allerhande vreemde gebeurtenissen in zijn dagelijks leven. Ik vond hem absoluut niet geslaagd, hij zocht ook voortdurend aandacht uit het publiek. Een kuch of één vreemde lach en hij moest het toch even vermeldden. Een flauwe start, nochtans was hij de grappigste van de DNA improshow. Ik vond hem allessinds grappiger in groep. Dan kwam de verrassingsact van de avond, Xander De Rijcke. 'Oei,' dacht ik. Ik heb deze show vorige week gezien.... Ik vreesde dus voor een herhaling, maar dat bleek buiten de kunde van Xander gerekend. Hij kwam scherp uit de hoek en had onmiddellijk het publiek in zijn greep. Sommige grappen en verhalen waren uiteraard gelijkaardig met vorige week maar de aanloop was helemaal anders. Xander baande zijn weg naar de grappen en hun ontknopingen op een andere manier en bijgevolg wist de show mateloos te boeien. Ik had schrik om een déjà-vu gevoel te krijgen maar kreeg in de plaats een verbeterde en originele show van Xander De Rijcke die grappig en spitsvondig was. Tijd voor Bart Cannaerts, een paar dagen geleden nog tussen het publiek bij de Vijf. Hij kwam spontaan over en had zin in een fijne afsluiter. Hij begon een beetje typegewijs wat me minder interesseerde. Na een tiental minuten bleek de echte Bart Cannaerts vertrokken. Hij had het over konijntjes, ; Hij kwam grappig, eerlijk en creatief uit de hoek. Hilarisch was het moment waarop hij een muzikant uit het publiek haalde. Hij wist volgens mij niet dat deze Lode zelf ook een comedian was (DNA impro), maar wist Lode te overtuigen om hem te leren gitaar spelen. Nadien bleek dan wel dat Bart blijkbaar al meer dan eens gitaar had gespeeld. Hij bracht een fantastisch nummer over Luc Beacourt en het liedje "Zeg het gewoon" was heel stereotiep en grappig. Bart Cannaerts vond het leuk en bleef maar gaan en een vervolg breien aan zijn optreden in die warme maar gezellige zaal. Uiteindelijk nam Cannaerts dan toch afscheid en nam zijn lege glas (deels geledigd door een dorstige zaal) mee. De optredens waren ongetwijfeld in stijgende lijn en Xander De Rijcke en Bart Cannaerts zorgden voor comedy op hoog niveau! Mijn score: 8/10

De vijf - Henk Rijckaert, Wim Helsen, Iwein Segers, Begijn le Bleu en Gunter Lamoot

