I, robot

Alweer een film met Will Smith, deze keer uitgebracht in 2004 en geregisseerd door Alex Proyas. Proyas draaide zijn eerste grote film vol van de special effects en computerbeelden. I, Robot speelt zich af in de toekomst, in het jaar 2035 bestaat de wereld uit een groot deel robots die de mensen van dienst zijn. De robots worden onder controle geplaatst en dienen drie wetten te gehoorzamen. Will Smith speelt politieagent Spooner. Spooner staat nogal sceptisch tegenover de robots en vreest ze. Niettemin redde een robot een aantal jaar geleden zijn leven. Spooner komt in aanvaring met een welbepaalde robot, de NS5, de allernieuwste robot die vermoedelijk te maken heeft met de moord op professor Alfred Lanning(gespeeld door James Cromwell), de ontwerper. Voor Spooner volgt een hels avontuur waarin robots de leiding van de planeet proberen over te nemen. Het is niet onmiddellijk duidelijk wie achter dit plan zit en tegen wie Spooner het moet opnemen. I, robot is een spannende actiefilm waarin Will Smith terug een ervaren actieheld vertolkt. Mijn score: 7/10

Avatar

Avatar breekt al records in de cinemazalen. James Cameron scoort een 10 jaar na Titanic opnieuw een monsterhit met een film vol van de special effects. De verlamde ex-marinier Jake Sully (Sam Worthington) krijgt de kans om het leger opnieuw van dienst te zijn in een Avatarprogramma. Op de planeet Pandora kan hij via een computerprogramma in de huid kruipen van een Na'vi. Hij moet het vertrouwen winnen van dit bizarre blauwe natuurvolk. Sully wordt begeleid door wetenschapster Grace Augstine (Sigourney Weaver). Sully bouwt al snel een vriendschapband op met de dochter van het 'opperhoofd', Neytiri (Zoe Saldana). Op het moment dat Sully's sympathie groeit voor de oprechtheid van de Na'vi, krijgt hij problemen met het doel van zijn missie. Avatar is zonder twijfel een geweldige actiefilm. De effecten en het idee zijn schitterend. Het verhaal en het geheel zijn misschien wat overroepen, want het blijft een klassiek actieverhaal met een niettemin overtuigende maar goedkope moraal. Mijn score: 8/10

I am legend

I am legend was een kaskraker in 2007. De film geeft een niet zo'n fraai toekomstbeeld waarbij een virus een groot deel van de wereld uitroeit. Slechts een heel klein percentage blijkt immuun te zijn voor het virus. Will Smith speelt een viroloog Robert Neville die de laatste overlevende mens is in Manhattan, New York city. De bevolking muteerde naar een soort monsterachtige dieren die lichtschuw zijn. Neville leeft zijn leven in het teken van een remedie. Hij onderzoekt waarom hij immuun is en doet allerlei wetenschappelijke testen in zijn laboratorium. Overdag rijdt hij door Manhattan op zoek naar andere overlevenden, voedsel en ontspanning. Hij wordt daarbij vergezeld door zijn hond Sam. Het eerste half uur is "I am legend" zeer spannend. Je bent erg benieuwd naar wat er volgt en voelt dat er onheil dreigt. Daarna zwakt de film wat af. Niettemin is het een sterke film die volledig door Smith wordt gedragen. Het einde is wat abrupt en plots. Mijn beoordeling: 7.5/10

Dossier K

Dossier K, de opvolger van "De zaak alzheimer" speelt in de zalen! De film is gebaseerd op de gelijknamige roman van Jef Geeraerts. Het scenario werd geschreven door Carl Joos en Erik Van Looy. Van Looy die de eerste film over inspecteurs Verstuyft en Vincke regisseerde zag een opvolger niet zitten of had te weinig tijd. Jan Verheyen nam de zware taak op zich om deze thriller te filmen. Het resultaat mag er zijn! Het is zonder twijfel Verheyens beste film en hij levert een spannende en moderne film af. De cast bestaat uit Koen De Bouw en Werner De Smedt als de twee verbeten inspecteurs die een halt wil roepen aan de afrekeningen binnen het Albanese misdaadmilieu. Ze worden bijgestaan door Hilde Baerdemaecker en haar assistent. De film rijdt als een HST en is aangenaam om te zien. De wisselwerking tussen De Smedt en De Bouw is goed. Koen De Bouw is niettemin de acteur die schitterend werk levert, hij speelt zijn rol met zeer veel overtuiging. Ik las het boek Dossier K en merkte gelijkenissen en verschillen op. Niettemin doet de film niet onder voor het boek. Het is een film geworden met verschillende lagen waarbij Jef Geeraerts zijn passie voor corruptie duidelijk naar voor komt. Bij Vermist had ik het gevoel naar een simpele serie te kijken, bij Dossier K gaat het wel degelijk om een spannende speelfilm! Een aanrader! Mijn score: 9/10

Rosas danst Rosas

Op zaterdag 12 december bracht het wereldbefaamde dansensemble Rosas zijn bekendste voorstelling "Rosas" in de stadsschouwburg van Sint-Niklaas nog eens. Het werk dateert van 1983 en het zorgde ervoor dat Anne Teresa De Keersmaeker wereldberoemd werd. Ondertussen wordt het stuk niet meer gedanst door de originele bezetting. Het stuk is opgedeeld in vier grote delen. In elke deel voeren de vier dames handelingen uit met hun eigen lichaam, met stoelen en met hun kledij. De muziek is machinaal en herhaalt zich steeds. Het vergt veel energie om het stuk van het begin tot het einde te kunnen volgen. Het zit knap in elkaar maar duurt erg lang. Rosas danst Rosas was bijzonder, maar wist me niet van het begin tot het einde te boeien, ik zag te weinig variatie. Er wordt niks gezegd in het stuk, de dans is knap. Het spel vergt van de danseressen veel concentratie en intense oefening. Mijn beoordeling: 7.5/10 Een stukje uit de voorstelling...

Gomorra

Gomorra is een felbesproken Italiaanse film over de maffia in Napels. De prent toont een somber beeld van appartementswijken waar armoede troef is en waar jongelui Scarface naspelen, dealen en deel uitmaken van bendes. Wapenhandel, afvaldumping, textielnijverheid, drugssmokkel,... het gaat er hard aan toe. Het verhaal werd geschreven door Roberto Saviano die sinds zijn uitgave ondergedoken leeft en wordt opgejaagd door de Napolitaanse maffia. Er wordt een ruwe kijk gegeven over de werking van maffioso van de 21ste eeuw. Een keiharde, documentaireachtige maar geslaagde misdaadfilm!

Between the devil and the deep blue sea

Thomas De Prins en Pieter Embrechts speelden jaren samen bij de groep El tattoo del tigre. Nu werkten ze samen aan deze schitterende en sfeervolle avond!  De swingende fiftiesmuziek stond centraal en werd waanzinnig overtuigend gebracht door showbeest Pieter Embrechts. Beide heren verenigden zich tot een band onder de naam The New Radio Kings.

Men bracht muziek van Sammy Davis Jr., Frank Sinatra, Charlie Wright, The Beatles, Jacques Brel, Jacques Dutronc, Dean Martin en vele anderen.

Een zeer geslaagde avond. 

House of wax

Music in the box: Das Pop

Inglourious basterds

Quentin Tarintino maakt weinig films, maar diegene die er reeds zijn, hebben de status van cultfilm. In deze film gaan 8 Joods-Amerikaanse soldaten wraak nemen op Nazi-officieren. Een tijd eerder ontdekte officier Hans Landa (The Jew hunter) een ondergedoken Joodse familie. Eén familielid wist te ontstnappen, Shosanna, en zij weet een nieuw leven op te bouwen als bioscoopeigenaar. In deze bioscoop komen de verschillende groepen samen als blijkt dat de grote Nazikopstukken een filmpremière zullen bijwonen.

De film is bij momenten bijzonder spannend, vaak zeer grappig en gewelddadig. De acteurs leveren knap werk hoewel het accent van Brad Pitt misschien wat overdreven is. Niettemin kan hij zo in een remake van The Godfather, don Corleone spelen.



