Herman De Coninckprijs & Gedichtendag 2009

De Herman De Coninckprijs werd dit jaar uitgereikt in de Arenbergschouwburg op 29 januari, gedichtendag. De avondvullende voorstelling bestond uit 2 delen. In het eerste deel kwamen de laureaten voor de Herman De Coninckprijs aan het woord bijgestaan door Tuur Florizoone en actrice Jessa Wildemeersch. Hij speelde accordeon en zij zong gedichten. Het bracht een leuke afwisseling teweeg met de dichters die aan het woord kwamen. Vooral Herman Leenders was amusant, hij bracht zijn gedicht doorspekt met voldoende humor en sarcasme. Willem Van Zadelhoff zijn gedichten waren ook geslaagd. Het winnend gedicht, Moeders van Peter Verhelst was de moeite waard maar werd gelukkig gezongen door Jessa Wildemeersch. Verhelst zelf heeft volgens mij niet echt de prescence om zijn gedichten boeiend te brengen. Simon Van Buyten praatte de volledig avond aan elkaar, hij kwam misschien iets te vaak een overgang aan elkaar praten maar wist het publiek toch te boeien. Na de ellelange en saaie speech van de voorzitter van één of andere uitgeverij sloot men het eerste deel af. Onze verwachtingen waren hooggespannen voor het vervolg. In het vervolg wist Stijn Vranken, onbekend tot dan ons mateloos te boeien. Hij wist hoe hij gedichten moest brengen voor een groot publiek en liet de zaal nu en dan schaterlachen. Joke Van Leeuwen slaagde hier ook in, jammer genoeg ontroerde ze het publiek wel meer met haar 'stunteligheid' dan met haar gedichten. Als waardige afsluiter, kersvers dichter des Vaderlands, Ramsey Nasr. Hij las voor uit zijn dichtbundels op een sobere maar rotsvaste wijze. Het was een lange avond boordevol poëzie maar het wist behalve de vreselijke speech mateloos te boeien! Voor herhaling vatbaar...

Revolutionary road

Richard Yates, een Amerikaanse auteur schreef dit psychologisch drama. Yates beschrijft in zijn boek het dromerige bestaan van een jong koppel in de buitenwijken van Connecticut. Op een site las ik volgende reactie: "Revolutionary road is een roman die je niet meer loslaat, nooit meer" Het boek is nog niet in mijn handen voorbijgegaan maar de film gingen we zien in avant-première. Je maakt kennis met het jonge koppel Frank en April Wheeler, ze zijn jong, boordevol dromen en worden door hun omgeving getypeerd als bijzonder en veelbelovend. Wanneer Frank en April elkaar leren kennen heerst een grote passie tussen beiden. Ze hebben allebei dromen, zij wil dolgraag actrice worden en hij heeft zijn hart verloren aan de Franse hoofdstad, Parijs. April blijkt geen talent te hebben als actrice en ziet haar droom wegsmelten. Ze wordt huisvrouw en draagt zorg voor hun eerste twee kinderen. Het heeft haar voldoening omdat ze de gedachte van het verwezenlijken van een droom mogelijk houdt. Het koppel raakt verstrikt in de dagelijkse sleur van werken, eten, kinderen, wassen, sociale relaties onderhouden enz..... Ze besluiten om het roer om te gooien en Franks droom te verwezenlijken, verhuizen naar Parijs. April en Frank beleven terug de gloriedagen van passie en het gevoel van bijzonderheid. Ze plannen hun reis maar Frank krijgt een interessante jobaanbieding. Hij twijfelt of zijn droom wel realistisch is en denkt dat het misschien eenvoudiger is om de zaken te laten zoals ze zijn. Hij beslist dat het volgen van de stroom misschien zo slecht nog niet is. Deze beslissing heeft grote gevolgen op de droom en vooruitzichten van April. Ze is de man die ze lief had verloren, ze zijn de passie tussen elkaar verloren. Is er een toekomst voor hun beiden? Wie wil weten hoe het afloopt moet absoluut gaan kijken naar deze film, hij sleept je mee van het begin tot het eind. Je herkent bepaalde gevoelens, de nood aan dromen en het bijstellen van verwachtingen. Kate Winslet is fantastisch als April Wheeler en Leonardo DiCaprio levert ook een puike prestatie. Het is een trieste psychologische film die je nog dagen lang doet nadenken over het leven en de dagelijkse gewoonten.... De onbekende schrijfster had gelijk: Revolutionary road is een film/roman die je niet meer loslaat, nooit meer...

Mr. & Mrs. Smith

Mr. & Mrs. Smith, vertolkt door Brad Pitt en Angelina Jolie dateert van 2005 en is de perfecte zaterdagavond actiefilm. Doug Liman regisseerde de film en bracht zo Brad Pitt en Angelina Jolie ook achter de schermen samen als koppel. In de film leren de twee elkaar kennen in Bogota, Columbia. Ze huwen zeer snel en weten niet van elkaar dat ze een gevaarlijk en geheim beroep beoefenen. Ze zijn allebei huurdoder en merken pas 5 of 6 jaar nadien hun ware carrierewendingen. Wat volgt is een wedijverend spel waarin ze elkaar wantrouwen.



