Burn after reading

De nieuwe film van de gebroeders Coen werd warm onthaald door de pers. Ik was benieuwd om te zien of de verwachtingen werden ingelost. We gingen kijken met een aantal vrienden naar de absurde film Burn after Reading. Alvorens je gaat kijken naar deze film moet je openstaan voor absurde wendingen. Het verhaal begint zeer realistisch maar neemt onverwachte wendingen die nog steeds realistisch blijven maar te gek zijn om waarheid te bevatten. Brad Pitt is een fitnesstrainer en vindt samen met een collega, gespeeld door Frances McDormand een geheim dossier van ex-CIAagent, John Malkovich. De twee besluiten geld te eisen voor deze belangrijke informatie. Jammer genoeg loopt het één en ander fout en vallen er ongewilde slachtoffers. Iedereen raakt ongewild in contact met iedereen, de Russische inlichtingendienst, ingewikkelde liefdesaffaires en de Amerikaanse inlichtingendienst. Het is een hilarische, spannende en orginele film volgens het bekende Coenrecept. Ongetwijfeld één van de beste komedie's van 2008!

dEUS

dEUS in Vorst Nationaal, het was een optreden dat al lang in onze agenda stond genoteerd. Behalve een gebrek aan parkeerplaats stond niks een rockende avond in de weg. dEUS begon overtuigend met hun set. De belichting was sober maar intrigerend, na elk nummer veranderde het doek en de kleur of plaats van belichting. Het geheel gaf een stijlvol resultaat. De muzikale spanning die dEUS weet op te bouwen is magnifiek. De band had in het begin wat technische problemen maar het minderde niks aan de kwaliteit van de muziek en performance. Het startschot werd gegeven met het donkere "When she comes down". Ze speelden veel fijne hits, Suds & Soda, Nothing really ends, Roses en Serpentine en een paar knappe nieuwe nummers zoals Eternal Woman en The Architect. Voor herhaling vatbaar... Een tip voor Vorst Nationaal, voorzie meer, veel meer vestiaire!

The wind that shakes the Barley

3:10 to Yuma

Een moderne western, 3:10 to Yuma en dan nog gratis bij de Morgen. Ik ben nogal een hevige westernfan en was meer dan benieuwd. Dan Evans vertolkt door Christian Bale leidt een kleine ranch maar zit in de zware schulden. Wanneer outlaw, Ben Wade (gespeeld door Russell Crowe) wordt gearresteerd besluit Evans om samen met enkele andere huurlingen, de gevangene te brengen naar Yuma en hem op de celtrein van 3:10 te zetten. Jammer genoeg wordt hun tocht bemoeilijkt door de wrede kompanen van gangster Ben Wade. De tocht is zeer ruig en spannend.

Je leert de twee hoofdpersonages goed kennen gedurende de tocht en Russell Crowe speelt zijn rol als bad guy grandioos. Hij sleurt je mee in het idee dat in de Far West een vaag onderscheid heerst tussen goed en kwaad. Een zeer geslaagde, spannende western, met als enig minpunt, een onvermijdelijk catastrofaal einde.

Mijn score: 8.5/10

Quantum of solace

Kommil foo & Wigbert

The kingdom

Elève libre

Het 35e internationaal filmfestival van Vlaanderen (Gent) had plaats van 7 - 18 oktober. We gingen kijken naar een onbekende film van een voor ons onbekende Waalse regisseur Joachim Lafosse. De zaal was volledig gevuld en eveneens regisseur en twee hoofdrolspelers Jonathan Bloquet en Jonathan Zaccaï waren aanwezig. Jonathan speelt een tiener met dezelfde voornaam die een tenniscarriëre ambieert. In zijn gezin is er weinig plaats voor hulp, hij heeft een afstandelijke relatie met zijn vader en zijn moeder is steeds buitenshuis voor werk. Hij wordt grotendeels opgevangen door een trio vrienden. Die vrienden trachten de jonge Jonathan te helpen bij z'n schoolwerk.

Jonathan wil namelijk slagen voor de middenjury. Alleen blijft het niet bij helpen met schoolwerk, de drie gaan telkens een stap verder in het 'opvoeden' van de jongen. De film bouwt zeer sterk op maar geeft je geen goed gevoel. Je gaat buiten met een vrang en onhebbellijk gevoel. De hoofdrolspeler wordt in de film zowel psychologisch als lichamelijk misbruikt en dat zorgt ervoor dat je deze film niet met enthousiasme kan onthalen. Het maakt wel duidelijk hoe sommige vormen van misbruik bij jongeren uit de hand kan lopen (vb. ouders die geen controle of interesse vertonen in hun kinderen) en (volwassenen die het vertrouwen van jongeren misbruiken).

De regisseur beantwoordde na de film nog een aantal vragen en legde uit dat hij vertrok vanuit het uitgangspunt: "Kan onderwijzen een neutrale daad zijn?". In de soundtrack zitten slecht twee nummers, van Goose en Vive la fête.

Tom Lanoye

Tom Lanoye is romanciër, columnist, toneelacteur, poëet, scenarist en podiumbeest, de man werd iets uitgebreider aangekondigd door iemand van de bibliotheek van Wachtebeke. De zaal was goed gevuld en de thermostaat stond te hoog. Tom Lanoye kwam rustig en met veel zelfvertrouwen op het podium staan. Hij maakte meteen duidelijk wat hij ging doen, voorlezen, voordragen en vragen beantwoorden. Hij wist onmiddellijk heb publiek te overtuigen dat men gerust vragen en "verzoeknummers" mocht verzoeken. Lanoye kan ontzettend boeiend vertellen. Hij leest met passie en groot inlevensvermogen voor. Hij kent zijn eigen werk uit het hoofd. Hij schakelt zonder problemen over van het ene boek naar het andere en onderbreekt zichzelf met kinderlijk enthousiasme. Ik was verbaasd dat een "gewone" schrijver zo eenvoudig een avond kon vullen en iedere aanwezige wist te boeien in zijn verhalen, zijn gedichten en zijn visies. Hij had het over zijn politieke stukken als columnist en als schrijver. Hij toonde aan dat politiek en kunst al eeuwenlang onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Hij deelde zijn ongenoegen ivm met de kortzichtigheid van onder andere Bart De Wever en Geert Bourgeois over de Vlaamse identiteit. Tom Lanoye kwam zeer sympathiek en bijzonder intelligent over. Hij is een eerste klas verteller en verdiept zich zeer grondig in klassieke literatuur en de onderwerpen die hem boeien als auteur en als beschrijver van de geschiedenis, of het nu fictie of non-fictie is, hij stopt zeer veel van zichzelf in zijn werk. Tom Lanoye is absoluut de moeite waard en stemt tot nadenken over een heleboel onderwerpen.

Rock Ternat

Dankzij Jolien haar wedstrijdgeluk wonnen we een duo-ticket voor Rock Ternat. Jammer genoeg konden we op vrijdag niet gaan. We misten Arsenal op vrijdag maar zaterdagavond bleek veel goed te maken. De jonge revelatie Freaky age misten we. Het feest begon voor ons met het knallende optreden van Triggerfinger. Triggerfinger wist te bekoren, de muziek stond net zoals op Crammerock snoeihard maar wat een show dat de band bracht. Ook was hun imposante bassist terug van weggeweest. Ruben Block is echt geweldig theatraal en zijn Engelse quote's hitsen het publiek op tot aan het kookpunt. Wijs en hard optreden dus.... Nada Surf, de enige buitenlandse groep kwam optreden in Ternat. Hij had nog niet zo'n grote opkomst voor het podium maar vloog er niettemin stevig in. Hij kwam 'sympathiek' over en de songs waren best ok. Hij maakte vooral het einde van de show af met zijn bekende hits zoals 'I'm popular' en 'Always love'. Een fijn ietwat braaf optreden. Bekijk zeker hun site eens. Die is sprookjesachtig. De Black Box Revelation was de revelatie van de avond. Met z'n twee zijn ze ijzersterk. Je begrijpt niet alle songteksten maar wat een tempo en wat een opwinding. De drummer is ongeloofelijk. Ik zag nog nooit iemand drummen met zo'n energie en dat van het begin van het optreden tot het eind. The Black Box Revelation staat er en heeft al sterke songs! Het publiek ging uit de bol! Binnenkort meer over het optreden van CPeX en Arno