Inglourious basterds is wat mij betreft de beste film uit 2009!
Mijn score: 9.5/10

Mean creek

Een psychologisch drama uit 2004 gefilmd door Jacob Aaron Estes. Rory Culkin (broer van Macaulay en Kieran..) speelt Sam, een tiener die op een dag slaag krijgt van dikkerd George (Joshua Peck). Rocky (Trevor Morgan), de broer van Sam besluit dat ze George maar eens een lesje moeten leren en ze nemen hem mee op avontuurlijk weekend. Het doel is om George eens goed te doen afzien. Jammer genoeg loopt het uit de hand tijdens het uitstapje, zeker omdat een aantal medelijden krijgen met George die best nog een aardige kerel blijkt.

Ensemble, c'est tout

Een Franse film uit 2007, geregisseerd door Claude Berri, regisseur van onder andere "L'amant", "Manon des sources" en "Jean de Florette". Het verhaal speelt zich af in een appartement waar onder andere Camille woont. Zij woont op een zolderkamer in erbarmelijke omstandigheden. Ze heeft een slechte band met haar moeder en leert een andere bewoner kennen Philibert. Philibert is van adelijke afkomst en eigenaar van een luxues onderkomen binnen het appartement dat hij deelt met de humeurige Franck. Wanneer Camille ernstig ziek is, besluit Philibert Camille in huis te halen. De relatie tussen de drie personages verloopt stroef. Franck heeft problemen met zijn grootmoeder die weigert om haar intrek te nemen in een rusthuis. Het is na het herstel van Camille dat er wordt besloten dat Camille zal zorgen voor de grootmoeder. Met als gevolg dat men nu met z'n 4 in het appartement verblijft. Camille begint een relatie met Franck, een relatie die nogal afstandelijk verloopt. Aanvankelijk toont Franck weinig gevoel en achteraf sluit Camille zich af.

Ensemble, C'est Tout bande annonce film
Geüpload door yokatai. -

Of het tot een happy end komt moet je beslist zelf eens bekijken. Ensemble, c'est tout heeft een mooie titel en is een aangename film. Het is een kalme en charmente prent maar heeft niks bijzonder... Mijn score: 7.5/10

Metro

Scott Roper (Eddie Murphy) speelt een onderhandelaar die tracht alle mensen bij gijzelingen levend te bevrijden. Zijn nieuwste uitdaging heeft plaats in de metro van San Francisco.

Lokerse feesten, dag 4

We came to see Bart Peeters. Bart Peeters is what we got. We zagen Bart Peeters al eens aan het werk tijdens een sessie op de Antwerpse boekenbeurs. Bart Peeters is één brok adrenaline en energie en dat liet hij in Lokeren opnieuw zien. Het was zonnig en het plein liep snel vol. Bart Peeters toont al ene hele tijd dat het Nederlandstalige liet voor alle leeftijden hip en amusant kan zijn. Hij wist dan ook jong en oud te boeien op het plein. Iedereen was zeer enthousiast en zong veel nummers mee. Hij speelde onder andere "Liefde is alles" dat uit volle borst werd meegezongen door het voltallige plein. "Leve de deejays", "Zo van die zomerdagen", "Linda" en nog veel meer fijne nummers speelde hij met een overweldigend enthousiasme en een opgewekte band. Het werd enorm grappig toen twee jonge kerels op het podium waren beland. Zij zorgden samen met Bart Peeters voor een spektakel van formaat. Het was zeer geslaagd! Mijn score: 10/10

Jurassic Park

Het eerste deel van de trilogie dateert al van 1993 en was één van de eerste films die ik zag in de bioscoop. Ik was toen overdonderd. Ondertussen zag ik de film al talloze keren en afgelopen week was het weer van dat. Ik schrok ervan dat hij nog steeds spannend overkwam. De special effects zijn misschien wat verouderd maar het blijft een magisch avontuur dat me weet te bekoren. Het moment waarop alles fout begint te lopen in Jurassic Park levert nog steeds spanning. De scène waarbij Tim en Lex Murphy zitten te eten in het restaurant en er plotseling velociraptors opduiken is huiveringwekkend. De grote namen, Samn Neill, Laura Dern, Jeff Goldblum en Richard Attenborough zullen wel altijd met deze film gelinkt worden en waren slecht decor voor deze nog steeds spectaculaire film. Om te eindigen: When dinosaurs ruled the earth!!! Mijn score: 8.5/10

Tom Van Stiphout

Tom Van Stiphout is een talentvol gitarist die reeds speelde bij Clouseau en samenwerkte met Milow. Hij bracht een cd uit onder eigen naam "Working man" en speelde heel wat liedjes uit die plaat in de spiegeltent tijdens de Gentse feesten. Het was sfeervol en aangename muziek. Hij vertelde zelf dat hij vooral rustige en triestigere songs schrijft en speelt. Dat was ook wat het publiek kreeg. In de ruimte van de spiegeltent is dergelijke muziek ideaal en zorgt voor bekoorlijke intimiteit. Een geslaagd optreden van Tom waarbij hij interactie zocht met het publiek. We gaan alvast op zoek naar z'n cd!

Lokerse feesten, dag 3

Hoewel ik meer fan ben van de Gentse ging ik toch naar de Lokerse feesten gisteren. Het programma was niet wauw, Anouk om 22u, The Scabs om 23u45 en DJ Dirk Stoops om 01u20. Anouk zag ik al op Rock Werchter en The Scabs behoren niet tot mijn favorieten. Er waren geruchten dat Anouk niet optrad aangezien ze een aantal van haar bandleden nog maar pas aan de deur heeft gezet. Gelukkig was ze wel van de partij en ze begon met een drietal voor mij althans onbekende nummers. Ongebruikelijk was dat Anouk haar bandleden na het eerste nummer al voorstelde aan het publiek. Na een kalme start, vloog Anouk erin en bracht onder andere "Nobody's wife", "Girl", "Lost", "Jerusalem" en hier en daar een nieuwer nummer. Het publiek was talrijk en reageerde enthousiast! Een geslaagd optreden met af en toe stoere taal van Anouk zoals "Fuck my in the pussy". The Scabs werden met gejuich onthaald en er was ondertussen ruimte om te bewegen op het Lokerse feestenplein. Een geslaagd optreden, publiek was enthousiast en er werd stevig gerockt. Ze brachten hun bekende hits waaronder "Hard times", "Don't you know" en "Nothing on my radio". Ze kwamen nog eens terug op het podium om "Keep on rockin' in the free world" te spelen. DJ Dirk Stoops sloot af en deed wat van hem werd verwacht, fijne platen draaien en het publiek laten dansen. Mijn verwachtingen waren niet hoog voor de line-up, maar de balans was positief! Twee leuke optredens gezien en afgesloten met een fijn feestje!

California door Ter Bescherming van de Jeugd

Een try-out in het Tinnenpottheater van Ter Berscherming van de Jeugd! En bovendien tijdens de zwoele Gentse Feesten! Het was ondertussen even geleden dat we de vorige voorstelling zagen dus we waren benieuwd naar de try-out van California. Ter Bescherming van de Jeugd valt te vergelijken met Kommil Foo maar ze komen frisser en spontaner over. Het duo bestaat uit Dries Heyneman en Tim Goditiabois, twee psychologen die na een aantal caféoptredens merkten dat ze een geslaagd komisch duo vormen. Ze wonnen in 2008 het Leids Cabaret festival. De voorstelling ging door in één van de zeven zalen van het Tinnenpot, de Bonbonnière. Een kleine maar sfeervolle zaal. We zaten op de eerste rij (met alle gevolgen vandien?). De show begon schokkend en lachwekkend tegelijkertijd, Dries Heyneman ging bungelend aan een touw,... opgehangen. Tim Goditiabois vertelde ondertussen over hun pianist die hun duidelijk nauw aan het hart lag maar uit het leven was gestapt. Tim en Dries brachten de gebeurtenis terug tot een indeling van soorten mensen. Ze deden een experiment met het publiek wat leidde tot grappige situaties. Blijkbaar bevonden zich in de zaal een groot aantal psychoten. Ook de bevestiging van de indeling aan de hand van twee 'vrijwilligers' uit het publiek was geslaagd en zeer grappig! De liedjes waren bijzonder vrolijk en lachwekkend. De interactie tussen Tim en Dries is schitterend. Dries zijn mimiek is formidabel en brengt werkelijk iedereen aan het lachen. Dat Dries een bijzondere band heeft met geiten mocht ook blijken op het eind. Uitleg geven over deze hilarische scène zou zonde zijn maar dient aansporend te werken om allen te gaan kijken binnenkort naar "Ter Bescherming van de Jeugd". Jammer genoeg nog geen filmpjes gevonden van de nieuwe show maar wel van het Huiskamerfestival te Amsterdam.

