Headphone

Headphone raakt stilaan bekend. Ze maken elektronische muziek met een melancholisch zang erbij. Ze scheerden al hoge toppen in België met hun twee eerste singles, "Ghostwriter" en "She's electric". Vooral op Studio Brussel wordt de groep op handen gedragen. Daar behaalde het nummer drie keer op rij de eerste plaats in de hotlist. Via StuBru wonnen we tickets voor hun cd-voorstelling in de Ancienne Belgique in Brussel. We maakten een er een dagje Brussel van en gingen 's avonds naar het concert. De clubzaal van de AB was goed gevuld. De groep begon een kwartier later dan voorzien te spelen. De zanger zong met overtuiging en het publiek toonde veel enthousiasme, vooral toen Ghostwriter werd gebracht. Headphone werd nog twee maal teruggefloten en aangemoedigd. Het was een vrij kort maar krachtig optreden. Ik ben alvast geïnteresseerd in Headphone maar nog niet volledig verknocht.... Mijn score: 7.5/10

Donnie Brasco

Donnie Brasco werd geregisseerd door Mike Newell en dateert uit 1997. Hij wist Al Pacino en Johnny Depp te strikken voor de hoofdrollen van deze misdaadfilm. Voorts spelen Michael Madsen, Bruno Kirby, James Russo en Anne Heche mee in deze bij momenten geweldadige maffiafilm. Een FBI-agent infiltreert in de maffia van New York. Joe Pistone (Johnny Depp) maakt al gauw vrienden en wordt beschermd door maffiachef Al Pacino. Hoewel Pacino macht heeft blijkt hij ook al snel te behoren tot de "kleine garnalen". Pistone raakt snel intens opgeslorpt door de machtige familie en raakt moeilijk uit de kluwen. Zijn huwelijk loopt op de klippen, hij is geweldadig en leeft het leven van een echte maffiosi. Het wordt pas echt gevaarlijk wanneer de maffiafamilie ontdekt dat er een mol is. Een spannende film met een fantastisch Johnny Depp en Pacino. Pacino's rol is zeer bijzonder, hij speelt een keiharde misdadiger die terzelfdertijd familiewaarden en vriendschap belangrijk vindt. Wie houdt van het misdaadgenre zal deze film van Newell zeker weten te appreciëren. Mijn score: 8/10

Capote

Capote, Truman Capote was his name. Truman Capote was een beroemd Amerikaans auteur. De man had een bijzonder eigenaardige jeugd, hij leerde zichzelf lezen alvorens hij naar de basisschool ging en had een bijzondere band met zijn buurmeisje die later zelf een (toneel)stuk schreef "To kill a mockingbird". Truman schreef zelf bestseller met "Other voices, other rooms" en "Breakfast at Tiffany's". De film behandelt de periode waarin Truman Capote zich verdiept in de geest van twee moordenaars voor zijn laatste boek "In cold blood" De film begint met de trieste en onbegrijpelijk moord in het rustige stadje Holcomb, Kansas. Een volledige familie wordt uitgemoord door twee gauwdieven. Truman Capote gaat in opdracht van The New Yorker magazine naar het stadje om een artikel te schrijven over de moord op vier leden uit de bekende boerenfamilie. Hij wordt vergezeld door jeugdvriendin en schrijfster Harper Lee, Nelle. Ondanks zijn kinderlijke stem, artistieke maniertjes en ongewone kleding weet Capote het vertrouwen te winnen van de plattelandsbevolking. Zo komt Capote heel langzaam steeds meer te weten over de brute moord. De feiten shockeren hem, maar hij raakt bevriend met één van de moordenaars. Een groot dilemma vreet aan hem, is zijn steun en sympathie waardig of tracht hij enkel zijn eigen macht en impact te verzilveren.... De film kwam uit in 2005 en werd geregisseerd door Bennett Miller. Hij wist Phillip Seymour Hoffman te strikken voor de rol van excentrieke en homofiele Truman Capote. Seymour won verdiend een oscar voor zijn bijzonder sterke acteerprestatie. Actrice Catherine Keener speelt de jeugdvriendin van Capote. Clifton Collins Jr. speelt Perry Smith, één van de twee moordenaars die wachten op de uitvoering van executie. Chris Cooper speelt de politieinspecteur van het stadje Holcomb in Kansas en Bruce Greenwood is de partner van Truman Capote. Voorts vertolkt Bob Balaban de rol van William Shawn. Deze film is vast niet weggelegd voor iedereen, ten eerste moet je wennen aan het neurotische piepstemmetje van Seymour. Ten tweede is de film niet zo mysterieus of doelgericht. Je zal geen antwoord krijgen op een aantal vragen over het waarom van de feiten en al zeker niet over de slachtoffers. Je wordt wel meegezogen in een sfeer van een zeer egocentrisch schrijver en in de geest en wereld van een koelbloedige moordenaar. Geen film waar je dus goedgezind van zal rondhuppelen maar wel een aanrader want de vertolking van Philip Seymour Hoffman is ijzersterk! Mijn score: 8.5/10