Humorologieconcours 2008

Humorologieconcours is een jaarlijks humoristische wedstrijd waarbij een aantal groepen of individuen strijden om de eerste prijs. De deelnemers zijn meestal een variatie van stand-up comedy, theater, circus- en acrobatie. De avond begon met Aardvark, de Evergemse zanger kwam zonder zijn kompaan optreden. Hij wisselde sarcastische liedjes af met boeiende en minder belangrijke anekdotes. Het viel op dat de zanger een prachtige stem bezit en vooral Engelstalige nummers tot hun recht komen. Na Aardvark was het trio, Intgeniep aan de beurt. Kris Delember omschrijft zijn eigen groep meer als cabaret dan als stand-upcomedy en dat is terecht. Ze zijn een mix van Neveneffecten en Kommil Foo. Ze brachten hilarische sketches en prachtig en goedgeschreven liedjes. De pauze eindigde en KrisKras stond op het podium. Een zielige oude man. Hij vertelde maar wist niet de boeien. Hij maakte woordgrapjes die niemand aan het lachen brachten. Hij had een reistas bij waarin allerlei onzin inzat. Tot overmaat van ramp begon hij idiote gedichten voor te dragen om dan in mineur te eindigen met een klok die zich bevond in zijn reistas. Het was hoog tijd om het podium te verlaten en conclusies te trekken. Paul Saint-Ghislain stond als laatste op het podium. Hij had iets slordigs, iets zieligs over zich heen hangen en had tal van belangrijke levensvragen voor het publiek. Hij kon boeiend vertellen en het publiek volgde. Hij ging met een trietst gevoel van het podium want het publiek lachte niet spontaan. Niettemin had hij wel gescoord.

Hooverphonic op de Vredefeesten

Hooverphonic's brein Alex Callier is afkomstig uit St. Niklaas. Hij stond echter nog nooit op de Grote Markt in St. Niklaas samen met Geike Arnaert. Het was dus een grote avond voor de groep en Sint-Niklaas. Er waren optredens van onder meer The Tellers vooraf. Hooverphonic trad nadien op voor een goed gevulde markt. De groep overtuigde en werkte netjes nummer voor nummer af. De bindteksten werden vooral ingevuld door Alex die nogal met overdreven fierheid vrienden en familie bedankte voor hun steun en opkomst. Ik heb de indruk dat Callier dringend een knopje moet opzetten ter hoogte van zijn hals. Hooverphonic speelde hits zoals "Mad about you", "The world is mine" en "Vinegar & salt". Het publiek was tevreden en wij ook.

King Kong

Peter Jackson regisseerde de trilogie van The lord of the rings. Hij is dus een kenner op het vlak van grote spektakelfilms. De remake van King Kong uit 1933 moest opvallen en een kassucces worden. De inhoud bleef grotendeels behouden alleen had men meer mogelijkheden wat betreft de special effects.

Jackson wist Naomi Watts en Adrien Brody te strikken voor de rollen van Ann Darrow en schrijver Jack Driscoll. De reusachtige gorilla, King Kong is indrukwekkend als altijd. Vooral de beklimming van het Empire State Building is enorm. De overige trucages zijn niet altijd even overtuigend. Men koos bewust voor een oudere setting wat soms een beetje te decorachtig overkomt. Een typische spektakelfim voor het grote publiek.

Mijn score: 6.5/10

Crammerock 2008

Vorig jaar was Crammerock fantastisch! Het was ongetwijfeld het beste festival in jaren....! Dit jaar was de affiche voor vrijdag en zaterdag opnieuw veelbelovend. Het begon vrijdagavond allemaal nogal regenachtig in Stekene. Na een lange rij wachtenden bereikten we eindelijk de tent en pikten nog enkele nummers van het snoeiharde Triggerfinger mee. Na dit optreden vloog De Mens erin. De mens deed maar vaag een belletje rinkelen maar wist het publiek onmiddellijk te jennen en mee te slepen in enthousiasme. Ze brachten enkele hits waaronder "Jeroen Brouwers schrijft een boek" en "Altijd onderweg". Ik ben geen fan geworden van de muziek maar de band wist absoluut te overtuigen! Eén van de hoogtepunten van de avond was het flistende optreden van The Human league. De groep uit de 80's is duidelijk bezig aan een soort revival en leverde het oog een waar spektakel. De typische moves, de synthesizers en de eenvoudige muziek brachten ambiance in de grote tent. Na The Human league was er terug tijd voor Rock met Arid. Jasper Steverlinck was in form en zong zelfs "Life in Mars" The Levelles bracht het meeste volk op de been en de frontman wist te overtuigen met zijn wel erg bijzonder stem. Met nummers als "One way", "Beautiful day" daverde de tent op zijn grondvesten. Een folky optreden! Als afsluiter kwam de Grote Peter Van De Veire Love Show opnieuw. Peter moest zich bewijzen na een verbluffend en onvermoeibare show vorig jaar en hij begon sterk met slogans als "De fun, de hits..." Ik werd terug wakker na een lange week en avond en iedereen in de tent danste en zong uitbundig mee tot in de vroege uurtjes! Een geslaagde party! Mijn score: 8.5/10

José Gonzalez

José Gonzalez scoorde de afgelopen maanden een flinke hit op Studio Brussel met het melancholische lied, Heartbeats. We wonnen twee tickets om de artiest live aan het werk te zien in het Rivierenhof te Antwerpen. Het 'amfitheater' zat helemaal vol en de zanger begon stipt op tijd aan het optreden. Op de achtergrond ging een mooi doek met takken van een naaldboom erop. José stond alleen op het podium en kreeg pas na enkele nummers versterking van begeleidende muzikanten. De muziek van Gonzalez klinkt nogal rauw en de instrumenten komen soms koud over. Niettemin wist hij het publiek te grijpen met een aantal knappe songs waaronder 'Slow moves', 'Lovestain', 'In our nature' en 'Crosses'. Het werd een gezellig concert gedragen door een sterke muzikant. Mijn score: 7.5/10

Take the lead

Antonio Banderas speelde reeds in heel wat films mee, waarvan het merendeel niet geweldig is. Banderas heeft het Spaanse accent met zich mee en weet het vrouwelijke publiek naar elke film in de zalen te lokken. Take the lead heeft veel weg van opnieuw een one-manact. Het verhaal is eveneens reeds uitgemolken, een man die besluit een "moeilijke" studenten te boeien en op het rechte pad te brengen. Banderas kruipt in de huid van Pierre Dulaine, een Franse New-Yorker die op een avond een jonge kerel een autoruit ziet inslaan. Hij besluit het voorval aan te geven op de plaatselijke school aangezien het gaat over de wagen van één van de leerkrachten. Daar raakt hij geboeid door het groepje nablijvers. Hij doet het voorstel om de jongeren te begeleiden in hun strafstudie, de directeur van de school, Augustine James, gespeeld door Alfre Woodard. De film is zeer eenvoudig en voorspelbaar, toch vond ik Antonio Banderas overtuigend en heb je en prettig gevoel na het bekijken van deze film. Een aanrader voor een regenachtige avond waarop je niet veel interesse hebt in een gecompliceerde film. Mijn score: 7/10

Fool's gold

Fool's gold dateert uit 2008, een nieuwe film met Matthew McConaughey en Kate Hudson. Andy Tennant draaide de film hoofdzakelijk op de Bahamas. De trailer voorspelt een typische actiefilm met een avontuurlijke Indiana Jonestint. Benjamin Finnegan (McConaughey) is al enkele jaren op zoek naar de schat nabij Key West.

Alleen heeft hij brute pech en bezit hij geen boot meer, geen geld, geen duikmateriaal en geen vrouw. Toevallig werkt de ex, Tess op de jacht van de rijke industrieel Nigel Honeycutt, nogal een stuntelige nietsnut die zijn verwende dochter tracht te vleien. De drie sluiten een deal en gaan op zoek naar de schat maar je kan al raden dat er nog andere kapers op de kust zijn.

Een avontuurlijke film met letterlijk en figuurlijk weinig om het lijf. Mijn score: 6/10

Love in the time of cholera

Gabriel Garcia Márquez is één van de meest poëtische schrijvers die nog leeft. Hij schreef heel wat romantische en epische verhalen. Liefde in tijd van cholera werd verfilmd door regisseur Mike Newell. Ik las het boek zo'n twee jaar geleden en was overdonderd door de manier waarop de schrijver een tragedie weet te beschrijven. Het verhaal in het boek en film gaat over de liefde die Florentino Ariza, gespeeld door Javier Bardem voelt voor Fermina Urbino (Giovanna Mezzogiorno). De liefde blijft ontbeanwoord maar Florentino is gevangen door het intense gevoel van liefde en toewijding. Hij heeft geduld en schrijft haar de meest wonderlijke liefdesbrieven. De film vertelt het levensverhaal van de twee hoofdpersonages, van prille tiener in het zwoele Colombia tot twee verbitterde bejaarden. De regisseur koos voor een dubbelrol bij Florentino maar wist Fermina te verouderen. Het verhaal wordt prachtig in beeld gebracht met een tropische decor en met zwoele soundtrack van Shakira. Een romantische must (maar lees toch eerst het nog betere boek)!

