Ka-boom door Alex Agnew

Alex Agnew is één van de bekendste standup-comedians in België. Zijn herkomst is een mengelmoes van Engelse, Limburgse en Antwerpse roots. In zijn shows maakt hij rijkelijk gebruik van zijn privé-ervaringen. Hij vertelt over de voorliefde van zijn vader voor Tom Jones. Alex staat stevig op het podium en maakt ongetwijfeld indruk op zowel jong als oud. Hij heeft nogal een stoer en ruig uiterlijk en deinst niet terug om zijn publiek uit te dagen of heldhaftige uitspraken te doen. Ik vond zijn humor soms platvloers, maar ik denk dat het soms de bedoeling was om op die manier over te komen. Alex wil nu en dan choqueren en wendt hiervoor zijn grote troef aan, zijn auditieve mogelijkheden. Alex is een meester in het nabootsen van geluiden. Hij imiteert een drilboor, een zaagmachine, een keukenrobot of een helikopterlanding. Hij doet werkelijk waanzinnige dingen met z'n stem. Alex Agnew weet absoluut zijn show te verkopen en staat stevig in zijn schoen, een aanrader voor wie houdt van een voorstelling met tempo en een tikkeltje macho-humor en "bruut" geweld. Alex was leuk, maar niet overdonderend. Ka-boom! Mijn score: 7.5/10

Folkkwadraat 2005

Ik ben geen folkkenner of aanhanger maar op aanraden van mijn vriendin gingen we naar "Folkkwadraat". We gingen vooral omdat Mich Walschaerts deel uitmaakt van het 'project'. De voorstelling werd gebracht in de Centrale in Gent. Folkkwaadraat is een gelegenheidsconcert samengesteld en gebracht door diverse artietsen waaronder Kris De Bruyne, Jorunn Bauweraerts (Laïs), Ruben Block (Triggerfinger), Tom Theuns (Ambrozijn), Jan De Campenaere (Venus in Flames), Fritz Sundermann, Stef Van Straelen (Yevgueni), Sam Van Ingelgem (Fluxus), Wim Claeys (Boombal) en Dirk Naessens (Urban trad). Zij willen ode brengen aan hun muzikale (folk)helden. Niettemin was de titel folk ruim ingevuld want ook nummers van mijn eigen favoriete band U2 kwamen aan bod. De show begon met Kris De Bruyne die iets onbekendere nummers zong (voor mij althans). De ambiance zat er duidelijk in wat de echte folkfreaks stelden zich onmiddelijk recht en dansten. Blijkbaar kent de folkmuziek echt volksdansachtige taferelen. Nadien werden nog prachtige nummers gespeeld van Bob Dylan en Van Morisson. Vooral "Brown eyed girl" werd subliem gezongen. De nummers werden soms in groep en soms alleen gebracht. De artiesten brachten alles op een ontspannen en vrolijke manier. Enkel Kris De Bruyne kwam wat stijf en streng over. We genoten van een heerlijk concert en merkten aan de reacties van onder andere Luc De Vos, Raf, ma en pa Walschaerts dat het OK was! Mijn score: 9/10

Studio 75 van Stubru

Studio Brussel houdt van feestjes organiseren. 19 november hielden ze een fuif in de Culture club in Gent. Je kon een tijd geleden lezen dat de Culture club failliet was en misschien de deuren moest sluiten. Gelukkig werd de discotheek gevrijwaard. Ik ging met een aantal vrienden naar de trendy club ter gelegenheid van 75 jaar radio. Studio Brussel bouwde haar eigen verjaardagsfeest daar en van de strenge selectie bij de ingang was gelukkig niets te merken. De discotheek is onderverdeeld in 3 ruimtes. In de 'kelder' wordt meer allround muziek gedraaid, op de 1ste verdieping hoor je echt clubmuziek en helemaal bovenaan heb je de ruimte waar R&B, hiphop en rap wordt gespeeld. De Culture Club staat bekend als trendy, select en hippe discotheek. Deze bewering klopt toch wel, hoewel deze avond een stuk toegankelijker was voor iedereen. Je ziet er knappe jongedames gevleid aan oudere mannen met $. Dankzij de goede muziek was er best ambiance op studio 75. Het was ontzettend druk en in sommige zalen was bewegen niet evident. Vele StuBrupresentatoren waren aanwezig waaronder Peter Van De Veire, Roos Van Acker en Hans Otten. Het werd een hip feest tot in de vroege uren. Mijn score: 7.5/10