Plaats van optreden, de centrale nabij de Dampoort. Een avond comedy, een avond van try-outs van maar liefst 5 stand-uppers. De avond begon met mc, Iwein Segers. Iwein Segers blonk vanavond uit in valse onbescheidenheid. Hij wou de trucs van bekende comedians en vooral van zichzelf blootgeven. Dat deed hij op een gespeelde onhandige manier en het publiek vond het best ok. Hij was mc en kwam dus met korte fragmenten van zijn nieuwe show op het podium. Hij kondigde met veel enthousiasme Henk Rijckaert aan. Henk Rijckaert speelde een stukje uit zijn nieuwe show die wellicht Karton zal heten. Na het optreden tijdens de Comedy Casino festival waren de verwachtingen hoog! Hij wou het vooral hebben over werkzaamheden aan zijn gekochte huis. Jammer genoeg brengt dat ergernissen met zich mee en die bleken best grappig te zijn. De grappen gingen van loodgieters, avonturen in de Gamma tot waanzinnige en nutteloze producten uit de Colruyt. De humor en situaties waren heel herkenbaar. De interactie met het publiek leverde grappige situaties op. Ik vond het materiaal dat Henk bracht goed en mits wat rijping benadert hij vast opnieuw het hoge niveau van de vorige show! De volgende show zal wellicht gaan over zwangerschappen en lieve kinderen van 2 jaar. De blog van Henk. Nadat Iwein zijn zelfrelativerende liedjes had gebracht was het de beurt aan Wim Helsen. Hij kwam op, een beetje met gespeelde onzekerheid. Nadat hij net was gestart viel de show stil want een vreemd stemmetje overstemde Wims show. Uiteraard was deze stem Wim zelf die zichzelf volledig kwam afbreken. Wim bleek volgens de stem een zielig kereltje te zijn die zelfs heel jaloers kon zijn, jaloers op een vijs. Wat Wim Helsen ging vertellen was dus volgens de stem allerminst grappig. Daarna probeerde Wim op het podium dit opnieuw te ontkrachten aan de hand van een moppenboek, alles bleek grappig te zijn. Het einde werd weer geleid door de opgenomen stem die Helsen in de grond boorde. Je merkt, het was een absurd fragment en niet altijd even geslaagd. Misschien was het doel niet helemaal duidelijk omdat hij natuurlijk maar een fragment bracht... ik ben er niet zo goed uit. Maar zoals Wim Helsen zei: "Dat komt nog wel" Begijn le Bleu was ons tot nu toe onbekend. Hij vertelde het verhaal van de gehandicapte en zielige Sammy. Begijn kan vloeiend en intrigerend vertellen. Ik was geboeid en aan de stilte en nadien applaus te horen bleek dat ook zo te zijn met het publiek. Het enige wat ontbrak was een flinke dosis humor. De enkele grappen waren niet altijd even geslaagd. Neen, Begijn le Bleu veel tegen. Als afsluiter kwam Gunter Lamoot. Mijn vriendin merkte op dat hij er tegenwoordig opvallend netjes uitziet. Niettemin wond hij er geen doekjes om. Hij had nog geen nieuw materiaal voor zijn nieuwe show van september/oktober. Hij ging dus maar wat doen. Lamoot was zonder iets te doen als hilarisch. Hij sprong van de hak op de tak. Hij voerde een goocheltruc uit die er geen bleek te zijn. Hij bracht gedichten die verborgen grapjes bleken te zijn (Lente aan de Noordpool) Het hoogtepunt was ongetwijfeld de kinderlijke versie van een wereldhit die Gunter inzong als kind (waar of niet waar?) Gunter Lamoot vulde zijn tijd grotendeels met nonsens, maar daar is hij ijzersterk in. Ik was alvast laaiend enthousiast en wil gerust Smurf spelen tijdens de show! Een fragment uit de Slimste Mens! Mijn score: 9/10

De brief voor de koning

De brief voor de koning, een jeugdboek geschreven door Tonke Dragt. Het boek kwam voor in een leerboek dat ik gebruikte in het 5de leerjaar en daar werd verkondigt dat dit één van de beste jeugdboeken is. Dat maakte me alvast nieuwsgierig, te meer omdat het om een avontuurlijk jeugdboek gaat. Tonke Dragt is de auteur en illustrator van het verhaal. Ze werd in 1930 geboren in Nederlands-Indië (Indonesië) en haar echte naam is Antonnia Johanna. Ze werd tijdens haar jeugd door Japanners (W.O.II) opgesloten in een kamp en maakte daar met aantal vriendinnen haar eerste boekje. Genoeg over de schrijfster, meer over haar boek. Het is avonturenverhaal en start op de vooravond van de riddering van Tiuri. Het is traditie dat men de nacht voor de riddering in afzondering blijft in een kapel. Die belangrijke nacht wordt onderbroken als een geheimzinnige man Tiuri een opdracht geeft. Hij moet een brief naar de koning van Unauwen brengen. Een brief die van zo'n groot belang is dat een dapper maar onbekend iemand hem moet brengen. Tiuri onderneemt een reis die weken zal duren en die hem naar plaatsen brengt onbekend voor hem. Hij leert vrienden kennen maar ontmoet ook vijanden waaronder de gevaarlijke Rode Ruiters. Hij vindt uiteindelijk steun bij de trouwe Piak, een bergbeklimmer. H Het is een spannend en opslorpend jeugdboek. Het is een typisch ridderlijk avonturenverhaal en heeft enkele heel onverwachte plotwendingen. Een aanrader voor jong (en oud!).

De kreuners

De kreuners treden traditiegetrouw tijdens de Gentse feesten op. Om 23u begon het optreden op het St. Baafs. Het plein stond afgeladen vol en de sfeer zat goed. Dit jaar viert men het 30-jarig bestaan van de kreuners en men houdt dus een bijzondere tournee. De bezetting wordt eveneens een dagje ouders maar de toevoeging van Axl Peleman is een schot in de roos. Walter zong met de band eerst iets minder bekende nummers maar telkens als Walter het publiek toesprak werd het uitzinnig van vreugde. Ze brachten onder andere "Koes Koes kreten", "Ik dans wel met mezelf". Vanaf Layla barstte het publiek los in meeschallen van de teksten. Daarna volgde nog het voortreffelijke "Ik was verliefd op Chris Lomme", "Ik wil je", "Zo jong", "Zij heeft stijl", "Nee oh Nee" en "Ja". Ze brachten een tof en sfeervol concert. St. Baafs was in de ban en ik ook. Hiep hiep hoera voor de kreuners.... Wat daarna volgde was minder cultureel... Mijn score: 8.5/10