Moscow on the Hudson

Binnen enkele dagen vertrekken we naar Amerika, meer bepaald naar New York. The big Apple, gelegen aan de Hudson. Moscow on the Hudson was dan ook eens ideaal om te bekijken. De film werd gemaakt in 1984 en vertelt het verhaal van Vladimir Ivanoff. Hij is trompetist en mag samen met het circusorkest een optreden verzorgen in New York. Ivanoff woont in Moskou ten tijde van het ijzersterke communisme en controle door KGB. Wanneer Vladimir aankomt in de wereldstad weet hij niet wat hij ziet. Hier zijn de mensen vrij en moeten ze niet aanschuiven in de rij voor levensmiddelen. Vladimir besluit heel plots om over te lopen. Hij wordt even achtervolgd door mannen van de KGB maar dankzij mediaaandacht kan hij blijven in New York. Hij ontdekt de stad en heeft een relatie met Lucia Lombardo, een Italiaanse immigrante.

Het leven lijkt voor Vladimir prachtig maar hij moet rekening houden met de gevaren en wetmatigheden in een moderne en wereldse stad. Paul Mazursky maakte een vlotte en grappige prent. Ik genoot van de film en van het vroege werk Robin Williams. De interesse voor New York, de hoofdstad van de vrijheid is alleen maar gegroeid. Jammer genoeg is de film niet echt een hoogvlieger... en lijkt hij nogal serieus verouderd

Mijn score: 6.5/10

The pursuit of happyness

Een film uit 2006, geregisseerd door Gabriele Muccino. De hoofdrol is weggelegd voor Will Smith en diens zoon Jaden Christopher Syre Smith, kortweg, Smith junior. Het verhaal is doodeenvoudig, het nastreven van geluk. Een rag-to-riches verhaal. Will Smith speelt Chris Gardner, een verkoper van medische scanners. Gardner wil graag hogerop maar de weg is niet eenvoudig. Hij heeft moeite om de crèche voor zijn zoontje te betalen en zijn vriendin kampt met psychologische problemen. Wanneer Linda, gespeeld door Thandie Newton, Chris verlaat, besluit Chris het erop te wagen en deel te nemen aan een stage bij een makelaarsbureau. De film gaat langzaam maar gezellig vooruit en neemt je mee in het dagelijkse leven van iemand die worstelt om succes te behalen. De film geeft ook een hartverwarmend beeld van vader en zoon Smith. In pursuit of happyness is een fijne, ontspannende feelgoodfilm. Will Smith en zoon acteren prima en de extra's op de dvd waarin de echte Chris Gardner zijn verhaal vertelt zijn een grote plus. Missie geslaagd voor Gardner, regisseur en acteurs! Mijn score: 8/10

Dossier K.

Jef Geeraerts schreef al heel wat boeken bij elkaar. De man uit Antwerpen, was een tijd redacteur van een tijdschrift en ging in 1954 naar Belgisch Kongo waar hij de taak van bestuursambtenaar uitoefende. Ik las de befaamste werken zoals "Gangreen" en "Diamant" nog niet maar heb me wel al gewaagd aan "De PG". Dit laatste boek vertelde veel over "Opus dei", een vennootschap die nogal dicht aanleunt bij een sekte met onvoorstelbare macht. Dossier K gaat in eerste instantie niet over Opus Dei maar over de Albanese maffia. De eerste bladzijden van het boek beschrijven een geweldadige afrekening in het Antwerpse stadscentrum vlakbij de kathedraal. De familie van de twee Albanezen onder leiding van Ramiz Shehu wil bloedwraak zoals het volgens de Albanese Kanun betaamt. Hij huurt een neef in, Nazim Tahir. Deze jonge, stijlvolle playboy vluchtte een aantal jaar eerder naar Albanië nadat hij in Antwerpen afrekende met procureur-generaal Savelkous. De reden voor die aanslag lag ingewikkeld en had te maken met enkele hoge functionarissen van het Opus Dei en de Albanese clan. Het onderzoek naar de tweevoudige moord wordt geleid door commissaris Verstuyft en zijn hulpagent De Leenheer. Gepensioneerde commissaris Vincke, een goede vriend van Verstuyft weet hun te vertellen dat er snel bloedwraak zal volgen. En inderdaad, Nazim Tahir vermoordt twee leden van de vijandige Albanese clan in Antwerpen met hollow point kogels. Deze kogels laten grote wonden na. Na een ongelukkig voorval vermoordt Nazim eveneens een onschuldige eigenaar van een Mercedes. Het is deze luxewagen die Nazim uiteindelijk zal nekken. Hij neemt contact op met zijn Vlaamse vriendin en beleeft schitterende dagen in de villa van haar vader. Ondertussen komt via een lijst over de Albanese clans het onderzoek in een stroomversnelling en ontdekken de inspecteurs dat er een verband is met de moord op de oud procureur generaal. Hoe dit verhaal afloopt moet je zelf ontdekken in dit spannende boek. Het verhaal zit strak in elkaar en is rechtlijnig en met detail uitgeschreven. Geeraerts weet waarover hij praat en deed grondig research over de gewoontes en tradities binnen de Albanese maffia. Dat er hooggeplaatste leden binnen justitie lid zijn van een genootschap die de lakens uitdeelt is beangstigend en niet aanmoedigend voor een rechtvaardig gerecht. Een aanrader voor wie houdt van een ondubbelzinnig spannend misdaadverhaal. Mijn score: 7.5/10

World Trade Center

11 september 2001, een datum die niemand snel zal vergeten. De aanslag in New York sloeg de wereld met verstomming. Een drama met evenveel slachtoffers vindt vaak plaats in delen van Afrika en Azië, maar deze beelden kwamen over als een bedreiging voor de gehele wereld.

Een film over de ramp was onvermijdelijk, regisseur van onder andere "Alexander", "Any given sunday" en "JFK", Oliver Stone draaide dus World Trade Center. De film moest een ode worden aan de brandweerlui en andere hulpverleners die hielpen na de ramp en waarbij velen het leven lieten. Hij strikte Nicolas Cage om in de huid te kruipen van brandweerman John McLoughlin. Hij is zowat de enige echte bekende acteur. De film toont het verhaal van een groep brandweerlui die wordt opgeroepen wanneer de eerste toren wordt geraakt door een vliegtuig. De groep raakt nog voordat ze enige hulp konden bieden bedolven onder het puin van de ingestorte torens.

De film gaat dan ook grotendeels over een aantal geknelde en zwaargewonde brandweermannen. We hoopten een film te zien over de daadwerkelijke hulpverlening en een beeld te krijgen over hoe het mogelijk is om snel en efficiënt zoveel mogelijk slachtoffers te vinden onder het puin maar werden teleurgesteld. De film draait vooral over de familie en vrienden van de twee voornaamste brandweermannen John McLoughlin en Dominick Pezzulo (gespeeld door Jay Hernandez).

World Trade Center, par Oliver Stone
envoyé par Damdam

Het resultaat is een flauwe film die er eigenlijk niet toe doet. Mijn score: 5/10

Eva De Roovere en Isabella A

Ja, u leest het goed, Isabella A. Ik won tickets om naar een openluchtconcert te gaan van Eva De Roovere in het Rivierenhof. Wie bleek daar ook op te treden die avond, Isabella A. De band met Isabella A is eerder traumatisch te noemen, ik herinner mij vaag een optreden van haar in vakantiecentrum Sunparks, toen ik een jaar of 13 was. Behalve dat lijfje van haar beschikt ze over een zeurende en onverstaanbare zangstem. Daar zaten we dan in een soort amfitheater, midden in een groen decor. Isabella A liet een handvol Belgische muzikanten nummers voor haar schrijven en hoopt daarmee op nieuw succes. Zowel Luc De Vos, An Pierlé, Mauro, Gert Bettens, Sarah Bettens en Alex Callier lieten hun inspiratie de vrije loop. Tekstueel bekoorden vooral de nummers van de familie Bettens, alleen was Isabella tijdens haar magere bindteksten niet echt zeker wie nu broer of zus van elkaar was. Het nummer van Luc De Vos had het meest hitgehalte. Kortom, Isabella A was vroeger slecht en blijft slecht. Ze beweegt alsof ze 16 is en moet dringend naar de dictie. Mijn score: 4/10 Dankzij zeer goede muzikale begeleiding van Alex Callier (Hooverphonic), Ruben Block (Triggerfinger), Tom Pintens (ex-Zita Zwoon). Eva De Roovere was van een ander formaat. Zij had een felle jurk aan en bracht een leuke band mee. Ze glimlachte en complimenteerde het publiek. Ze had er zin in en bracht haar eigen nummers. Ze zong uit de eerste cd en bracht liedjes uit haar splinternieuwe album. Ze wist het zittende publiek te betrekken en het klapte en zong enthousiast mee. Hoewel ik vermoedde dat haar nummers niet bekend waren bij de grote massa werd er toch vaak meegezongen met "De Jager", "Niemand zoals wij", "Anoniem" en "Laat me je lied zijn". De tweede cd klonk veelbelovend met fijne nummers zoals "Over en weer", "Lisa" en "Mijn ogen toe". Een geslaagde avond met een figuurlijk onweerachtig optreden van A. Het Rivierenhof als openluchttheater van de Arenberg was een ontdekking. Wie nog wil gaan kijken, in augustus treden onder andere Milow, Adriaan van den Hoof, Gabriel Rios ft. Jeff Neve en José Gonzalez op. Check the site.