Twin Peaks

Twin Peaks dateert uit 1990, 1991 en kwam al vaak op televisie. Het was een meeslepende misdaadserie en momenteel een klassieker. Ik zag de reeks wellicht al maar kan me maar vaag nog enkele personages herinneren. Tijd om de reeks een her te bekijken. Het kleine dorp Twin Peaks aan de Canadese grens wordt opgeschrikt wanneer de populaire Laura Palmer dood wordt teruggevonden. Het gaat om moord en het lichaam werd aangetroffen gewikkeld in een plastic zak. De sheriff wordt al snel bijgestaand door FBI-agent Dale Cooper, gespeeld door Kyle MacLachlan. Hij is zeer geconcentreed en vermoedt een link met de moord op Theresa Banks een paar maanden geleden. Zijn vermoeden blijkt al snel te kloppen. De eerste aflevering of pilot toont ook de bizarre en ingewikkelde relaties tussen de bewoners van het Douglassparrendorp Twin Peaks. De eerste aflevering komt angstaanjagend over en grijpt je bij de keel. Het is spannend en kan nog allerlei kanten uit... Ik ben benieuwd! De serie telt 29 afleveringen en is al talloze keren herhaald op tv. De begintune is legendarisch en de regisseur David Lynch verwierf 'eeuwige faam'. Ondertussen zag ik alle 29 afleveringen met Log Lady intro's. De serie hield me vaak op het puntje van mijn stoel! Vooral de figuur van FBI-agent, Dale Cooper was magnifiek! De muziek, de sfeer, de intriges en de magische krachten vormden een schitterend en bizar geheel. Twin Peaks was zonder twijfel één van de beste mysterieuze reeksen ooit!

About Schmidt

In 2002 kwam About Schimdt uit in de zalen. De film werd geregisseerd door Alexander Payne. De film werd bekroond met twee golden globes waaronder één naar de hoofdrolspeler Jack Nicholson ging voor zijn acteerprestatie. Nicholson speelt Warren Schmidt, een verzekeringsmakelaar die 42 jaar getrouwd was me Helen. Wanneer zij sterft en zijn dochter van plan is te huwen neemt hij een drastisch besluit, Warren vertrekt op reis. Warren Schmidt heeft het moeilijk met de toekomst. Hij gelooft niet in de relatie van zijn dochter en wantrouwt haar partner die niettemin een watje is... Gelukkig draait Warren enigzins bij maar of hij zich echt goed voelt. Dermot Mulroney speelt Darren maar ziet er eerlijk gezegd niet uit. De film vloeit rustig verder en het schrijven van brieven naar zijn adoptiekind verklaart wat in het hoofd van Nicholson omgaat. Het blijft een wat deprimerende film. Mijn score: 7.5/10

Manhattan

Woody Allen regisseert meestal zijn eigen films. Manhattan kwam uit in 1979 en speelt zich uiteraard af in het hart van New York. Allen maakt bijzondere films maar drukt telkens zijn kenmerkende stempel. De film opent met beelden van New York, begeleidt door het 'Rhapsody in blue' van George Gershwin's. De film is volledig in zwart/wit wat een sfeervol resultaat oplevert. Woody Allen speelt Isaac Davis een screenplaywriter die reeds tweemaal scheidde. Momenteel is Isaac verliefd op een twintig jaar jongere blondine gespeeld door actrice Mariel Hemingway.



Alles loopt goed tot de intelligente en oudere vrouw Mary Wilkie (gespeeld door Diane Keaton) in het leven van Davis komt. Ze verbaast hem, ze verwondert hem en trekt hem aan. Jammer genoeg is de ze de minnares van zijn gehuwde vriend Yale Pollack (gespeeld door Michael Murphy). Wanneer hun relatie spaak loopt begint Davis een relatie met Mary. Maar jammer genoeg loopt dat eveneens niet van een leien dakje. Een typische Woody Allen film. Een film met gevulde conversaties en absurde Allenhumor.

Mijn score: 8/10

Frantic

Frantic werd nog eens op televisie vertoond. De thriller uit 1988 werd geregisseerd door Roman Polanski. Een chirurg, Dr. Richard Walker gaat samen met zijn echtgenoot naar een bijeenkomst in Parijs. Eénmaal aangekomen blijkt dat zijn echtgenoot de verkeerde koffer meenam vanop de luchthaven. Alles gaat dan zeer snel, plots verdwijnt de echtgenote Sondra uit het hotel en blijft Dr. Walker achter met bitter weinig informatie. Hij wordt nerveus en gaat op zoek. Wanneer hij het verhaal van een zwerver aanhoort begint alles er op te wijzen dat Sondra is ontvoerd. Richard ontmoet Michelle, gespeeld door Emmanuelle Seigner die de eigenares blijkt te zijn van de koffer. Wat volgt is een kat en muisspel waarbij de situatie van Walkers vrouw steeds slechter oogt. Harrison Ford is geknipt voor de rol van angstige man die op klopjacht gaat naar zijn vrouw. Hij gebruikt alle kunstjes en blikken die hij in 1993 in The fugitive nog eens zal toepassen. Een spannende maar (momenteel) te trage thriller.

Crazy Comedy Cover Contest

Niemand minder dan Jezus leidde deze avond in de Minardschouwburg. Het was tijd voor de jaarlijkse Crazy Comedy Cover Contest waarbij een aantal bekende en minder bekende comedians een andere bekende of minder bekende comedian coveren. De eerste kandidaat die door de jury werd gewikt en gewogen was Lieven Scheire met een cover van Ronald Goedemondt. Hij bracht een sober maar gevat stukje comedy. Hij coverde maar zorgde voor een aanpassing aan zijn eigen leefwereld. Het stuk over de opvouwtrut was hilarisch. De jury was tevreden en dus tijd voor een mop over camouflagepakken. Joost Van Hyfte ging Freddy De Vadder imiteren en zoals we reeds op televisie zagen doet hij dat voortreffelijk. Van Hyfte in realiteit als Freddy aan het werk zien is toch nog een stuk indrukwekkender, zijn accent en houding is perfect! Een 10/10 qua imitatie. Het miste misschien wat aan eigen inbreng. Na Joost was het de beurt aan een duo waaronder Piet Depraîtere en collega (waarvan ik de naam niet meer weet!). Zij brachten een stuk uit de een Britse comedyserie waarin twee eigenaardige dames het niet hebben begrepen op buitenstaanders. Een positief antwoord op de vraag "Are you local?" kon zelfs niet leiden tot het intomen van hun angst en absurditeit. Het was een geslaagd optreden met schitterende vermomming. Gili ging Derren Brown imiteren. Een man die hield van psychologische beïnvloeding en het lezen van gedachten. Hij deed de truc met de 4 witte en 1 zwarte bal. Hij nodigde daarvoor 5 willekeurige mensen uit. Het was een indrukwekkend staaltje van concentratie en mensenkennis... Na de pauze bracht hij een staaltje van zijn eigen show. De meeste gedurfde act kwam van Hank Coucke en Mout Uyttersprot. Zij speelden de legendarische skètch van Jacques Vermeire en Luc Verschueren. Zowat gans Vlaanderen herinnert zich wel het verhaal van de vreemde stotteraar Jeanke de visser. Het was magnifiek gebracht. Vooral Mout Uyttersprot was voortreffelijk. Het was eigenlijk beter dan het origineel! Gunter Lamoot was de laatste en het betreden van het podium was mega! Hij was Dave Allen, tot de missende vinger toe. De sfeer was perfect! Het was zeer grappig en zijn kostumering was zeer geslaagd. Het werkte ongeloofelijk op de lachspieren en Gunter deed het op zijn manier met gevoel voor timing. Een schitterende prestatie van Lamoot! Ik blijf een trouwe fan! Gunter Lamoot werd na de pauze verkozen als winnaar van de Crazy Comedy Cover Contest 2009 en dat is volledig terecht. De avond was van hoog niveau, alle kandidaten brachten iets geweldigs! Volgend jaar zullen we opnieuw van de partij zijn! Mijn score: 10/10