Gentse feesten met/dankzij Radio1

Radio1 schonk vorige week 5 duotickets weg voor het optreden van Sioen op St. Jacobs. We namen deel en wonnen 2 tickets. We trokken deze namiddag richting Koningstraat en werden hartelijk verwelkomt door de mensen van vzw Trefpunt. We werden dus onthaald in het mooie gebouw van het Griffioen met een glaasje cava en een hapje. Daar konden we kennis maken met de andere winnaars en met een filmproject van Benjamin Van De Walle. Hij ging naar Johannesburg, Zuid-Afrika om er een driedaags project te leiden ivm hedendaagse dans. Het leverde een heel harmonisch, kleurrijk en mooi gefilmd videobeeld van Johannesburg op. Na deze film nam de gids Jacques ons mee naar de Veldstraat om het hotel d'Hane Steenhuyse te bezoeken. Onder het motto "Leven in een stadspaleis" vertelde een zeer enthousiaste en kritische gids het verhaal van het prachtige huis. Daarop volgde een kort en snel bezoek aan het stadshuis. De buitenkant van het gebouw wordt elke dag door honderden toeristen gefotografeerd maar de binnenkant is eveneens prachtig en indrukwekkend. We wandelden met het gezelschap naar het Baudelopark en kregen een cocktail als aperitief. Nadat de vrolijke toon was gezet gingen we met z'n allen eten in de mosseltent. We kregen heerlijke mosseltjes voorgeschoteld en konden drinken naar wens. We pikten na de lekkere maaltijd een stukje mee van het het optreden van Hannelore Bedert. Hannelore's stem wordt omschreven als "een fantastische stem, zelden zo eerlijk gezien, vrouw met ballen, groot talent en parels van liedjes". Ik kan deze opmerkingen alleen maar beamen. Ze kwam zo spontaan en onvermoeibaar over. Ze zong met een Mira-achtige stem en bracht West-Vlaanderen en Oost-Vlaanderen in één klap tot één geheel. Ze wist de overvolle Spiegeltent te bekoren en ik kon het alleen maar jammer vinden dat ik enkel de vier laatste nummers had gehoord. Na dit optreden volgde er een koffie en ijsje in het Baudelopark waarna het gehele gezelschap naar St. Jacobs trok voor de headliner. We mochten backstage tijdens het optreden van Sioen. Een gelegenheidsconcert voor Oxfam. Nelson Mandela wordt negentig jaar en Sioen bracht in dat kader een bezoek aan Soweto en schreef samen met plaatselijke muzikanten muziek. Zelden Frederik Sioen zo bewegelijk en enthousiast gezien als nu. Hij was ijzersterk aan het optreden, alleen bleef het publiek wat mak staan, of stond men gewoon perplex.... De nummers waren ritmisch en amusant. Enige kritiek, we zijn iets langere en diepzinnigere teksten gewoon van Sioen. Toch was het wat mij betreft een geslaagd optreden en wat bleek naar het einde toe, de backingvocals waren geweldige zangers, dat mocht gerust iets vroeger tot zijn recht gekomen zijn.