Groundhog day

Groundhog day kwam uit in 1993 en werd al ontelbare keren gespeeld op televisie. Toch was het de eerste keer dat ik de film bekeek. Midden in de zomer, misschien niet ideaal voor deze kerstige film. Het verhaal begint bij Groundhog day, een symbolische dag in Amerika waarop een marmot, Phil uit zijn boomstam komt en zo gewild of ongewild streng of zacht winterweer voorspelt. Egocentrische weerman, Phil gespeeld door Bill Murray moet samen met een cameraman en zijn producente (Andie MacDowell) verslag uitbrengen over het gebeuren. Op een heel bizarre manier blijkt de volgende dag dat Phil wakker wordt opnieuw 2 februari te zijn. Zo volgen talloze dagen die allemaal 2 februari blijken te zijn en telkens gebeurt ongeveer hetzelfde. Phil wordt onnozel van het herbeleven van zo'n vreselijke dag en probeert allerlei zaken uit te halen om het tij te doen keren. Hij brengt zelfs een eind aan z'n leven, maar dat haalt niks uit. Het enige dat misschien kan werken is zich wat milder, wat vriendelijker en goedhartiger opstellen. Hoe en of dat lukt dat moet je absoluut zelf eens ontdekken. Groundhog day is een zeemzoete film maar dankzij de vertolking van Bill Murray is de film zeer grappig! Een aanrader, maar dan misschien om te zien tijdens de kerstvakantie.

The dark knight

In 1966 kwam de eerste Batmanfilm uit. Die stelde toen niet veel voor en kwam er omdat de comic zo succesvol was als boek en als tekenfilm. Pas in '89 toverde regisseur Tim Burton Batman om tot een filmheld met toen Michael Kaeton in het vleermuispak. Na 'Batman' volgden, 'Batman Returns', 'Batman forever', 'Batman en Robin'. De nieuwe 'generatie' Batman begon in 2005 met de film 'Batman begins' en nu in 2008 dus 'The dark knight'. Het is gevaarlijk om naar zo'n film te gaan, niet letterlijk maar psychologisch.

De vorige films zag ik op tv en als je jonger bent dan vind je actiehelden als Batman waanzinnig en spectaculair. Nu ben ik iets ouder (en kritischer) en valt deze held misschien figuurlijk. De film werd geregisseerd door Christopher Nolan en hij trachtte de vorige Batmanfilm die hij maakte te overtreffen met deze blockbuster. Christian Bale trok terug het Batmanpak aan en staat in deze film voor moeilijke opdrachten. De publieke opinie van Gothamcity heeft namelijk een nieuwe held, een procureur Harvey Dent, gespeeld door Aaron Eckhart. Dent blijkt toch hulp nodig te hebben want ondanks het feit dat hij een groot aantal maffiosi opsluit blijkt The Joker roet in het eten te gooien. The joker, gespeeld door Heath Ledger zaait paniek in Gotham en stelt Gotham voor een aantal levensbedreigende uitdagingen.

Meer vertellen van het plot zou jammer zijn. Ober en wijze man van dienst aan de zijde van Batman is Alfred, gespeeld door Michael Caine. Vrouwelijk schoon wordt vertolkt in de vorm van Maggie Gyllenhaal. Morgan Freeman speelt de keiharde zakenman aan de zijde van Batman/ en leidt mee het imperium van Bruce Wayne. Nolan maakte een spannende, intrigerende, avontuurlijke en geslaagde Batmanfilm. Een aanrader die je in de bioscoop moet zien! Bovendien is de voortolking van inmiddels overleden Heath Ledger huiveringwekkend.

Mijn score:8.5/10

Tour de Farce - Steven Goegebeur, Xander De Rijcke en Bart Cannaerts

Steven Goegebeur was MC van de avond. Het was sniksheet in het gebouw van het Crombrugghe Genootschap. Net zoals vorige zaterdag bleek er weinig frisse lucht binnen te sluipen. Steven begon dus maar wist me niet te bekoren met zijn flauwe grappen. Hij heeft nochtans de précense om publiek te entertainen. Hij moest het vooral hebben van een aantal one-liners. Bram, denk ik, ken ik reeds uit de DNA improvisatieshow. Hij begon wat nerveus en tastte het publiek wat af. Hij wist niet echt te boeien hoewel hij de iets minder nuchtere toeschouwer al gauw aan het lachen bracht. Hij had het over pissen met een erectie en allerhande vreemde gebeurtenissen in zijn dagelijks leven. Ik vond hem absoluut niet geslaagd, hij zocht ook voortdurend aandacht uit het publiek. Een kuch of één vreemde lach en hij moest het toch even vermeldden. Een flauwe start, nochtans was hij de grappigste van de DNA improshow. Ik vond hem allessinds grappiger in groep. Dan kwam de verrassingsact van de avond, Xander De Rijcke. 'Oei,' dacht ik. Ik heb deze show vorige week gezien.... Ik vreesde dus voor een herhaling, maar dat bleek buiten de kunde van Xander gerekend. Hij kwam scherp uit de hoek en had onmiddellijk het publiek in zijn greep. Sommige grappen en verhalen waren uiteraard gelijkaardig met vorige week maar de aanloop was helemaal anders. Xander baande zijn weg naar de grappen en hun ontknopingen op een andere manier en bijgevolg wist de show mateloos te boeien. Ik had schrik om een déjà-vu gevoel te krijgen maar kreeg in de plaats een verbeterde en originele show van Xander De Rijcke die grappig en spitsvondig was. Tijd voor Bart Cannaerts, een paar dagen geleden nog tussen het publiek bij de Vijf. Hij kwam spontaan over en had zin in een fijne afsluiter. Hij begon een beetje typegewijs wat me minder interesseerde. Na een tiental minuten bleek de echte Bart Cannaerts vertrokken. Hij had het over konijntjes, ; Hij kwam grappig, eerlijk en creatief uit de hoek. Hilarisch was het moment waarop hij een muzikant uit het publiek haalde. Hij wist volgens mij niet dat deze Lode zelf ook een comedian was (DNA impro), maar wist Lode te overtuigen om hem te leren gitaar spelen. Nadien bleek dan wel dat Bart blijkbaar al meer dan eens gitaar had gespeeld. Hij bracht een fantastisch nummer over Luc Beacourt en het liedje "Zeg het gewoon" was heel stereotiep en grappig. Bart Cannaerts vond het leuk en bleef maar gaan en een vervolg breien aan zijn optreden in die warme maar gezellige zaal. Uiteindelijk nam Cannaerts dan toch afscheid en nam zijn lege glas (deels geledigd door een dorstige zaal) mee. De optredens waren ongetwijfeld in stijgende lijn en Xander De Rijcke en Bart Cannaerts zorgden voor comedy op hoog niveau! Mijn score: 8/10

De vijf - Henk Rijckaert, Wim Helsen, Iwein Segers, Begijn le Bleu en Gunter Lamoot