Tribute to Andy Kaufman

Andy Kaufman werd geboren in New York, 1949 en overleed amper 35 jaar later. Andy Kaufman was een comedian maar werd liever een zang- en dansman genoemd. Kaufman werd bekend door zijn filmrol in Taxi samen met Danny DeVito en Judd Hirsch. Ik wist niks van Kaufman voor ik naar de Tribute ging, georganiseerd door een aantal Vlaamse comedians waaronder Wim Helsen, Jelle De Beule, Raf Coppens, Gunter Lamoot, Iwein Segers, Bart Cannaerts, Philippe Geubels, Maaike Neuville, Gigli en nog een aantal anderen. Iwein Segers leidde de avond en kwam eerst tevoorschijn als Erwin Degers. Hij zou een aantal gasten ontvangen later op de avond. Afwisselend kwam filmpjes op het scherm van de echte Andy Kaufman. Het werd al snel duidelijk dat het een vreemd persoon betrof die Andy Kaufman en Wim Helsen trad in zijn voetsporen met de imitatie van Elvis Presley waarvoor Kaufman soms zo geprezen werd en tegelijkertijd afgekraakt.

Andy Kaufman Elvis Impresion - watch more funny videos

Maaike Neuville kwam als gast bij Iwein Segers in de zetel zitten en wat volgde wat een discussie tussen een pas gescheiden koppel. Iwein liet zich vrolijk gaan en Maaike speelde grandioos de rol van chagrijnige underdog. Twee hevige en duistere individuen kwamen hun imago oppoetsen wat jammerlijk mislukte wanneer the big boss het op zijn heupen kreeg van zijn Poolse vriendin. Philippe Geubels daagde mensen uit voor een gevecht van man tot vrouw waarop reactie kwam vanuit het publiek. Niemand minder dan Roos Van Acker en een andere blonde juffrouw van VT4 gingen de uitdaging aan (opgezet spel!?). Vitalski kwam met zijn eigen versie van Kaufmans poppenspel. Vitalski had zijn eigen buikspreekpop mee en leverde een prachtprestatie. Hij ratelde een verhaal af dat bestond uit uitsluitend woorden met klinker 'o'. Tijdens de pauze was het tijd voor melk en koekjes. Andy Kaufman liet namelijk ooit een voltallige zaal vervoeren naar een school waar men melk met koekjes kon nuttigen. Nog absurder was een acte-de-présence van een majorettenvereniging. Ook het aanwezige spook bleef kuieren in de gangen en ging na de pauze terug in het publiek zitten. Na de pauze werd het nog absurder en kwam onder andere Gunter Lamoot optreden. Hij kwam op en ging terug af. Jelle De Beule kwam imitaties doen en sloot af met een imitatie van Eddy Wally. Hij kwam niet terug vanachter de par-a-vent, maar de Voice of Europe himself deed dat wel. Hij ver(r)astte het publiek op een aantal liedjes. Er werd gelukkig afgesloten met een filmpje van Kaufman waarin hij op een trieste en neurotische manier verteld over het 'slechtste' publiek ooit. Het was een ronduit schitterende avond met een intelligent start en absurd einde. Andy Kaufman was een vreemd persoon die graag zijn publiek op het verkeerde spoor zette. Kaufman intrigeert en roept tegelijkertijd angst op... Mijn score: 9,5/10

Belgavox

In Brussel, aan de voet van Atomium vond Belgavox voor het eerst plaats. Belgavox is een initiatief van wijlen Marc Moulin om de solidariteit tussen Vlamingen, Franstalige en Duitstalige Belgen te verbeteren of in de verf te zetten. Het concert ging door voor het atomium en begon om 14u. Toen we aankwamen omstreeks kwart na 2 was er nog geen massa toeschouwers en we bemachtigen een plaats op zo'n 10 meter van het podium. Het zou een drukke namiddag worden en de presentatie was in handen van Bart Peeters en Armelle Gysen. Elke groep of artiest kreeg 5 minuten om zichzelf te bewijzen en zo vulden meer dan 50 artiesten 4uur show. Adamo, Arno, Baloji, Julos Beaucarne, Boogie Boy, A Brand, Koen Buyse (Zornik), Stef Kamil Carlens (Zita Swoon), The Catatonics, Clouseau, Daan & Telex, Lou De Pryck, Jasper Erkens, Delphine Gardin (Monsoon), Rocco Granata, JackoBond, Jeronimo, Joshua, Sandra Kim & Les Gauff, Steven & Stijn Kolacny (Scala), Flip Kowlier, Laura Lynn, Machiavel, Marka, Maurane, Stijn Meuris (Monza), Paul Michiels, Jef Neve, Didier Odieu, Patrick Ouchène, Bart Peeters, An Pierlé, Tom Pintens, Axelle Red, Gabriel Rios, Rival CNN, Roland, Kate Ryan, Saule, The Scabs, Selah Sue, Sioen, Eté 67, Jasper Steverlinck, Sttellla, Suarez, Toots Thielemans, Sacha Toorop, Stash, Triggerfinger, Will Tura, Luna Twist, Frank Vander Linden, Johan Verminnen, Marie Warnant, Yevgueni en Joost Zweegers (Novastar) waren van de partij. Het was vooral het optreden Joost Zweegers, Gabriel Rios en Koen Buysse dat aanleunde bij onze muzikale smaak. Laura Lynn was de enige die mijlenver stond van de muzikale voorkeur van het voltallige publiek en overtuigde dan ook niet.

Selah Sue was impressionant. Sioen was zeer overtuigend net als Frank Vander Linden. Qua song zorgde Hard times van The Scabs voor voldoende sfeer en Jasper Steverlinck zorgde samen met de Kolacnybroers voor een kippenvelmoment. Foto's volgen binnenkort.

Torak en de wolf

Michelle Paver werd geboren in Malawi. De auteur woont in Groot-Brittannië maar heeft een Belgische moeder. Michelle Paver was steeds geïnteresseerd in de prehistorie en had hiervoor de basis van haar boek "Torak en de wolf". Het verhaal speelt zich zo'n 6000 jaar geleden af in de tijd van stammen die leefden van wat het woud hun verschafte. Torak leeft niet in zo'n stam maar bij z'n vader en trekt rond als een soort nomade door het woud. De vader leert Torak jagen om te voorzien in zijn behoeften. De vader van Torak komt kort nadien om nadat een achtervolging van een bloeddorstige beer uitdraait op de dood van Toraks vader. Toraks vader kan nog net vertellen dat Torak voorbestemd is om op zoek te gaan naar de berg van de wereldgeest. Het is pas later wanneer hij in handen valt van een stam dat Torak begrijpt wat zijn doel is en waarom de wolf zijn bondgenoot en vriend wordt. Die wolvenwelp helpt hem om een eind te maken aan het terreur van de geheimzinnige en machtige beer. Torak bouwt ookt een innige vriendschap op met Renn. Torak onderneemt een gevaarlijke en intense tocht. Dit spannend verhaal leest vlot en beschrijft vrij uitgebreid de tocht van Torak. De prehistorische manier van leven komt tot uiting en het geloof in woudgeesten en krachtige voorwerpen zorgt voor voldoende spanning. Mijn score: 8/10

Kraakpand

Kraakpand gaat door in de Handelsbeurs te Gent. Het is een initiatief dat jong en opkomend talent wil aanmoedigen en een platform wil bieden. Het was een aantal jaren geleden dat we kennis maakten met de formule, toen op het podium Milow en Yevgueni, toen nog nobele onbekenden! Vanavond was vooral de setting een verrassing voor ons. Er was een zittend publiek en en L-vormig podium waarop niet één groep klaarstond maar alle vier geselecteerden hun plaatstje hadden en waar men afwisselend ging optreden terwijl alle groepen op het podium bleven. Dirk Blanchart praatte de avond aan elkaar. De vier groepen waren, Lick my Click, Rye Jehu, The ideal husband en de Canadese Sienna Dahlen. Sienna Dahlen was de enigste met enige roem en faam. Ze trad op met haar quartet en bracht jazzy songs. Sienna's stem gaat door merg en been en wordt omringd door een klassieke uitvoering. Lick my Click was een stevige mengelmoes van rock en dance. Het deed sterk denken aan wat Vive la fête brengt. Lick my click stond niettemin als volwaardige band op het podium, ze hadden zelfvertrouwen en bouwden een feestje! Rye Jehu was een jonge rockband die soms harde klanken uit gitaren en drum liet komen en vrij aangename nummers zong. Het ontbreekt nog aan echt sterke nummers om eruit te springen. The ideal husband was de revelatie van de avond, frisse melodietjes en feelgoodmusic. The ideal husband was een origineel en fijne band met melodiën die kunnen voortkomen uit de jaren '30, '40. Ze schepten een tropische sfeer en lieten bijna iedereen swingen. Op de video zie je ze aan het werk, het betreft wel een filmpje waarop de vorige zangeres te zien is... Ideal Husband à l’Orangerie du Botanique le 15/05/2008 Een korte maar gevarieerde avond met geen grootste ontdekkingen maar wel een aanrader, The ideal husband!