De kleine avonden

De Kleine Avonden is een muzikale show waar onbekende groepen misschien wel echt famous worden. Na de eerste editie in 2002 werd besloten om de succesformule te herhalen. Het concept: grote muzikale namen coachen onbekende artiesten gedurende een reeks optredens in culturele centra. De drie muzikanten werden geselecteerd uit de Nekkawedstrijd. Men kiest de geselecteerden voor de Nekka-wedstrijd aan de hand van demo-inzendingen. De samenstelling van de avond bestond uit drie talenten: * Lenny & de wespen. Zij stonden reeds in de finale van de wedstrijd in 2003. Ze wonnen ook de allereerste Gentse Baafje. Lenny en de wespen toerde reeds doorheen muzikale centra in België maar hoopt nu eindelijk gelanceerd te worden naar het grote publiek. Lenny & de wespen wordt gecoacht door Dirk Blanchart (Luna Twist). De volledige band stond ijzersterk op het podium mede door hun stevig zelfvertrouwen en hun humoristische bindteksten. De songs mochten er ook wezen, hun Nederlandstalige nummers bevatten vooral komische tonen en gaan vaak in een absurde richting. Bijvoorbeeld "De klerenkleptomaan". Lenny & de wespen is absoluut goed bezig, hopelijk is er een bredere markt voor... Je kan een fragment beluisteren op www.lennylenny.be/lied * Zoutlandt is genoemd naar het eiland Sint-Maarten en tracht Nederlandstalige pop, rock en (f)luistersongs. De songs zijn een stuk gevoeliger dan Lenny & de wespen en hebben vaak als thema de liefde. Het optreden was best ok en kan je een beetje benoemen als een brave Blof. * Morabezza is een driekoppig ensemble ontstaan tijdens de Gentse feesten in 2003. Wim Van Caelenbergh is zanger, gitarist en songwriter. Katrien Melis zingt, percussioneert en drumt en Dieter De Mits bast op contra en elektrisch. Hun optreden was vrolijk en het spel tussen Wim en Katrien grappig. Mijn oordeel: 8/10

Man Man Man met Wij zijn niet mooi

Voor de muzikale cabaretgroep Man Man Man gingen we naar het gemeentehuis van Aalter. We hoorden van de voorstelling door het magazine zone 09. Het duo was voor ons tot dan onbekend en onbesproken.... Eerst kregen we 20 minuten een voorprogramma van een Brusselse standup comedian en zanger. We smaakten het optreden niet echt aangezien zijn Brussels dialect en grappen helemaal niet boeiden. Het vrolijke duo Man Man Man bestaande uit Walter Janssen en Bart Schollaert straalden al veel meer talent en bekwaamheid uit. Allebei zijn ze zowel muzikaal als dramatisch aangelegd. Ze bespelen instrumenten zoals contrabas, gitaar, melodica, draaiorgel enz.... Ze brengen voornamelijk Nederlandstalige liedjes afgewisseld met interactieve praatjes over hun uiterlijk. Ze doen gekke dingen tijdens het zingen, ze 'jongleren' eigenlijk met hun instrumenten. Op het einde van de voorstelling trekken ze eigenaardige maskers op en bevestigen ze de titel van hun theaterstuk. De inhoud van de nummers is goed en herkenbaar. Ze bezingen alledaagse komische dingen. Af en toe krijgen hun liedjes een heel actueel karakter. Man Man Man is muzikaal een aanrader, weet het publiek te boeien en aan het lachen te brengen! Mijn score: 8.5/10