Plaats van optreden, de centrale nabij de Dampoort. Een avond comedy, een avond van try-outs van maar liefst 5 stand-uppers. De avond begon met mc, Iwein Segers. Iwein Segers blonk vanavond uit in valse onbescheidenheid. Hij wou de trucs van bekende comedians en vooral van zichzelf blootgeven. Dat deed hij op een gespeelde onhandige manier en het publiek vond het best ok. Hij was mc en kwam dus met korte fragmenten van zijn nieuwe show op het podium. Hij kondigde met veel enthousiasme Henk Rijckaert aan. Henk Rijckaert speelde een stukje uit zijn nieuwe show die wellicht Karton zal heten. Na het optreden tijdens de Comedy Casino festival waren de verwachtingen hoog! Hij wou het vooral hebben over werkzaamheden aan zijn gekochte huis. Jammer genoeg brengt dat ergernissen met zich mee en die bleken best grappig te zijn. De grappen gingen van loodgieters, avonturen in de Gamma tot waanzinnige en nutteloze producten uit de Colruyt. De humor en situaties waren heel herkenbaar. De interactie met het publiek leverde grappige situaties op. Ik vond het materiaal dat Henk bracht goed en mits wat rijping benadert hij vast opnieuw het hoge niveau van de vorige show! De volgende show zal wellicht gaan over zwangerschappen en lieve kinderen van 2 jaar. De blog van Henk. Nadat Iwein zijn zelfrelativerende liedjes had gebracht was het de beurt aan Wim Helsen. Hij kwam op, een beetje met gespeelde onzekerheid. Nadat hij net was gestart viel de show stil want een vreemd stemmetje overstemde Wims show. Uiteraard was deze stem Wim zelf die zichzelf volledig kwam afbreken. Wim bleek volgens de stem een zielig kereltje te zijn die zelfs heel jaloers kon zijn, jaloers op een vijs. Wat Wim Helsen ging vertellen was dus volgens de stem allerminst grappig. Daarna probeerde Wim op het podium dit opnieuw te ontkrachten aan de hand van een moppenboek, alles bleek grappig te zijn. Het einde werd weer geleid door de opgenomen stem die Helsen in de grond boorde. Je merkt, het was een absurd fragment en niet altijd even geslaagd. Misschien was het doel niet helemaal duidelijk omdat hij natuurlijk maar een fragment bracht... ik ben er niet zo goed uit. Maar zoals Wim Helsen zei: "Dat komt nog wel" Begijn le Bleu was ons tot nu toe onbekend. Hij vertelde het verhaal van de gehandicapte en zielige Sammy. Begijn kan vloeiend en intrigerend vertellen. Ik was geboeid en aan de stilte en nadien applaus te horen bleek dat ook zo te zijn met het publiek. Het enige wat ontbrak was een flinke dosis humor. De enkele grappen waren niet altijd even geslaagd. Neen, Begijn le Bleu veel tegen. Als afsluiter kwam Gunter Lamoot. Mijn vriendin merkte op dat hij er tegenwoordig opvallend netjes uitziet. Niettemin wond hij er geen doekjes om. Hij had nog geen nieuw materiaal voor zijn nieuwe show van september/oktober. Hij ging dus maar wat doen. Lamoot was zonder iets te doen als hilarisch. Hij sprong van de hak op de tak. Hij voerde een goocheltruc uit die er geen bleek te zijn. Hij bracht gedichten die verborgen grapjes bleken te zijn (Lente aan de Noordpool) Het hoogtepunt was ongetwijfeld de kinderlijke versie van een wereldhit die Gunter inzong als kind (waar of niet waar?) Gunter Lamoot vulde zijn tijd grotendeels met nonsens, maar daar is hij ijzersterk in. Ik was alvast laaiend enthousiast en wil gerust Smurf spelen tijdens de show! Een fragment uit de Slimste Mens! Mijn score: 9/10

De brief voor de koning

De brief voor de koning, een jeugdboek geschreven door Tonke Dragt. Het boek kwam voor in een leerboek dat ik gebruikte in het 5de leerjaar en daar werd verkondigt dat dit één van de beste jeugdboeken is. Dat maakte me alvast nieuwsgierig, te meer omdat het om een avontuurlijk jeugdboek gaat. Tonke Dragt is de auteur en illustrator van het verhaal. Ze werd in 1930 geboren in Nederlands-Indië (Indonesië) en haar echte naam is Antonnia Johanna. Ze werd tijdens haar jeugd door Japanners (W.O.II) opgesloten in een kamp en maakte daar met aantal vriendinnen haar eerste boekje. Genoeg over de schrijfster, meer over haar boek. Het is avonturenverhaal en start op de vooravond van de riddering van Tiuri. Het is traditie dat men de nacht voor de riddering in afzondering blijft in een kapel. Die belangrijke nacht wordt onderbroken als een geheimzinnige man Tiuri een opdracht geeft. Hij moet een brief naar de koning van Unauwen brengen. Een brief die van zo'n groot belang is dat een dapper maar onbekend iemand hem moet brengen. Tiuri onderneemt een reis die weken zal duren en die hem naar plaatsen brengt onbekend voor hem. Hij leert vrienden kennen maar ontmoet ook vijanden waaronder de gevaarlijke Rode Ruiters. Hij vindt uiteindelijk steun bij de trouwe Piak, een bergbeklimmer. H Het is een spannend en opslorpend jeugdboek. Het is een typisch ridderlijk avonturenverhaal en heeft enkele heel onverwachte plotwendingen. Een aanrader voor jong (en oud!).

De kreuners

De kreuners treden traditiegetrouw tijdens de Gentse feesten op. Om 23u begon het optreden op het St. Baafs. Het plein stond afgeladen vol en de sfeer zat goed. Dit jaar viert men het 30-jarig bestaan van de kreuners en men houdt dus een bijzondere tournee. De bezetting wordt eveneens een dagje ouders maar de toevoeging van Axl Peleman is een schot in de roos. Walter zong met de band eerst iets minder bekende nummers maar telkens als Walter het publiek toesprak werd het uitzinnig van vreugde. Ze brachten onder andere "Koes Koes kreten", "Ik dans wel met mezelf". Vanaf Layla barstte het publiek los in meeschallen van de teksten. Daarna volgde nog het voortreffelijke "Ik was verliefd op Chris Lomme", "Ik wil je", "Zo jong", "Zij heeft stijl", "Nee oh Nee" en "Ja". Ze brachten een tof en sfeervol concert. St. Baafs was in de ban en ik ook. Hiep hiep hoera voor de kreuners.... Wat daarna volgde was minder cultureel... Mijn score: 8.5/10

Gentse feesten met/dankzij Radio1

Radio1 schonk vorige week 5 duotickets weg voor het optreden van Sioen op St. Jacobs. We namen deel en wonnen 2 tickets. We trokken deze namiddag richting Koningstraat en werden hartelijk verwelkomt door de mensen van vzw Trefpunt. We werden dus onthaald in het mooie gebouw van het Griffioen met een glaasje cava en een hapje. Daar konden we kennis maken met de andere winnaars en met een filmproject van Benjamin Van De Walle. Hij ging naar Johannesburg, Zuid-Afrika om er een driedaags project te leiden ivm hedendaagse dans. Het leverde een heel harmonisch, kleurrijk en mooi gefilmd videobeeld van Johannesburg op. Na deze film nam de gids Jacques ons mee naar de Veldstraat om het hotel d'Hane Steenhuyse te bezoeken. Onder het motto "Leven in een stadspaleis" vertelde een zeer enthousiaste en kritische gids het verhaal van het prachtige huis. Daarop volgde een kort en snel bezoek aan het stadshuis. De buitenkant van het gebouw wordt elke dag door honderden toeristen gefotografeerd maar de binnenkant is eveneens prachtig en indrukwekkend. We wandelden met het gezelschap naar het Baudelopark en kregen een cocktail als aperitief. Nadat de vrolijke toon was gezet gingen we met z'n allen eten in de mosseltent. We kregen heerlijke mosseltjes voorgeschoteld en konden drinken naar wens. We pikten na de lekkere maaltijd een stukje mee van het het optreden van Hannelore Bedert. Hannelore's stem wordt omschreven als "een fantastische stem, zelden zo eerlijk gezien, vrouw met ballen, groot talent en parels van liedjes". Ik kan deze opmerkingen alleen maar beamen. Ze kwam zo spontaan en onvermoeibaar over. Ze zong met een Mira-achtige stem en bracht West-Vlaanderen en Oost-Vlaanderen in één klap tot één geheel. Ze wist de overvolle Spiegeltent te bekoren en ik kon het alleen maar jammer vinden dat ik enkel de vier laatste nummers had gehoord. Na dit optreden volgde er een koffie en ijsje in het Baudelopark waarna het gehele gezelschap naar St. Jacobs trok voor de headliner. We mochten backstage tijdens het optreden van Sioen. Een gelegenheidsconcert voor Oxfam. Nelson Mandela wordt negentig jaar en Sioen bracht in dat kader een bezoek aan Soweto en schreef samen met plaatselijke muzikanten muziek. Zelden Frederik Sioen zo bewegelijk en enthousiast gezien als nu. Hij was ijzersterk aan het optreden, alleen bleef het publiek wat mak staan, of stond men gewoon perplex.... De nummers waren ritmisch en amusant. Enige kritiek, we zijn iets langere en diepzinnigere teksten gewoon van Sioen. Toch was het wat mij betreft een geslaagd optreden en wat bleek naar het einde toe, de backingvocals waren geweldige zangers, dat mocht gerust iets vroeger tot zijn recht gekomen zijn.