Gent Jazz - Gabriël Rios, CocoRosie en Soil en Pimpsessions

Gent Jazz festival, het klinkt heel anders dan Blue note Record festival maar Gent heeft een extra troef tijdens de zomer. Vorig jaar bezochten we voor het eerst het festival. Vandaag stond achtereenvolgens vanaf half vijf Dez Mona & Go Tell, Gabriël Rios met Jef Neve en Kobe Proesmans, CocoRosie en afsluitend Soil & Pimpsessions op het podium. Dez Mona en Go Tell misten we maar kwamen net op tijd voor de start van Gabriël Rios. Hij begon met het nummer Vodoo chile, een cover van Jimi Hendrix. Daarna volgden nog tal van zalig nummers die telkens op een intimistische manier werden gebracht. Rios bracht een paar toppers zoals een wonderlijke versie van Stay en Angelhead. Hij kan echt ongelofelijk sterk zingen. De samenwerking met pianist Jef Neve en percussionist Kobe Proesmans is zeer geslaagd. Het verrijkt de muziek en doet het geheel knap klinken. Je merkt ook dat de drie met enorm enthousiasme en plezier op het podium staan. De set klonk heel jazzy en was geslaagd maar nu en dan toch snakken naar een nummer met iets exotischere klanken. Na Gabriel Rios werd het tijd voor CocoRosie, een onbekende groep voor ons maar blijkbaar niet voor het aanwezige publiek. De band bestaat uit twee zussen. De groep werd aangekondigd als excentriek en dat bleek onmiddellijk. De twee waren verkleed als een soort katachtigen en reflecteerden. Ze brachten een jonge pianist mee die een prachtige opener speelde. Nadien volgden tal van nummers en de zussen toonden hun kunnen. Ze voelen zich duidelijk goed in R&B, klassiek muziek, dance, enz.... Ik stond eerst wat wantrouwig en onwennig maar het immense enthouisiasme van het publiek zorgde ervoor dat we bleven luisteren en kijken. Dat kijken kwam aan bod via de projectie op een videoscherm, de beelden waren heel artistiek en angstaanjagend bij tijden. CocoRosie was dus best ok. Ik was vooral onder de indruk van mogelijkheden van hun beatboxer Tim, dat was werkelijk incredible! Als afsluiter volgde Soil & Pimpsessions. De groep speelt volledig instrumentaal en een verloren gelopen Mexicaanse cowboy praatte de nummers aan elkaar. Een drukke bezetting, ongetwijfeld bestaande uit klassemuzikanten; een trompettist, een saxofonist, een drummer, iemand aan de keyboards. Jammer genoeg stond de muziek loeihard en wist de stijl me niet echt te bekoren.... Mijn score: 8/10

Tour De Farce - Xander De Rijcke en Ter bescherming van de jeugd

De Gentse feesten zijn gestart! We trokken met z'n vieren naar Gent in de late namiddag. We waren duidelijk te laat om de Gentse feestenstoet te zien. Na een kijkje te nemen op gentblogt moeten we dit volgend jaar misschien toch recht zetten. We kuierden wat rond van plein tot plein en merkten dat het ondanks het wisselvallige weer toch razend druk was. Op St. Jacobs zagen we een stuk van het optreden van Jah Generation, de winnaars van het concours Jonge Wolven, Gentse feesten 2007. Na de kleine spiegeltent een grote stap voor een beginnende groep. Vooral veel reggaefans in het publiek. Geen tijd om de volledige show te zien want om half elf startte Tour de Farce. Het comedygebeuren ging door in het gebouw van de Crombrugghegenootschap aan de Huidevetterskaai, een mooi en onbekend stukje Gent voor ons. Het oogde een beetje vreemd maar een mooi aandenken aan Armand Pien overtuigde ons dat het ongetwijfeld een vredelievende genootschap moet zijn. Guga Baul was MC van dienst. De jonge kerel begon een beetje aarzelend in een 3/4 gevulde zaal. Zijn sterk punt is ongetwijfeld de talloze imitaties van bekende personen zoals Samson en Gertje, Michel Wuyts, Gunter Lamoot, Chris en Yves enz... Hij wist op een degelijke manier op te warmen maar mag gerust het nabootsen van typekes wat langer volhouden. Voor de pauze trad Xander De Rijcke op, 20 jaar, afkomstig uit Zelzate en staat met veel overtuiging op het podium. Hij boeide de zaal en nam ze mee in zijn snoeiharde commentaren over het 'dagelijkse' leven. Zijn boodschappen over apothers en dokters, Johns en Saskia's, senioren en trends bij jongeren waren tegelijkertijd realistich en absurd en het publiek zocht en vond herkenning. Xander De Rijcke heeft absoluut materiaal ten over om een avondvullende show te brengen. Ik vraag me alleen af of hij publiek boven de 40 aanspreekt... maar misschien is dat zijn intentie niet. Na de pauze trad een duo op. Tim en Dries vormen Ter Bescherming van de Jeugd. Ze brengen meer een mix van comedy en cabaret. Vorig jaar zag ik hun volledige eerste show tijdens de Gentse feesten. Nu brachten ze een stuk van die show, aangevuld met wat nieuw materiaal. Je moet de twee absoluut eens aan het werk zien, ze vorm een geslaagd duo. Dries is mimisch overtuigend en Tim creeërt spanning tussen de twee karakters. Bekijk eens het magische fragment van de dopingbekentenis. Ik vond het een gevarieerde en geslaagde avond. Alleen jammer van het late uur, het publiek was reeds een dutje aan het doen... In het publiek zat onder andere Lieven Scheire en Han Coucke (Solo). Mijn score: 7.5/10