Over the hedge

Het animatiefilmcircuit werd de laatste jaren uitgemolken. Er was een gevuld aanbod en na enkele successen ging het van kwaad naar erger. Het is dus zoeken naar de betere animatiefilm zoals bijvoorbeeld Ratatouille, Shrek, Finding Nemo,..... Over the hedge is een film die best ook in het rijtje mag staan van de betere animatiefilm. De film kwam uit in 2006 en in de hoofdrol speelt RJ, een hongerige wasbeer die besluit het voedsel van de beer Vincent te stelen. Dat loopt fout af en RJ dient op zoek te gaan naar een nieuwe en goedgevulde kar met voedingswaren. Het wordt een spannende tocht waarbij hij een dierenkolonie misleidt. De film stelt de overconsumptie van de Westerse maatschappij negatief voor en draagt toch wel een boodschap uit. De wisselwerking tussen de verschillende dieren en de mensen is geslaagd. Vooral Hammy, de eekhoorn komt zeer grappig over. Een leuke animatiefilm.

Polderman kachelt door

Katinka Polderman is een Nederlandse cabertiere die stilaan faam verwerft in België. We zagen haar eerste show in Eeklo en een duet met Raf Walschaerts tijdens de Gentse feesten. We hunkerden naar meer en kregen waar voor ons geld. In de buurtcentrum De Vieze Gasten bracht Katinka haar debuut op Belgische bodem van de nieuwe show, "Polderman kachtelt door". In de kleine zaal stond een sfeervol opgebouwd podium. Er stond, niet onbelangrijk, een kachel, een kast, een fauteuil en heel wat rommel uitgespreid. Bij Katinka Polderman mag uiteraard haar trouwe viervoeter niet ontbreken, Busje. Hij liep nu en dan rond maar toefde vooral in zijn mandje. Katinka Polderman gooide onmiddellijk in de groep dat de onderwerpen die ze bracht voortkwamen uit een fase in haar leven die ze aan het afsluiten is. Ze verloor haar dierbare tante, haar vriend maakte het uit en ze had nog voldoende redenen om het even niet meer te zien zitten. Ze vertelde dan ook vooral over haar nieuwe stamplek, de Chez nous, een groezelig en donker café met foute personen. Katinka Polderman vertelt maar zingt vooral, da's haar handelsmerk en daar is ze dan ook sterk in. Ze zingt haar verhalen. Haar verhalen zijn grappig en sarcastisch. Ze brengt alles heel rustig maar overtuigend. We gierden nu en dan van het lachen. "Hoe zou het zijn in Tanzania?" was hilarisch en zo had ze nog een paar kleppers. De rode draad door het verhaal was knap en alles leidde tot een letterlijk breekbare apotheose. Katinka Polderman's nieuwe show was vermakelijk, grappig en schitterend! In vergelijking met de vorige kennismaking heeft Polderman zich overtroffen en kachtelt ze niet gewoon lekker door maar stijgt boven zichzelf uit! Mijn score: 9.5/10

Het geheim van te veel torens

Willem en Elle van Toren wonen al jaren in een weeshuis onder de strenge leiding van de zusters Sans Scrupule. Op een nacht krijgen ze het bezoek van Fidelius, een vreemde butler die een vreemde koets bestuurt. Hij vertelt hun dat ze nog steeds familie hebben, een oom en tante die er warmpjes bijzitten en vertoeven op een kasteeldomein. Hij overhaalt de kinderen om mee te gaan op bezoek bij hun familie. Eénmaal aangekomen merken de kinderen al gauw dat hun familie op een wel heel bijzonder domein woont. Het bestaat uit de vreemdste torens en bouwsels. De familie Trop De Tours houdt er namelijk de traditie op na dat elke erfgenaam een toren bouwt. Willem en Elle vernemen dat er ondanks het schijnbaar rijkelijke vertoon van gebouwen een dreiging boven de Trop De Tours hangt. Het familiefortuin ligt namelijk ergens op het domein verborgen. Oom Catastrophe en tante Silence geven de kinderen de opdracht om op zoek te gaan naar de geheime locatie van de schat aangezien in een eeuwenoude voorspelling zij een grote rol spelen. Willem en Nelle gaan een spannend avontuur tegemoet samen met twee nieuwe vrienden. Het verdere verloop vertellen zou jammer zijn... Mark Tijsmans schrijft, dat op zich was voor mij al een verrassing. Bovendien blijkt hij dan ook nog een populaire en getalenteerde auteur te zijn. Ik heb genoten van het 'dikke' jeugdboek. Het is een origineel verhaal met een flinke portie humor. Er zijn veel creatieve wendingen en gebeurtenissen die je als lezer behoorlijk meeslepen in de geschiedenis van de familie Trop De Tours. Een aanrader voor jong en... oud! Mijn score: 9.5/10

Softie

Tijdens de Gentse feesten 2008 zagen we een klein stukje van Gunter Lamoot zijn nieuwe show in try-out. Hij had nog weinig maar kwam niettemin hilarisch over. We gingen kijken naar de avondvullende show in Dendermonde, CC Belgica. In het voorprogramma kwam stand-upcomedian Igor op de planken. Hij verwierf wat bekendheid dankzij zijn deelname aan Comedy Casino Cup in 2008. Igor praat niet alleen vreemd, hij is ook eigenaardig gekleed. Gelukkig had alles zo zijn functie, de kostumering bewees op het eind zijn nut en het decor was eveneens functioneel. Waartoe al die materialen dienen kan ik niet verklappen want het gaf een verrassende wending die je zelf absoluut moet zien. Igor zijn humor is droog maar was grotendeels geslaagd! Na de pauze de hoofdact, Gunter Lamoot, een impressionant decor doemde op en Gunter kwam eerst een paar handen schudden in het publiek.

Caché

Caché is een Franse film uit 2005. Deze thriller werd geregisseerd door Michael Haneke. Hij wist enkele Franse topacteurs te klissen voor de hoofdrollen, Daniel Auteuil en Juliette Binoche. Beiden spelen een gehuwd koppel. De man, Georges Laurent (Auteuil) is een bekend presentator van een literair programma. George staat in de schijnwerpers en ontvangt op een dag een videoband. De videoband is vergezeld van een afschuwelijke tekening met bloedvlek. Op de videoband staan beelden van de straat waarin Georges en Anne wonen. Ze denken aan een wansmakelijke grap van één van Georges' fans. Er blijven videobanden opduiken en de politie kan voorlopig geen stappen ondernemen, de video's worden steeds persoonlijker en George begint in zijn eigen verleden te graven, hij herinnert zich gebeurtenissen die hij verdrongen had en hoopte te vergeten.... Wie de geheimzinnige voyeur is, blijft misschien wel een mysterie... Caché is een spannende film die traag vooruit gaat. Het drijft de spanning op. Het tonen van de videobeelden die de psychopaat neemt verstrekt de spanning en angst. Juliette Binoche speelt net als Daniel Auteuil voortreffelijk de rol van bange echtgenote. Caché is een aanrader voor wie houdt van suspense! Mijn score: 8.5/10

Neveneffecten en de Lunatics

Te lui en niet bekend genoeg, de show die Neveneffecten samen brengt met het impro-collectief The Lunatics. Jelle De Beule, Jonas Geirnaert, Lieven Scheire en Koen De Poorter van Neveneffecten brachten geen nieuwe show maar een improvisatieshow samen met 4 leden van The Lunatics. De Lunactics kennen we van het comedycafé "Le Bal infernal" uit Gent.