Gent Jazz - Gabriël Rios, CocoRosie en Soil en Pimpsessions

Gent Jazz festival, het klinkt heel anders dan Blue note Record festival maar Gent heeft een extra troef tijdens de zomer. Vorig jaar bezochten we voor het eerst het festival. Vandaag stond achtereenvolgens vanaf half vijf Dez Mona & Go Tell, Gabriël Rios met Jef Neve en Kobe Proesmans, CocoRosie en afsluitend Soil & Pimpsessions op het podium. Dez Mona en Go Tell misten we maar kwamen net op tijd voor de start van Gabriël Rios. Hij begon met het nummer Vodoo chile, een cover van Jimi Hendrix. Daarna volgden nog tal van zalig nummers die telkens op een intimistische manier werden gebracht. Rios bracht een paar toppers zoals een wonderlijke versie van Stay en Angelhead. Hij kan echt ongelofelijk sterk zingen. De samenwerking met pianist Jef Neve en percussionist Kobe Proesmans is zeer geslaagd. Het verrijkt de muziek en doet het geheel knap klinken. Je merkt ook dat de drie met enorm enthousiasme en plezier op het podium staan. De set klonk heel jazzy en was geslaagd maar nu en dan toch snakken naar een nummer met iets exotischere klanken. Na Gabriel Rios werd het tijd voor CocoRosie, een onbekende groep voor ons maar blijkbaar niet voor het aanwezige publiek. De band bestaat uit twee zussen. De groep werd aangekondigd als excentriek en dat bleek onmiddellijk. De twee waren verkleed als een soort katachtigen en reflecteerden. Ze brachten een jonge pianist mee die een prachtige opener speelde. Nadien volgden tal van nummers en de zussen toonden hun kunnen. Ze voelen zich duidelijk goed in R&B, klassiek muziek, dance, enz.... Ik stond eerst wat wantrouwig en onwennig maar het immense enthouisiasme van het publiek zorgde ervoor dat we bleven luisteren en kijken. Dat kijken kwam aan bod via de projectie op een videoscherm, de beelden waren heel artistiek en angstaanjagend bij tijden. CocoRosie was dus best ok. Ik was vooral onder de indruk van mogelijkheden van hun beatboxer Tim, dat was werkelijk incredible! Als afsluiter volgde Soil & Pimpsessions. De groep speelt volledig instrumentaal en een verloren gelopen Mexicaanse cowboy praatte de nummers aan elkaar. Een drukke bezetting, ongetwijfeld bestaande uit klassemuzikanten; een trompettist, een saxofonist, een drummer, iemand aan de keyboards. Jammer genoeg stond de muziek loeihard en wist de stijl me niet echt te bekoren.... Mijn score: 8/10

Tour De Farce - Xander De Rijcke en Ter bescherming van de jeugd

De Gentse feesten zijn gestart! We trokken met z'n vieren naar Gent in de late namiddag. We waren duidelijk te laat om de Gentse feestenstoet te zien. Na een kijkje te nemen op gentblogt moeten we dit volgend jaar misschien toch recht zetten. We kuierden wat rond van plein tot plein en merkten dat het ondanks het wisselvallige weer toch razend druk was. Op St. Jacobs zagen we een stuk van het optreden van Jah Generation, de winnaars van het concours Jonge Wolven, Gentse feesten 2007. Na de kleine spiegeltent een grote stap voor een beginnende groep. Vooral veel reggaefans in het publiek. Geen tijd om de volledige show te zien want om half elf startte Tour de Farce. Het comedygebeuren ging door in het gebouw van de Crombrugghegenootschap aan de Huidevetterskaai, een mooi en onbekend stukje Gent voor ons. Het oogde een beetje vreemd maar een mooi aandenken aan Armand Pien overtuigde ons dat het ongetwijfeld een vredelievende genootschap moet zijn. Guga Baul was MC van dienst. De jonge kerel begon een beetje aarzelend in een 3/4 gevulde zaal. Zijn sterk punt is ongetwijfeld de talloze imitaties van bekende personen zoals Samson en Gertje, Michel Wuyts, Gunter Lamoot, Chris en Yves enz... Hij wist op een degelijke manier op te warmen maar mag gerust het nabootsen van typekes wat langer volhouden. Voor de pauze trad Xander De Rijcke op, 20 jaar, afkomstig uit Zelzate en staat met veel overtuiging op het podium. Hij boeide de zaal en nam ze mee in zijn snoeiharde commentaren over het 'dagelijkse' leven. Zijn boodschappen over apothers en dokters, Johns en Saskia's, senioren en trends bij jongeren waren tegelijkertijd realistich en absurd en het publiek zocht en vond herkenning. Xander De Rijcke heeft absoluut materiaal ten over om een avondvullende show te brengen. Ik vraag me alleen af of hij publiek boven de 40 aanspreekt... maar misschien is dat zijn intentie niet. Na de pauze trad een duo op. Tim en Dries vormen Ter Bescherming van de Jeugd. Ze brengen meer een mix van comedy en cabaret. Vorig jaar zag ik hun volledige eerste show tijdens de Gentse feesten. Nu brachten ze een stuk van die show, aangevuld met wat nieuw materiaal. Je moet de twee absoluut eens aan het werk zien, ze vorm een geslaagd duo. Dries is mimisch overtuigend en Tim creeërt spanning tussen de twee karakters. Bekijk eens het magische fragment van de dopingbekentenis. Ik vond het een gevarieerde en geslaagde avond. Alleen jammer van het late uur, het publiek was reeds een dutje aan het doen... In het publiek zat onder andere Lieven Scheire en Han Coucke (Solo). Mijn score: 7.5/10

Goodfellas

Ik hou van het misdaadgenre en The Godfather en Scerpico zijn absolute toppers. Goodfellas had ik nog niet gezien en stelt mijn mening bij. Goodfellas werd namelijk geregisseerd door Martin Scorsese, volgens mij een even sterk regisseur als bijvoorbeeld Hitchcock. Bovendien werd de film geproduceerd door Hollywoodlegende Irwink Winkler. De film dateert uit 1990 en vertelt het verhaal van keiharde misdadiger Jimmy "The Gent" Conway (Robert De Niro). Henry Hill groeit op in de buurt van deze misdadiger en wordt in zijn jeugdjaren onder de hoede genomen van maffioso Paul Cicero (Paul Servino). De film is gebaseerd op een ijzersterke thriller van Nicholas Pileggi. Joe Pesci kreeg een oscar als beste mannelijke bijrol. Ook de andere bijrollen, Ray Liotta, Lorraine Bracco en Paul Sorvino werden genomineerd voor een oscar maar konden deze niet verzilveren. Wie goed kijkt merkt dat Samuel L. Jackson een minirol vertolkt, net voor zijn grote doorbraak. De film heeft een geweldig sfeervolle soundtrack. Een criminele aanrader! Mijn score: 8.5/10

Kingpin

Een film over bowlen, behalve The big Lebowski bestaat er dus Kingpin. Bobby en Peter Farrelly regisseerden de komedie. Woody Harrelson vertolkt Roy Munson, staatskampioen bowlen van '79. Jammer genoeg werd tijdens een illegale trip Roy's hand verbrijzeld waardoor nationaal bowlen onmogelijk werd. Zeventien jaar later schrikt hij wanneer iemand in het bowlingcenter met gemak en gevoel strikes gooit. De man is een Amish, een Amerikaanse gemeenschap die belang hecht aan soberheid en vrome waarden. Hij overtuigt hem om mee te doen aan het nationaal kampioenschap in Reno. Wat volgt is een grappige roadtrip. Een hilarish gevecht tussen Woody Harrelson en Vanessa Angel, een ijskasteffect tijdens het bowlen, een vreemde slangbezweerder maken de film met momenten hilarisch. Bill Murray blijft trouwens hilarisch, ook in de rol van bad guy. Mijn score: 7/10

Zwartboek

Zwartboek, een film uit 2006, geproduced in Nederland, België en Duitsland en geregisseerd door de Nederlander Paul Verhoeven. Paul Verhoeven is ongetwijfeld de meest beroemde Nederlandse regisseur, zijn palmares bestaat uit Keetje Tippel, Turks fruit en enkele Amerikaanse kaskrakers zoals Total Recall, Starship Troopers, Robocop en Basic Instinct.