Goodfellas

Ik hou van het misdaadgenre en The Godfather en Scerpico zijn absolute toppers. Goodfellas had ik nog niet gezien en stelt mijn mening bij. Goodfellas werd namelijk geregisseerd door Martin Scorsese, volgens mij een even sterk regisseur als bijvoorbeeld Hitchcock. Bovendien werd de film geproduceerd door Hollywoodlegende Irwink Winkler. De film dateert uit 1990 en vertelt het verhaal van keiharde misdadiger Jimmy "The Gent" Conway (Robert De Niro). Henry Hill groeit op in de buurt van deze misdadiger en wordt in zijn jeugdjaren onder de hoede genomen van maffioso Paul Cicero (Paul Servino). De film is gebaseerd op een ijzersterke thriller van Nicholas Pileggi. Joe Pesci kreeg een oscar als beste mannelijke bijrol. Ook de andere bijrollen, Ray Liotta, Lorraine Bracco en Paul Sorvino werden genomineerd voor een oscar maar konden deze niet verzilveren. Wie goed kijkt merkt dat Samuel L. Jackson een minirol vertolkt, net voor zijn grote doorbraak. De film heeft een geweldig sfeervolle soundtrack. Een criminele aanrader! Mijn score: 8.5/10

Kingpin

Een film over bowlen, behalve The big Lebowski bestaat er dus Kingpin. Bobby en Peter Farrelly regisseerden de komedie. Woody Harrelson vertolkt Roy Munson, staatskampioen bowlen van '79. Jammer genoeg werd tijdens een illegale trip Roy's hand verbrijzeld waardoor nationaal bowlen onmogelijk werd. Zeventien jaar later schrikt hij wanneer iemand in het bowlingcenter met gemak en gevoel strikes gooit. De man is een Amish, een Amerikaanse gemeenschap die belang hecht aan soberheid en vrome waarden. Hij overtuigt hem om mee te doen aan het nationaal kampioenschap in Reno. Wat volgt is een grappige roadtrip. Een hilarish gevecht tussen Woody Harrelson en Vanessa Angel, een ijskasteffect tijdens het bowlen, een vreemde slangbezweerder maken de film met momenten hilarisch. Bill Murray blijft trouwens hilarisch, ook in de rol van bad guy. Mijn score: 7/10

Zwartboek

Zwartboek, een film uit 2006, geproduced in Nederland, België en Duitsland en geregisseerd door de Nederlander Paul Verhoeven. Paul Verhoeven is ongetwijfeld de meest beroemde Nederlandse regisseur, zijn palmares bestaat uit Keetje Tippel, Turks fruit en enkele Amerikaanse kaskrakers zoals Total Recall, Starship Troopers, Robocop en Basic Instinct.

Het verhaal gaat als volgt, Rachel Stein is een joodse zangeres die samen met haar familie vlucht tijdens WOII. Jammer genoeg is één van de leden van het verzet een collaborateur met de nazi's en wordt de volledige familie van Rachel vermoord. Rachel weet te ontkomen en duikt onder. Bij toeval ontmoet ze de Duitse officier Ludwig Müntze.

 

Ze verafschuwt de nazi's maar ontwikkelt eveneens een intieme band met Müntze. Rachel doet zich voor als Ellis De Vries en raakt verstrikt in het oorlogse gebeuren. Ze sluit zich aan bij het verzet en is van plan om via Müntze te infiltreren. Alleen heerst er een bepaalde vete tussen een aantal nazi's. Een aantal verzetsleden blijken ook een dubbelleven te leiden en er wordt hevig heen en weer geklikt met veel dodelijke slachtoffers tot gevolg.

Verhoeven maakt een knappe, spannende en boeiende film met een overtuigende Carice Van Houten, Sebastian Koch (Müntze), Thom Hoffman, Halina Reijn (Ronnie), Waldemar Kobus, Derek De Lint, Dolf De Vries, Michiel Huisman, Frank Lammers, Johnny De Mol en Matthias Schoenaerts.

Mijn score: 9/10

Narnia 2: Prince Caspian

C.S. Lewis schreef rond 1950 de kronieken van Narnia en had wellicht nooit vermoed dat zijn verhalen zouden leiden tot blockbusters. De man schreef heel wat fantasieboeken en stierf op 22 november 1963, dezelfde dag waarop John F. Kennedy werd vermoord in Dallas. In 2005 werd het eerste deel verfilmd door Andrew Adamson.