Het is een komische actiefilm met veel clichés maar ze storen niet, ze werken eerder amusant. Een geslaagde film die weet te onderhouden.

Ramsey Nasr & Mauro Pawlowski met Geletterde mensen

Ramsey Nasr, voormalig Antwerps stadsdichter en Mauro Pawlowski, zanger en bandlid van dEUS besloten de handen in elkaar te slaan en samen het podium te betreden met een originele invulling. Geletterde mensen was geboren. De show ging door in cultuurcentrum BELGICA te Dendermonde. In het inleidend filmpje waarin de twee worden geïnterviewd gaat het er hilarisch aan toe. Mauro is op zoek naar een geschikte rol om te vertolken en hij hoopt inspiratie te krijgen van honderden wc-rollen die hij stockeert in zijn woonkamer. Ramsey Nasr bereidt zich voor verkleed als Darth Vader. De show is begonnen en beiden waren stijvol gekleed op hun eigen manier en met hun eigen stijl. Ramsey Nasr hield een indrukwekkend en intelligent pleidoo voor oude waarden en kennis van bijvoorbeeld klassieke muziek. Mauro droeg een aantal gedichten voor van Ramsey en bracht experimentele muziek. Er kwam een pauze aan en het was vooral Nasr die wist te overtuigen. Na de pauze herpakte Mauro zich en speelde zijn rol als muzikant ten volle uit. De twee vulden elkaar beter aan en Ramsey Nasr droeg een monoloog voor waarin hij zich als zijn held voordeed. Verslaafd aan sigaretten en met een visie op de wereld en kennis van grote kunstenaars. Het bisnummer van Ramsey Nasr en Mauro was geweldig. De volledige show was een indrukwekkend en intelligente literaire voorstelling met als adempauzes schitterende nummers. Na een dergelijke avond snak je naar de zin van het leven en het zoeken naar schitterende boeken en verhalen. Mijn score: 9.5/10

The motorcycle diaries

In deze film wordt de voorgeschiedenis van Ernesto Che Guevara getoond. Hij maakte een reis grotendeels per motor door Latijns Amerika. Hij kwam in contact met wantoestanden waarbij machthebbers en grootgrondbezitters de arme boeren en bewoners uitbuitten.

Alex Agnew met More Human Than Human

Wij zijn ondertussen verslaafd aan de voorstelling in de Arenbergschouwburg. We trokken vrijdagavond opnieuw richting Antwerpen voor de nieuwe voorstelling van Alex Agnew. Na zijn schitterende Morimos Solamente waren de verwachtingen hooggespannen. Dit gevoel werd versterkt door zijn verschijningen in het programma Comedy Casino Cup op Canvas. Hij begon stipt op tijd en had geen voorprogramma. Hij beloofde een snoeiharde show en begon onmiddellijk uit te wijden over vrouwonvriendelijke praktijken. Centraal thema van de show was de opvoeding van zijn pasgeboren dochter. Hij stelde zich vragen over regels en over de toekomst van zijn dochter en gaf te kennen dat hij enkele het beste hoopte. Hij grapte werkelijk ongeneerd over het straffen van kinderen en het verkrijgen van zijn zin. De meeste grappen waren zeer geslaagd en het publiek bulderde met momenten van het lachen. De show ging in een razendtempo voorbij. Ik was minder onder de indruk omdat ik vond dat hij vooral bleef hangen op platvloerse grappen. Weliswaar geslaagde gags maar te weinig variatie en iets te weinig diepgang. Kortom, ik heb best genoten van de show maar vond hem iets te vaak over het randje van het vulgaire naar het ronduit platte te gluren. Een fragment uit de vorige show van Alex Agnew:

Body of lies

Deze film is gebasseerd op het boek, geschreven door Washington Post columnist David Ignatius en gaat over het spannende verhaal van CIA-agent Roger Ferris. Agent Ferris, vertolkt door Leonardo DiCaprio moet een terroristenleider opsporen die vermoedelijk opereert vanuit Jordanië. Ferris besluit te infiltreren in het milieu en houdt voortdurend contact met de Amerikaanse basis van de CIA die wanneer het cruciaal en gevaarlijk wordt alle banden met agent Ferris los snijdt. Ferris tracht het vertrouwen te winnen van de Jordaanse inlichtingendienst maar dat blijkt niet makkelijk en een gevaarlijk zoektocht naar de waarheid.

Wanneer DicCaprio verliefd wordt op de plaatselijke Aïsha vereenvoudigt zijn missie niet en neemt het verhaal onverwachte wendingen.

Body of lies is geen hoogvlieger maar een voldoende spannende en opzwepende actiefilm. De film houdt een ijzersterk tempo aan en de beelden zijn voldoende spectaculair! De acteurs doen hun best en het levert een geslaagde Ridley Scott actieprent op.

 

Mijn score: 7.5/10