Wouter Deprez met War

Wouter Deprez is geen onbekende Vlaming. Hij werd bekend onder de 'massa' door zijn deelname aan "De Slimste Mens". Hij won het populaire quizprogramma in 2005. Wouter Deprez trad op in het museumtheater Zwijgershoek in Sint-Niklaas. Hij bracht er een try-out van "War". De zaal was klein en het publiek ontving Wouter met een warm applaus. Hetgeen Wouter Deprez bracht mocht er wezen. Hij vertelde over zijn verleden, zijn familie, de belevenissen in de kleuterklas waar hij tussen anarchistische rebellen zat. Hij vertelde op een humoristische wijze over zijn superieur intellect van kinds af. Hij kon reeds in de kleuterklas al drie lettergrepige woorden schrijven maar mocht dit nog niet tonen omdat de klasgenootjes jaloers zouden zijn. Hij zocht ook interactie met het publiek toen hij iedereen vliegertjes liet vouwen. Doorheen de volledige show was er een rode draad die op een concluderend uitdraaide. Met zijn uitgesproken verwonderend uiterlijk en mimiek zorgde Wouter Deprez voor veel hilarische momenten. Wouter weet het publiek te boeien en profileert zich als DE slimste comedian! Een aanrader! Tot slot nog enkele commentaren uit de pers: "Deprez heeft een sterke en gevarieerde act, timing en présence, en is daarnaast ook nog eens bijzonder grappig." (Humo) "Begenadigd verteller en publieksmenner, perfect balancerend op de lijn tussen ingetogenheid en ambiance." (De Morgen) "Deze voorstelling moet je gewoon gezien hebben." (De Gentenaar) Mijn score: 9/10

Van Gogh museum

Het Van Gogh museum bevindt zich in hartje Amsterdam. Het was enorm druk in het museum maar was aangenaam verrast door het intrigerende leven van Van Gogh. Ik schrijf kort iets over zijn voorgeschiedenis. De wereldberoemde kunstenaar werd geboren in 1853 te Nederland. Na een aantal jaren kostschool stopt hij met zijn opleiding en gaat werken in een kunsthandel. Op dat moment begint Vincent brieven te schrijven aan zijn broer Theo, deze goed bewaarde briefwisseling duurt 18 jaar lang. Na verloop van tijd gaat Vincent werken en wonen in Londen. Daar wakkert zijn voorliefde voor tekeningen en schilderijen aan. Hij wordt ontslaan door zijn werkgever en gaat onder andere aan de slag als leerkracht. Vincent Van Gogh had steeds de nood om iets nuttigs te verrichten en vond deels voldoening in de kunst nadat hij lange tijd een schildersopleiding volgde. Wanneer je in het hypermoderne museum rondwandelt merk je aan de doeken dat Van Gogh een hele weg aflegde alvorens zijn techniek ontstond. Hij probeerde vele stijlen en technieken uit en hechte veel belang aan het tekenen. Het museum is opgedeeld in 2 grote onderdelen: de tekeningen en de schilderijen. Binnen deze onderdelen is alles chronologisch gecatalogeerd. Je kon daardoor zien dat Van Gogh op zoek ging naar nieuwe technieken en veel experimenteerde. Soms stelde zijn werk nauwelijks iets voor. Eén van mijn favorieten in het museum is het doek "Sterrennacht". We waren verbaasd over de enorme omvang van de collectie. Je vindt in het museum ook werken van Theo Van Gogh die eveneens heel wat schilderde. We brachten zo'n 4uur door in het museum en hadden nog niet alles bekeken. Het Van Gogh museum is werkelijk de moeite. Je hoeft geen kunstkenner te zijn om te genieten van de prachtige collectie die het museum bezit. Mijn score: 8.5/10