De Arenbergschouwburg zat goed gevuld en het beloofde een humoristische avond te worden. Vooral Neveneffecten zelf kwam raak uit de hoek met hilarische situaties. Het publiek uit de zaal leverde de gevraagde inbreng en dat leidde vaak tot schitterende scènes. De Mc vond ik ook grappig en gevat. De vier spelers van The Lunatics kwamen fris en vaak verrassend uit de hoek terwijl je van het quatro van Neveneffecten al bepaalde verwachtingen creëert.

Een geslaagde avond!

Mijn score: 9/10

Humo's Pop Poll 2008

Wij zijn toe aan onze derde editie, maar Humo's Pop Poll bestaat al iets langer, ze waren er in 2007, 2006, 2005, 2004, 2003, 2002, 2001, 2000, 1999, 1998, 1997, 1996 enz... Met deze opvolging bedankte Paul De Leeuw de humolezer meer dan één keer. Hij won opnieuw de prijs voor beste buitenlandse tv-presentator. Guy Mortier dumpte dit jaar Lien Van De Kelder, hij wou toch iemand die meer dan één woord kon onthouden zonder te spieken op een briefje en koos voor Philippe Geubels.

Geubels presenteerde vlot en met een behoorlijke dosis humor. Man van het jaar werd Barack Obama. Maaike Cafmeyer werd opnieuw beste actrice nationaal en liet daarbij maar nipt Veerle Baetens achter zich. Ze bracht naar gewoonte iets origineels en rockte als diva op een nummer van AC/DC in een latexpakje.

 
Beste acteur nationaal werd dit jaar niet Jan Decleir maar Matthias Schoenaerts. Hij spoot een graffitiwerk dat wordt geveild op de site van Humo. Dimitri Verhulst bracht gratis een boek uit met HUMO, Godverdomse dagen op een godverdomse bol. Hij won daarmee de prijs voor het beste boek en begon tegen alle verwachtingen in te zingen. Vrouw en sportfiguur van het jaar werd Tia Hellebaut en ze won ook nog eens de medaille voor spannendste sportgebeurtenis van het jaar. De laatste showband speelde een ode en Philippe overlaadde haar met luiers.

De cast van Loft was aanwezig om de prijs voor beste film in ontvangst te nemen en ze brachten een cover van "All you need is LOFT". Absynthe minded bracht twee nieuwe nummers die niet alleen goed klonken maar ook voor de gepaste sfeer zorgden. Jasper Erkens wist ook te overtuigen. Hij bracht zijn hit "Crazy" en zijn nieuwe single "Waiting like a dog". Studio Brussel werd opnieuw beste radiostation met als beste presentator Tomas De Soete en beste radioprogramma Music for life. Facebook werd verkozen tot beste site. Novastar bracht allemaal nieuw werk met onder andere "Because" en "Mars needs woman". Het was de eerste keer dat ik Joost Swegers aan het werk zag en ik was onmiddellijk verkocht want dit was zonder twijfel het meest overtuigende optreden van de avond!

The Stig van Top Gear was ook aanwezig op Humo's Pop Poll. Hij ging zelfs zijn ware gezicht tonen. En wat bleek, niemand minder dan Herman uit van Vlees en bloed "Dat adde nie gedacht é?" Milow kwam ook zingen onder luid gekeel van het vrouwelijk deel van het Sportpaleis. Hij bracht uiteraard "Ayo technology" en "Stephanie". Geike Arnaert was niet live aanwezig maar bedankte de lezers van Humo via een videoboodschap. Ze kreeg terug de titel van beste zangeres nationaal.

dEUS sloot het lange feest af met een behoorlijk lang maar gesmaakt optreden. Het dak vloog er niet af maar het publiek genoot zichtbaar van het kunnen van dEUS. De overtuiging en de onsterfelijkheid van hun nummers werd nog maar eens bewezen. Zij werden opnieuw verkozen tot beste groep nationaal en kregen de medaille voor beste single met "The architect" en beste cd "Vantage point". Ik ben vast en zeker nog een aantal medailles vergeten opnoemen maar dat is van minder belang.

Humo's Pop Poll is elk jaar een lange en gevulde show. Dit jaar was de avond niet minder geslaagd dan vorig jaar. Een pluim voor de prachtige videobeelden op de schermen!

Mijn score: 8.5/10

La tourneuse de pages

Melanie krijgt een klassieke piano-opleiding. Als tiener neemt ze deel aan een pianowedstrijd om toe gelaten te worden tot het conservatorium. Daar wordt ze afgeleid door een hautain jurylid. Mélanie besluit nooit nog piano te spelen. Tien jaar later werkt ze voor een advocatenkantoor. Wanneer ze aan de slag gaat voor de topadvocaat Fouchécourt, ontdekt ze dat diens echtgenoot niemand minder is dan het jurylid van het conservatorium. Ze gaat in op het aanbod om een tijd te helpen ten huize Fouchécourt. Beide vrouwen zijn geïnteresseerd in elkaar. Mélanie test de grenzen af en is van plan om wraak te nemen op de pianolerares. Ze wordt haar bladdraaier op een belangrijk concert. Het is vanaf dan dat de spanningen toenemen en dat er sprake is van serieuze intimidatie. Het is een spannende film waarin Mélanie's rol zeer subtiel is weergegeven. Je wil tegelijkertijd meevoelen met de schuchtere Mélanie en merkt eveneens dat ze maar een rol speelt zodat ze haar wraak kan uiten ten opzichte van de familie Fouchécourt. Je moet zeker eens kijken naar deze psychologische thriller! Mijn score: 8/10

The human stain

Anthony Hopkins speelt decaan Coleman Silk in deze film uit 2003. Hij neemt op een zekere dag ontslag aan de universiteit omdat hij wordt beschuldigd van racisme. Zijn echtgenote schrikt zo van de beslissing van haar man en de onrechtvaardigheid dat ze later op de dag overlijdt aan een hartaanval. Coleman is woedend en besluit zijn verhaal niet stil te zwijgen maar te delen met een beroemde schrijver, Nathan Zuckerman, gespeeld door Gary Sinise. Hij heeft zo z'n twijfels over het verhaal maar er ontstaat een verstandhouding en vriendschap tussen de twee heren. Coleman vertelt z'n levensverhaal aan de auteur maar verzwijgt het geheim van z'n bestaan voor de schrijver. Het is pas wanneer Coleman omkomt in een ongeval dat Zuckerman het geheim ontrafelt. Nicole Kidman speelt de femme-fatale in de film die Hopkins verleidt en in de problemen brengt. Hopkins is verliefd en laat zijn passie de vrije loop. Zijn toewijding is groot en leidt uiteindelijk tot zijn dood. The human stain is interessant omdat het geheim dat Hopkins in de film meedraagt groot en schokkend is. Het komt tegelijkertijd ongeloofwaardig en boeiend over. Mijn score: 7.5/10

Doubt

De film speelt zich af in 1964. De katholieke kerk is in beweging, in sommige dorpen tracht men het stijve katholieke leven te versoepelen. In the Bronx houdt zuster Aloysius (Meryl Streep) een oogje in het zeil. Zij gaat na of de strikte regels worden nageleefd door de leerlingen van de school. Ook haar zusters en de priesters houdt ze nauwlettend in het oog. Vader, pastoor Flynn (Phillip Seymour Hoffman), is sinds kort aan het werk in de parochie en heeft het niet zo begrepen op de strenge regels. Zuster Aloysius wantrouwt de priester en vraagt aan haar zusters om de man in het oog te houden. Wanneer zuster James bedenkingen maakt bij het gedrag van de priester tegenover één van de leerlingen gaat de bal aan het rollen. Zuster Aloysius trekt haar conclusies en eist bekentenissen van de priester. Ze gaat een gesprek aan met de moeder van de leerling en neemt haar conclusies. Ze gaat in direct conflict met haar overste priester Flynn. Ze komt jammer genoeg tot het besluit dat niet alles zwart-wit is en dat er misschien wel twijfel heerst over de waarheid. Deze film zit ijzersterk in elkaar. Er is weinig actie maar des te meer verbaal entertainment. De twee acteurs zijn schitterend gecast en bewijzen opnieuw dat ze schitterende karakterkoppen zijn. De openingsscène tijdens de mis van vader Flynn is schitterend in beeld gebracht. Wondermooie muziek. Mijn score: 9/10