Twelve monkeys

Jaar 2035. Door een dodelijk virus blijven er maar enkele duizenden mensen over op aarde. De overlevenden zijn verplicht om ondergronds te leven en vestigen al hun hoop op een reis door de tijd om de oorzaken van deze ramp te achterhalen. James Cole, opgesloten in een cel wordt als vrijwilliger aangeduid en tijdens zijn gevaarlijke missie gaat hij op zoek naar het leger van de 12 Apen, een radicale groepering die met het dodelijke virus in verband wordt gebracht. Een spannende sciencefictionthriller van regisseur Terry Gilliam met Bruce Willis als James Cole. Madeleine Stowe, psychiater verdedigt James Cole wanneer die terug reist in de tijd. Zij gelooft de voorspelling van het grote virus. Christopher Plummer, Jon Seda en Brad Pitt vertolken de bijrollen. Een aanrader voor wie houdt van futuristische films. De film dateert uit 1995. Ik zag de film voor de derde keer en hij blijft boeien, hopelijk is het gegeven wel geen reëel toekomstbeeld.... Bovendien een mooie eindscore met het nummer "It's a wonderful world" Mijn score: 8/10

Million dollar baby

Clint Eastwood regisseert met veel toewijding en verve een film. Hij bracht in 2004 Million dollar baby uit waarmee hij 4 oscars won. Clint won een oscar als beste regisseur, de film won de prijs als beste prent, beste vrouwelijke hoofdrol ging naar Hilary Swank en beste mannelijke bijrol naar Morgan Freeman. Genoeg gepocht over de oscars.

Het verhaal van de film gaat als volgt; Na de pijnlijke vervreemding van zijn dochter heeft bokstrainer Frankie Dunn (Clint Eastwood) weinig persoonlijke vreugde in zijn leven. Maggie Fitzgerald komt aankloppen in de trainingszaal, zij is getekend door een zwaar leven. Ze heeft de ambitie om een goed bokser te worden. In eerste instantie wil Frankie haar niet helpen maar na wat gemor van de concierge, gespeeld door Morgan Freeman blijkt Frankie de taak toch op zich nemen om haar te trainen tot kampioene.



De training loopt intensief en roept persoonlijke problemen en angsten van de drie hoofdrollen op. Hoe dit ogenschijnlijk kampioenenverhaal afloopt vertel ik niet. De film is vooral weggelegd voor boksliefhebbers maar toont je veel over volharding, vriendschap en tegenslag. Het is zo'n film die je moet uitkijken om dan pas een oordeel te vellen. De drie hoodrollen leveren schitterende acteerprestaties ondanks hun ongewone personages.

Mijn score: 8/10

Finale BIL

De Belgische Improvisatie Liga verwerft stilaan een vaste plaats binnen de wereld van improvisatie en comedy. Men maakt elk jaar een selectie die leidt tot 3 groepen die de halve finale bereiken. De laatste twee groepen van telkens 5 personen speelden vanavond de finale in het Zuiderperhuis te Antwerpen. Een zomerse sfeer liet niettemin de zaal volledig vollopen. Het spektakel kon beginnen. De moderator van de avond, Jeroen Van Dyck had zich voor de gelegenheid verkleed als non en kwam de zaal een fijne avond toewensen. Coach Gilles Delvaulx warmde daarna de rode en de blauwe ploeg op. De rode ploeg bestond uit Jan Buermans, Ellen Dierckx, Koen Damman, Tom Roels, Filip Leonard, Tom Lathouwers en Anneleen Aerts. De blauwe bestond uit Bart Van Tigchelt, Frank De Block, Cathérine Vaes, Dries Mahieu, Dieter Bertels, Ann Claes en Gitte Mast. Gele ploeg was aanwezig maar moest toekijken vanaf de zijlijn. Minder applaus had het publiek in zijn mars voor de drie scheidrechters. Max La Menace, Pieter Van der Hoeven en Kristien Druyts werden niet graag gezien, hun taak was dan ook aartsmoeilijk, spelfouten fluiten. De verschillende improvisaties opsommen biedt geen voordelen, je moet zo'n avond mee gemaakt hebben. Mijn persoonlijke sterspelers waren zonder twijfel, Catherine Vaes, Bart Van Ticghelt en Jan Buermans. Een geslaagde, grappige avond! Mijn score: 8/10