Polé Polé beach 2005

Iedereen kent ongetwijfeld Polé Polé van de Gentse feesten. Polé Polé in Gent ademt meestal een zwoele sfeer uit en heeft steeds een knap programma. Toch wou ik al een tijdje een bezoek brengen aan de editie op het strand van Duinbergen. We zakten hiervoor af naar zee. Onderweg kregen we aantal regenbuien te verwerken maar ginds begon letterlijk en figuurlijk te zon te schijnen. Het volk stroomde toe en we namen de tijd om het terrein, de kraampjes, de eet en drankhuisjes en promostands te verkennen. Over waren de mensen ondertussen salsa, merengue... aan het dansen. Plots kwamen we ook een Braziliaanse band tegen met grote trommen en buikdansende Zuiderse dames. In de tenten was de sfeer eveneens exotisch want daar werden allerhande dansdemonstraties gegeven waar iedereen enthousiast meedeed. Alle Zuiderse stijlen kwamen aan bod, salsa, merengue, reaggeton, bachatcha enz.... We realiseerden ons wel dat Latijns-Amerikaanse mensen een serieuze streep voor hadden wat het heupwiegen betrof. Om af te koelen gingen we in openlucht kijken naar het optreden van Papi Sanchez. Hij scoorde deze zomer een hit met "Enamorame" en "Dillema". Ik had geen hoge verwachtingen van de man en dat bleek terecht. Zijn nummers waren slechts een playbackshow. Enkel de reputatie van meisjesidool maakte hij ruimschoots goed bij het vrouwelijk gedeelte van het publiek. Even later trad de legendarische groep "Chic" op. Legendarisch omdat niet alleen hun nummers ongeloofelijk hits werden maar ook de nummers die de leadzanger schreef voor andere groepen zoals Diana Ross, Sister Sledge werden een groots wereldsucces. Ze brachten een wijze mix van liedjes zoals: "Good times", "Jack le freak", "We are family", "My forbidden lover" etc.... Chic was duidelijk het hoogetpunt van deze fijne avond! Mijn score: 8/10

Kommil foo met Spaak

Kommil foo is in België al lang geen onbekende cabaretgroep meer en dat is geheel terecht. Ik leerde het duo kennen via mijn vriendin. Vorig jaar leerde ik de broers Walschaert reeds kennen met hun show 'The best of', Dit was dus de tweede kennismaking. De show, 'Spaak' zit buitengewoon schitterend in elkaar. De broers zijn meesters in de subtiele humor. Ze kunnen prachtige nummers componeren waarin vooral humor zit. Ondertussen breiden ze hun kennis van verschillende instrumenten uit, sinds kort kan Mich piano spelen en dat verruimt de mogelijkheden van Kommil foo. In de nieuwe voorstelling zitten prachtige fragmenten, bijvoorbeeld het verhaal van de jaloerse echtgenoot die zijn vrouw wantrouwt wanneer ze te vaak naar de fotoclub ‘Het klikje’ gaat of het sprookje over de prinses die twijfelt tussen de prins van haar leven en de prins van haar dromen. Ik had bovendien het geluk om de wedstrijd van de Morgen te winnen zodat ik een tweede maal naar de voorstelling ‘Spaak’ kon gaan kijken, deze maal in de Capitole in Gent. De eerste voorstelling vond plaats op 5 april 2005 in Nederland, in het Scheldetheater. Het was best verrassend om te zien dat het Nederlandse publiek met volle teugen genoot van Kommil foo. Tijdens het optreden in de Capitole in Gent werd de cd & dvd van "Spaak" voorgesteld. We kochten ons een exemplaar en lieten die onmiddellijk signeren door het duo! Kommil foo neemt een belangrijke plaats in binnen ons favoriet culturele lijstje! Enkele reacties: "Spaak is het hoogtepunt van het seizoen! Spaak is eerlijk, intiem en vol briljante vondsten. Zo treffend, zuiver en soms verbijsterend wordt de angst om het geluk te verliezen verbeeld." door de Volkskrant Mijn oordeel: 10/10