Saint Amour 2009

Saint Amour is aan zijn twintigste editie toe en de literaire avonden van Behoud de begeerte bestaan sinds 1984. Reden tot feest en dat komt tot zijn recht in het knappe en uitgebreide programmaboekje. De aftrap in de Bourlaschouwburg werd gegeven door Peter Verhelst, winnaar van de Herman De Coninckprijs 2009. Buiten het feit dat Verhelst miezerig in beeld werd gebracht stonden zijn gedichten ijzersterk recht. Thomas Gunzig is een Waalse schrijver. Hij vertelde een kortverhaal over Bob en Cathy en de dode giraffe in Bobs tuin. Een grappig en eenvoudig verhaal met een moraal. Bart Chabot ken ik reeds van de Slimste Mens ter wereld en De laatste show. Hij is een hyperactieve Nederlander die naar waardering ijvert in België. Zijn werk wordt gewaardeerd maar tot nu toe had ik het beeld van een cliché Nederlander, hyperactief en zenuwslopend. Niettemin wist hij als performer te overtuigen, zijn verhalen waren grappig en treffend. Ze waren herkenbaar en hij wist het publiek te betrekken in zijn verhaal. Véronique Olmi is een Franse toneelschrijfster. Ze schreef "Geen gewone dag" als debuutroman en oogste hiermee internationale furore. Ze las een gedicht voor met enorm veel vlotheid en plaatste haar woorden zeer zorgvuldig. Het onderwerp van haar stukje literatuur was ijzersterk. Het was een keihard verhaal van een misbruikte vrouw, zowel fysiek als psychologisch. Ze las het voor met hoop en zonder vroom. Het kwam soms sarcastisch over waardoor je als toeschouwer zin had om te roepen dat ze zich had moeten verweren, dat ze haar man had moeten verlaten. Liesa Van der Aa bracht muziek, Engelstalige en poëtische muziek met haar geliefde instrument, de viool. Ze combineert dit klassieke instrument met effectenpedalen wat soms een chaotisch en dramatisch effect creeërt. Ramsey Nasr de laatste tijd vaak gezien. Toch kwam hij weer verrassend uit de hoek. Hij las gedichten van Hugo Claus voor. Claus zijn werk is knap maar moeilijk, dat bleef het dan ook. Hij bracht ook een hommage aan Wannes Van De Velde en bleek vloeiend Antwerps te spreken. Antjie Krog werd speciaal en op de valreep binnengehaald voor Saint Amour. Deze Zuid-Afrikaanse auteur brak als jong meisje reeds door met een dichtbundel en vertoont kenmerken van de (hyper)actieve Joke Van Leeuwen. Haar gedichten, hoofdzakelijk in het Zuid-Afrikaans waren met momenten grappig en het was leuk om het Zuid-Afrikaanse schrift te zien met haar gelijkenissen en verschillen met het Nederlands. Huelgas Ensemble kwam als voorlaatste op het podium met een dirigent en een aantal mannelijke en vrouwelijke zangers. Dit ensemble brengt polyfone muziek. Muziek uit de Middeleeuwen en Renaissance dus. Niet makkelijk toegankelijk maar eens je deze klanken en pure zang en canonstukken hebt gehoord dan verdwijn je in een ander tijdvak. Je vliegt mee op de klanken en verplaatst je zo naar lang vervlogen tijden.

Zita Swoon en Rosas, Dancing with the Sound Hobbyist

Zita Swoon, 7 maart 2008, een onvergetelijke dag want toen ging ik naar het beste optreden dat ik ooit zag. Opzwepend, spannend, muzikaal geniaal en schitterend gebracht. Bijna een jaar later trokken we naar de Bourlaschouwburg in Antwerpen om het vervolg te bekijken. De verwachtingen waren heel hoog en het betreden van de zijloge deed me huiveren van bewondering. De Bourlaschouwburg is fenomenaal. De zaal is prachtig, je waant je in een grote historische theaterzaal en dat is de Bourla daadwerkelijk. Prachtige schilderwerken en indrukwekkende loges en balkonnen. Zita Swoon kwam op en de mannelijke danser nam een centrale plaats in. Het begin was eenvoudig en sober. Na drie vreemde en abstracte nummers kwam de echte Zita Swoonsound boven, ritmisch en opzwepend. Stef Kamil Carlens werd opnieuw bijgestaan door ervaren muzikanten en 2 schitterende zangeressen. De show werd in twee sterke delen verdeeld en Zita Swoon kwam verfrissend uit de hoek met een groot gehalte aan dans en instrumentale liedjes. Daarnaast waren de nieuwe nummers met zang zeker niet te min en sleepten het publiek mee. De dans was een absolute meerwaarde en het was geweldig om ook Carlens eens te zien dansen. Een schitterend optreden om kippenvel van te krijgen! Mijn score: 10/10

The yards

The yards vertelt het verhaal van een pas vrijgekomen kerel, Leo Handler gespeeld door Mark Wahlberg. Hij wordt warm onthaald door zijn familie en vrienden. Jammer genoeg vertoeven nogal veel van die vrienden in het misdaadmilieu en wordt hij al snel opnieuw meegezogen in fraude en afpersingspraktijken. Hij werkt voor Frank Olchin, gespeeld door James Caan die eigenaar is van een herstellingsbedrijf voor de New Yorkse spoorwegen. Wanneer Willie, Leo's goede vriend een bediende neersteekt wordt Leo vals beschuldigd van moord. Leo moet onderduiken maar er duiken tegelijkertijd geheimen op. Leo heeft namelijk een 'boon' voor zijn nicht Erica, gespeeld door Charlize Theron. Daardoor wordt Willie, gespeeld door Joaquin Phoenix jaloers en het draait uit op een conflict. Leuke bijrollen voor Ellen Burstyn en Faye Dunaway. Een film met een sterke cast maar nogal zwak verhaal. Niettemin zijn er veel theatrale kenmerken die horen bij een misdaadfilm. De muziek doet denken aan klassiekers als The Godfather en de film speelt zich af een aantal jaren geleden. De film werd uitgebracht in 2000 op het festival te Cannes. Mijn score: 7/10

Herman De Coninckprijs & Gedichtendag 2009

De Herman De Coninckprijs werd dit jaar uitgereikt in de Arenbergschouwburg op 29 januari, gedichtendag. De avondvullende voorstelling bestond uit 2 delen. In het eerste deel kwamen de laureaten voor de Herman De Coninckprijs aan het woord bijgestaan door Tuur Florizoone en actrice Jessa Wildemeersch. Hij speelde accordeon en zij zong gedichten. Het bracht een leuke afwisseling teweeg met de dichters die aan het woord kwamen. Vooral Herman Leenders was amusant, hij bracht zijn gedicht doorspekt met voldoende humor en sarcasme. Willem Van Zadelhoff zijn gedichten waren ook geslaagd. Het winnend gedicht, Moeders van Peter Verhelst was de moeite waard maar werd gelukkig gezongen door Jessa Wildemeersch. Verhelst zelf heeft volgens mij niet echt de prescence om zijn gedichten boeiend te brengen. Simon Van Buyten praatte de volledig avond aan elkaar, hij kwam misschien iets te vaak een overgang aan elkaar praten maar wist het publiek toch te boeien. Na de ellelange en saaie speech van de voorzitter van één of andere uitgeverij sloot men het eerste deel af. Onze verwachtingen waren hooggespannen voor het vervolg. In het vervolg wist Stijn Vranken, onbekend tot dan ons mateloos te boeien. Hij wist hoe hij gedichten moest brengen voor een groot publiek en liet de zaal nu en dan schaterlachen. Joke Van Leeuwen slaagde hier ook in, jammer genoeg ontroerde ze het publiek wel meer met haar 'stunteligheid' dan met haar gedichten. Als waardige afsluiter, kersvers dichter des Vaderlands, Ramsey Nasr. Hij las voor uit zijn dichtbundels op een sobere maar rotsvaste wijze. Het was een lange avond boordevol poëzie maar het wist behalve de vreselijke speech mateloos te boeien! Voor herhaling vatbaar...