Ik vond de film best meevallen en mooi het idee van C.S. Lewis tot leven brengen. Ook het vervolg, Prince Caspian werd geregisseerd door Adamson. De film is best toegankelijk voor wie de eerste miste. De vier vrienden komen opnieuw terecht in de wondere wereld van Narnia nadat op de magische hoorn werd geblazen. De vier erekoningen van Narnia moet Narnia bevrijden van het juk van bezetters. Lucy, Edmund, Peter en Susan zijn heel teleurgesteld want het Narnia dat zij achterlieten is reeds 1300 jaar ouder.

D

e kroonprins, prins Caspian, vertolkt door Ben Barnes roept hun hulp in om zijn troonrecht op te eisen. Koning Miras, de oom van Caspian maakt immers misbruik van zijn macht om het volk te onderwerpen en zelf te troon te bestijgen. Wat volgt is een spannend avontuur waarbij niet alles verloopt zoals verwacht. De tweede film overtreft de eerste. De film is origineel, magisch en ontspannend.

Een aanrader voor wie avontuurlijk en jong van geest is. Mijn score: 8/10

Apocalypse now redux

Een complete nieuwe versie van Coppola's oscarwinnend meesterwerk. Francis Ford Coppola herwerkte de film uit 1979. De film was in '79 heel ophefmakend. Het wierp een geschifte blik op de oorlog in Vietnam. Kapitein Wilard (Martin Sheen) krijgt een bijzonder missie op een bijzonder ogenblik. Hij moet de zoektocht leiden naar deserteur Kurtz (Marlon Brando).

Kurtz is een mysterieus en zonderling figuur. Hij krijgt een geheim dossier mee op zijn tocht door het oerwoud. Wilard ontwikkelt een ongezonde nieuwsgierigheid naar de kolonel. Samen met de bemanning op de boot dringt Willard verder het oerwoed in en de reeële wereld drijft steeds verder weg.

De film is geflipt. Je krijgt een geschift en rauw beeld van de oorlog in Vietnam. Alles lijkt onzinnig en toch eenvoudig. Dit is ongetwijfeld één van de grootste en waanzinnigste films ooit!

Mijn score: 9/10

Indiana Jones and the kingdom of the crystal skull

De vierde in de rij...yes of jammer? Tegenwoordig is er een revival van oude actiehelden en opleving van sequels. Steven Spielberg probeert er ook munt uit te slaan en vroeg Harrison Ford om opnieuw Dr. Henry/Indiana Jones te vertolken. Indiana is ondertussen een stuk ouder geworden en diens vader, vertolkt door Sean Connery speelt niet meer mee. Er werd wel aan de toekomst gedacht want Shia LaBeouf speelt Henry's zoon. De film begint explosief en in echte Indiana Jones stijl wanneer een aantal Sovjetagenten Indiana ontvoerden om hun wegwijs te maken naar een artefact. Deze kristallen schedel is van belang om een cirkel van 13 schedels opnieuw te vervolledigen. Een spannend en exotisch avontuur is gestart. Ik ben niet van plan om meer details te verklappen want dan is de fun er af. Spielberg werkte samen met regisseur en producer George Lucas van Star Wars en beiden mogen relatief tevreden zijn met het resultaat. De film weet te boeien en valt mijn inziens niet uit de toon van de vorige 3 films. Mijn score: 7.5/10

Internationaal cartoonfestival

Het internationaal cartoonfestival is niet aan zijn proefstuk toe. Sinds 1964 werd de cartoonwedstrijd jaarlijks georganisseerd. Voor de editie van 2008 waren er maar liefst 2850 inzendingen, afkomstig uit 70 verschillende landen. De tentoonstelling vindt plaats in de Humorhal van het 'resort' Laguna. Het was heel rustig en kalm en je kon het aantal bezoekers op twee handen tellen. Toch is het festival een bezoekje waard. Het is geen duffe of saaie bedoening, heel wat cartoons laten je lachen of doen je terugdenken aan politieke of wereldse gebeurtenissen van het afgelopen jaar. Het is heel verrijkend om te zien welke onderwerpen aan bod komen in het buitenland. Soms staan deze ver af van wat in België getekend wordt en soms zijn ze zeer herkenbaar en universeel. Speciale aandacht dit jaar gaat uit naar Belgische cartonist Kim. Je kan nog een aantal weken een bezoek brengen aan het Cartoonfestival en aan het einde van de zomer worden de winnaars bekend gemaakt.