Het verhaal gaat als volgt, Rachel Stein is een joodse zangeres die samen met haar familie vlucht tijdens WOII. Jammer genoeg is één van de leden van het verzet een collaborateur met de nazi's en wordt de volledige familie van Rachel vermoord. Rachel weet te ontkomen en duikt onder. Bij toeval ontmoet ze de Duitse officier Ludwig Müntze.

 

Ze verafschuwt de nazi's maar ontwikkelt eveneens een intieme band met Müntze. Rachel doet zich voor als Ellis De Vries en raakt verstrikt in het oorlogse gebeuren. Ze sluit zich aan bij het verzet en is van plan om via Müntze te infiltreren. Alleen heerst er een bepaalde vete tussen een aantal nazi's. Een aantal verzetsleden blijken ook een dubbelleven te leiden en er wordt hevig heen en weer geklikt met veel dodelijke slachtoffers tot gevolg.

Verhoeven maakt een knappe, spannende en boeiende film met een overtuigende Carice Van Houten, Sebastian Koch (Müntze), Thom Hoffman, Halina Reijn (Ronnie), Waldemar Kobus, Derek De Lint, Dolf De Vries, Michiel Huisman, Frank Lammers, Johnny De Mol en Matthias Schoenaerts.

Mijn score: 9/10

Narnia 2: Prince Caspian

C.S. Lewis schreef rond 1950 de kronieken van Narnia en had wellicht nooit vermoed dat zijn verhalen zouden leiden tot blockbusters. De man schreef heel wat fantasieboeken en stierf op 22 november 1963, dezelfde dag waarop John F. Kennedy werd vermoord in Dallas. In 2005 werd het eerste deel verfilmd door Andrew Adamson.

Ik vond de film best meevallen en mooi het idee van C.S. Lewis tot leven brengen. Ook het vervolg, Prince Caspian werd geregisseerd door Adamson. De film is best toegankelijk voor wie de eerste miste. De vier vrienden komen opnieuw terecht in de wondere wereld van Narnia nadat op de magische hoorn werd geblazen. De vier erekoningen van Narnia moet Narnia bevrijden van het juk van bezetters. Lucy, Edmund, Peter en Susan zijn heel teleurgesteld want het Narnia dat zij achterlieten is reeds 1300 jaar ouder.

D

e kroonprins, prins Caspian, vertolkt door Ben Barnes roept hun hulp in om zijn troonrecht op te eisen. Koning Miras, de oom van Caspian maakt immers misbruik van zijn macht om het volk te onderwerpen en zelf te troon te bestijgen. Wat volgt is een spannend avontuur waarbij niet alles verloopt zoals verwacht. De tweede film overtreft de eerste. De film is origineel, magisch en ontspannend.

Een aanrader voor wie avontuurlijk en jong van geest is. Mijn score: 8/10

Apocalypse now redux

Een complete nieuwe versie van Coppola's oscarwinnend meesterwerk. Francis Ford Coppola herwerkte de film uit 1979. De film was in '79 heel ophefmakend. Het wierp een geschifte blik op de oorlog in Vietnam. Kapitein Wilard (Martin Sheen) krijgt een bijzonder missie op een bijzonder ogenblik. Hij moet de zoektocht leiden naar deserteur Kurtz (Marlon Brando).

Kurtz is een mysterieus en zonderling figuur. Hij krijgt een geheim dossier mee op zijn tocht door het oerwoud. Wilard ontwikkelt een ongezonde nieuwsgierigheid naar de kolonel. Samen met de bemanning op de boot dringt Willard verder het oerwoed in en de reeële wereld drijft steeds verder weg.

De film is geflipt. Je krijgt een geschift en rauw beeld van de oorlog in Vietnam. Alles lijkt onzinnig en toch eenvoudig. Dit is ongetwijfeld één van de grootste en waanzinnigste films ooit!

Mijn score: 9/10

Indiana Jones and the kingdom of the crystal skull

De vierde in de rij...yes of jammer? Tegenwoordig is er een revival van oude actiehelden en opleving van sequels. Steven Spielberg probeert er ook munt uit te slaan en vroeg Harrison Ford om opnieuw Dr. Henry/Indiana Jones te vertolken. Indiana is ondertussen een stuk ouder geworden en diens vader, vertolkt door Sean Connery speelt niet meer mee. Er werd wel aan de toekomst gedacht want Shia LaBeouf speelt Henry's zoon. De film begint explosief en in echte Indiana Jones stijl wanneer een aantal Sovjetagenten Indiana ontvoerden om hun wegwijs te maken naar een artefact. Deze kristallen schedel is van belang om een cirkel van 13 schedels opnieuw te vervolledigen. Een spannend en exotisch avontuur is gestart. Ik ben niet van plan om meer details te verklappen want dan is de fun er af. Spielberg werkte samen met regisseur en producer George Lucas van Star Wars en beiden mogen relatief tevreden zijn met het resultaat. De film weet te boeien en valt mijn inziens niet uit de toon van de vorige 3 films. Mijn score: 7.5/10

Internationaal cartoonfestival

Het internationaal cartoonfestival is niet aan zijn proefstuk toe. Sinds 1964 werd de cartoonwedstrijd jaarlijks georganisseerd. Voor de editie van 2008 waren er maar liefst 2850 inzendingen, afkomstig uit 70 verschillende landen. De tentoonstelling vindt plaats in de Humorhal van het 'resort' Laguna. Het was heel rustig en kalm en je kon het aantal bezoekers op twee handen tellen. Toch is het festival een bezoekje waard. Het is geen duffe of saaie bedoening, heel wat cartoons laten je lachen of doen je terugdenken aan politieke of wereldse gebeurtenissen van het afgelopen jaar. Het is heel verrijkend om te zien welke onderwerpen aan bod komen in het buitenland. Soms staan deze ver af van wat in België getekend wordt en soms zijn ze zeer herkenbaar en universeel. Speciale aandacht dit jaar gaat uit naar Belgische cartonist Kim. Je kan nog een aantal weken een bezoek brengen aan het Cartoonfestival en aan het einde van de zomer worden de winnaars bekend gemaakt.

Little children

Een eigenaardig een bevreemdend dorp. Locatie voor de thuis van sexuologe en jonge moeder Sarah Pierce alias Kate Winslet. Ze gaat elke dag met haar dochtertje naar het park in de buurt. Daar lijkt elke dag op de vorige. Ze duwt de schommel en praat met andere moeders die blijkbaar alles perfect willen doen en het niet nalaten om kritiek te geven op Sarah. Deze saaie en eentonige routine verdwijnt wanneer er plots een jonge vader in het parkt binnenwandelt met zijn zoontje. Brad Adamson (Patrick Wilson) is vader van de eigennaardige Aaron Adamson (Ty Simpkins).



Beide volwassenen leren elkaar intiem kennen en worstelen met hun gevoelens, wat is nu de beste keuze, verlangen of routine? Spanning hangt ook in de lucht want een pedofiel houdt de buurt alert en op de rand van een 'heksenjacht'. Todd Field regisseerde een ok film met een behoorlijke dosis spanning.

Mijn score: 7/10

The queen

The queen is een biografische film. Hij belicht het leven van Engelse Queen op het ogenblik dat Tony Blair premier wordt. Kort nadat Blair premier wordt, sterft prinses Diana in een tragisch autoongeluk. Het was een woelige tijd voor het Britse koningshuis. Men moest trots opzij zetten en kiezen voor de menselijke gevoelens van de gehele wereld.

In deze biografische film wordt een deel van de reacties van de koninklijke familie uiteraard gegist. Maar het geheel komt geloofwaardig en waardig over. Het breekt de Queen niet geheel af en toont begrip voor haar beslissingen. Helen Mirren verdiende terecht een oscar voor beste actrice. Zij lijkt gewoon de koningin van Engeland.



Mijn score: 7,5/10

Scoop

Woody Allen maakte in zijn carriere als schitterende films. Hij speelde meestal mee in zijn eigen films en bedacht eigenlijk een genre binnen de humorfilm. Zijn manier van acteren en scènes bedenken is ongekend. De titel van de film is origineel. Een scoop is namelijk de benaming voor een grandioos, een ophefmakend artikel. Sondra Pransky (Scarlett Johansson) merkt iets heel merkwaardigs op tijdens een show van goochelaar Splendini (Woody Allen). Ze hoopt de seriemoordenaar te ontmaskeren die druk door de Londense politie wordt gezocht. Ze ontmoet Peter Lyam (Hugh Jackman), ze wordt verliefd, maar of ze de man kan vertrouwen....?