Revolutionary road

Richard Yates, een Amerikaanse auteur schreef dit psychologisch drama. Yates beschrijft in zijn boek het dromerige bestaan van een jong koppel in de buitenwijken van Connecticut. Op een site las ik volgende reactie: "Revolutionary road is een roman die je niet meer loslaat, nooit meer" Het boek is nog niet in mijn handen voorbijgegaan maar de film gingen we zien in avant-première. Je maakt kennis met het jonge koppel Frank en April Wheeler, ze zijn jong, boordevol dromen en worden door hun omgeving getypeerd als bijzonder en veelbelovend. Wanneer Frank en April elkaar leren kennen heerst een grote passie tussen beiden. Ze hebben allebei dromen, zij wil dolgraag actrice worden en hij heeft zijn hart verloren aan de Franse hoofdstad, Parijs. April blijkt geen talent te hebben als actrice en ziet haar droom wegsmelten. Ze wordt huisvrouw en draagt zorg voor hun eerste twee kinderen. Het heeft haar voldoening omdat ze de gedachte van het verwezenlijken van een droom mogelijk houdt. Het koppel raakt verstrikt in de dagelijkse sleur van werken, eten, kinderen, wassen, sociale relaties onderhouden enz..... Ze besluiten om het roer om te gooien en Franks droom te verwezenlijken, verhuizen naar Parijs. April en Frank beleven terug de gloriedagen van passie en het gevoel van bijzonderheid. Ze plannen hun reis maar Frank krijgt een interessante jobaanbieding. Hij twijfelt of zijn droom wel realistisch is en denkt dat het misschien eenvoudiger is om de zaken te laten zoals ze zijn. Hij beslist dat het volgen van de stroom misschien zo slecht nog niet is. Deze beslissing heeft grote gevolgen op de droom en vooruitzichten van April. Ze is de man die ze lief had verloren, ze zijn de passie tussen elkaar verloren. Is er een toekomst voor hun beiden? Wie wil weten hoe het afloopt moet absoluut gaan kijken naar deze film, hij sleept je mee van het begin tot het eind. Je herkent bepaalde gevoelens, de nood aan dromen en het bijstellen van verwachtingen. Kate Winslet is fantastisch als April Wheeler en Leonardo DiCaprio levert ook een puike prestatie. Het is een trieste psychologische film die je nog dagen lang doet nadenken over het leven en de dagelijkse gewoonten.... De onbekende schrijfster had gelijk: Revolutionary road is een film/roman die je niet meer loslaat, nooit meer...

Mr. & Mrs. Smith

Mr. & Mrs. Smith, vertolkt door Brad Pitt en Angelina Jolie dateert van 2005 en is de perfecte zaterdagavond actiefilm. Doug Liman regisseerde de film en bracht zo Brad Pitt en Angelina Jolie ook achter de schermen samen als koppel. In de film leren de twee elkaar kennen in Bogota, Columbia. Ze huwen zeer snel en weten niet van elkaar dat ze een gevaarlijk en geheim beroep beoefenen. Ze zijn allebei huurdoder en merken pas 5 of 6 jaar nadien hun ware carrierewendingen. Wat volgt is een wedijverend spel waarin ze elkaar wantrouwen.



Het is een komische actiefilm met veel clichés maar ze storen niet, ze werken eerder amusant. Een geslaagde film die weet te onderhouden.

Ramsey Nasr & Mauro Pawlowski met Geletterde mensen

Ramsey Nasr, voormalig Antwerps stadsdichter en Mauro Pawlowski, zanger en bandlid van dEUS besloten de handen in elkaar te slaan en samen het podium te betreden met een originele invulling. Geletterde mensen was geboren. De show ging door in cultuurcentrum BELGICA te Dendermonde. In het inleidend filmpje waarin de twee worden geïnterviewd gaat het er hilarisch aan toe. Mauro is op zoek naar een geschikte rol om te vertolken en hij hoopt inspiratie te krijgen van honderden wc-rollen die hij stockeert in zijn woonkamer. Ramsey Nasr bereidt zich voor verkleed als Darth Vader. De show is begonnen en beiden waren stijvol gekleed op hun eigen manier en met hun eigen stijl. Ramsey Nasr hield een indrukwekkend en intelligent pleidoo voor oude waarden en kennis van bijvoorbeeld klassieke muziek. Mauro droeg een aantal gedichten voor van Ramsey en bracht experimentele muziek. Er kwam een pauze aan en het was vooral Nasr die wist te overtuigen. Na de pauze herpakte Mauro zich en speelde zijn rol als muzikant ten volle uit. De twee vulden elkaar beter aan en Ramsey Nasr droeg een monoloog voor waarin hij zich als zijn held voordeed. Verslaafd aan sigaretten en met een visie op de wereld en kennis van grote kunstenaars. Het bisnummer van Ramsey Nasr en Mauro was geweldig. De volledige show was een indrukwekkend en intelligente literaire voorstelling met als adempauzes schitterende nummers. Na een dergelijke avond snak je naar de zin van het leven en het zoeken naar schitterende boeken en verhalen. Mijn score: 9.5/10

The motorcycle diaries

In deze film wordt de voorgeschiedenis van Ernesto Che Guevara getoond. Hij maakte een reis grotendeels per motor door Latijns Amerika. Hij kwam in contact met wantoestanden waarbij machthebbers en grootgrondbezitters de arme boeren en bewoners uitbuitten.

Alex Agnew met More Human Than Human

Wij zijn ondertussen verslaafd aan de voorstelling in de Arenbergschouwburg. We trokken vrijdagavond opnieuw richting Antwerpen voor de nieuwe voorstelling van Alex Agnew. Na zijn schitterende Morimos Solamente waren de verwachtingen hooggespannen. Dit gevoel werd versterkt door zijn verschijningen in het programma Comedy Casino Cup op Canvas. Hij begon stipt op tijd en had geen voorprogramma. Hij beloofde een snoeiharde show en begon onmiddellijk uit te wijden over vrouwonvriendelijke praktijken. Centraal thema van de show was de opvoeding van zijn pasgeboren dochter. Hij stelde zich vragen over regels en over de toekomst van zijn dochter en gaf te kennen dat hij enkele het beste hoopte. Hij grapte werkelijk ongeneerd over het straffen van kinderen en het verkrijgen van zijn zin. De meeste grappen waren zeer geslaagd en het publiek bulderde met momenten van het lachen. De show ging in een razendtempo voorbij. Ik was minder onder de indruk omdat ik vond dat hij vooral bleef hangen op platvloerse grappen. Weliswaar geslaagde gags maar te weinig variatie en iets te weinig diepgang. Kortom, ik heb best genoten van de show maar vond hem iets te vaak over het randje van het vulgaire naar het ronduit platte te gluren. Een fragment uit de vorige show van Alex Agnew:

Body of lies

Deze film is gebasseerd op het boek, geschreven door Washington Post columnist David Ignatius en gaat over het spannende verhaal van CIA-agent Roger Ferris. Agent Ferris, vertolkt door Leonardo DiCaprio moet een terroristenleider opsporen die vermoedelijk opereert vanuit Jordanië. Ferris besluit te infiltreren in het milieu en houdt voortdurend contact met de Amerikaanse basis van de CIA die wanneer het cruciaal en gevaarlijk wordt alle banden met agent Ferris los snijdt. Ferris tracht het vertrouwen te winnen van de Jordaanse inlichtingendienst maar dat blijkt niet makkelijk en een gevaarlijk zoektocht naar de waarheid.

Wanneer DicCaprio verliefd wordt op de plaatselijke Aïsha vereenvoudigt zijn missie niet en neemt het verhaal onverwachte wendingen.

Body of lies is geen hoogvlieger maar een voldoende spannende en opzwepende actiefilm. De film houdt een ijzersterk tempo aan en de beelden zijn voldoende spectaculair! De acteurs doen hun best en het levert een geslaagde Ridley Scott actieprent op.

 

Mijn score: 7.5/10