Wolf

Kommil foo is toe aan een nieuwe voorstelling, Wolf. De lat ligt hoog na hun show "Spaak". Plaats van gebeuren, Arenbergschouwburg Antwerpen. In hun nieuwe show keren ze meermaals terug naar hun jeugd, naar de angst voor de wolf die een tent wegblaast omdat het van hem wordt verwacht. Eenzaamheid speelt een belangrijke rol. De broers zijn opnieuw goed ingespeeld op elkaar, alles lijkt waanzinnig natuurlijk en spontaan. De muziek is prachtig en opnieuw schreven ze nummers met veel diepgang en gevoel. Een aantal nummers werden opgefrist en geplukt van een oude cd. Met simpele attributen zoals schoenen en krukken weten ze boeien en nieuwsgierigheid op te wekken. Sommige zaken liggen voor de hand, andere onderwerpen hebben een dubbele bodem. Mich en Raf tonen durf en gaan helemaal naakt. Wolf is een voorstelling met klasse en laat werkelijk niemand onberoerd! De thema's en gevoelens staan zeer dicht bij de realiteit, Kommil foo scoort dus opnieuw. Mijn score: 9.5/10

Headphone

Headphone raakt stilaan bekend. Ze maken elektronische muziek met een melancholisch zang erbij. Ze scheerden al hoge toppen in België met hun twee eerste singles, "Ghostwriter" en "She's electric". Vooral op Studio Brussel wordt de groep op handen gedragen. Daar behaalde het nummer drie keer op rij de eerste plaats in de hotlist. Via StuBru wonnen we tickets voor hun cd-voorstelling in de Ancienne Belgique in Brussel. We maakten een er een dagje Brussel van en gingen 's avonds naar het concert. De clubzaal van de AB was goed gevuld. De groep begon een kwartier later dan voorzien te spelen. De zanger zong met overtuiging en het publiek toonde veel enthousiasme, vooral toen Ghostwriter werd gebracht. Headphone werd nog twee maal teruggefloten en aangemoedigd. Het was een vrij kort maar krachtig optreden. Ik ben alvast geïnteresseerd in Headphone maar nog niet volledig verknocht.... Mijn score: 7.5/10

Donnie Brasco

Donnie Brasco werd geregisseerd door Mike Newell en dateert uit 1997. Hij wist Al Pacino en Johnny Depp te strikken voor de hoofdrollen van deze misdaadfilm. Voorts spelen Michael Madsen, Bruno Kirby, James Russo en Anne Heche mee in deze bij momenten geweldadige maffiafilm. Een FBI-agent infiltreert in de maffia van New York. Joe Pistone (Johnny Depp) maakt al gauw vrienden en wordt beschermd door maffiachef Al Pacino. Hoewel Pacino macht heeft blijkt hij ook al snel te behoren tot de "kleine garnalen". Pistone raakt snel intens opgeslorpt door de machtige familie en raakt moeilijk uit de kluwen. Zijn huwelijk loopt op de klippen, hij is geweldadig en leeft het leven van een echte maffiosi. Het wordt pas echt gevaarlijk wanneer de maffiafamilie ontdekt dat er een mol is. Een spannende film met een fantastisch Johnny Depp en Pacino. Pacino's rol is zeer bijzonder, hij speelt een keiharde misdadiger die terzelfdertijd familiewaarden en vriendschap belangrijk vindt. Wie houdt van het misdaadgenre zal deze film van Newell zeker weten te appreciëren. Mijn score: 8/10

Capote

Capote, Truman Capote was his name. Truman Capote was een beroemd Amerikaans auteur. De man had een bijzonder eigenaardige jeugd, hij leerde zichzelf lezen alvorens hij naar de basisschool ging en had een bijzondere band met zijn buurmeisje die later zelf een (toneel)stuk schreef "To kill a mockingbird". Truman schreef zelf bestseller met "Other voices, other rooms" en "Breakfast at Tiffany's". De film behandelt de periode waarin Truman Capote zich verdiept in de geest van twee moordenaars voor zijn laatste boek "In cold blood" De film begint met de trieste en onbegrijpelijk moord in het rustige stadje Holcomb, Kansas. Een volledige familie wordt uitgemoord door twee gauwdieven. Truman Capote gaat in opdracht van The New Yorker magazine naar het stadje om een artikel te schrijven over de moord op vier leden uit de bekende boerenfamilie. Hij wordt vergezeld door jeugdvriendin en schrijfster Harper Lee, Nelle. Ondanks zijn kinderlijke stem, artistieke maniertjes en ongewone kleding weet Capote het vertrouwen te winnen van de plattelandsbevolking. Zo komt Capote heel langzaam steeds meer te weten over de brute moord. De feiten shockeren hem, maar hij raakt bevriend met één van de moordenaars. Een groot dilemma vreet aan hem, is zijn steun en sympathie waardig of tracht hij enkel zijn eigen macht en impact te verzilveren.... De film kwam uit in 2005 en werd geregisseerd door Bennett Miller. Hij wist Phillip Seymour Hoffman te strikken voor de rol van excentrieke en homofiele Truman Capote. Seymour won verdiend een oscar voor zijn bijzonder sterke acteerprestatie. Actrice Catherine Keener speelt de jeugdvriendin van Capote. Clifton Collins Jr. speelt Perry Smith, één van de twee moordenaars die wachten op de uitvoering van executie. Chris Cooper speelt de politieinspecteur van het stadje Holcomb in Kansas en Bruce Greenwood is de partner van Truman Capote. Voorts vertolkt Bob Balaban de rol van William Shawn. Deze film is vast niet weggelegd voor iedereen, ten eerste moet je wennen aan het neurotische piepstemmetje van Seymour. Ten tweede is de film niet zo mysterieus of doelgericht. Je zal geen antwoord krijgen op een aantal vragen over het waarom van de feiten en al zeker niet over de slachtoffers. Je wordt wel meegezogen in een sfeer van een zeer egocentrisch schrijver en in de geest en wereld van een koelbloedige moordenaar. Geen film waar je dus goedgezind van zal rondhuppelen maar wel een aanrader want de vertolking van Philip Seymour Hoffman is ijzersterk! Mijn score: 8.5/10

Twelve monkeys

Jaar 2035. Door een dodelijk virus blijven er maar enkele duizenden mensen over op aarde. De overlevenden zijn verplicht om ondergronds te leven en vestigen al hun hoop op een reis door de tijd om de oorzaken van deze ramp te achterhalen. James Cole, opgesloten in een cel wordt als vrijwilliger aangeduid en tijdens zijn gevaarlijke missie gaat hij op zoek naar het leger van de 12 Apen, een radicale groepering die met het dodelijke virus in verband wordt gebracht. Een spannende sciencefictionthriller van regisseur Terry Gilliam met Bruce Willis als James Cole. Madeleine Stowe, psychiater verdedigt James Cole wanneer die terug reist in de tijd. Zij gelooft de voorspelling van het grote virus. Christopher Plummer, Jon Seda en Brad Pitt vertolken de bijrollen. Een aanrader voor wie houdt van futuristische films. De film dateert uit 1995. Ik zag de film voor de derde keer en hij blijft boeien, hopelijk is het gegeven wel geen reëel toekomstbeeld.... Bovendien een mooie eindscore met het nummer "It's a wonderful world" Mijn score: 8/10

Million dollar baby

Clint Eastwood regisseert met veel toewijding en verve een film. Hij bracht in 2004 Million dollar baby uit waarmee hij 4 oscars won. Clint won een oscar als beste regisseur, de film won de prijs als beste prent, beste vrouwelijke hoofdrol ging naar Hilary Swank en beste mannelijke bijrol naar Morgan Freeman. Genoeg gepocht over de oscars.

Het verhaal van de film gaat als volgt; Na de pijnlijke vervreemding van zijn dochter heeft bokstrainer Frankie Dunn (Clint Eastwood) weinig persoonlijke vreugde in zijn leven. Maggie Fitzgerald komt aankloppen in de trainingszaal, zij is getekend door een zwaar leven. Ze heeft de ambitie om een goed bokser te worden. In eerste instantie wil Frankie haar niet helpen maar na wat gemor van de concierge, gespeeld door Morgan Freeman blijkt Frankie de taak toch op zich nemen om haar te trainen tot kampioene.



De training loopt intensief en roept persoonlijke problemen en angsten van de drie hoofdrollen op. Hoe dit ogenschijnlijk kampioenenverhaal afloopt vertel ik niet. De film is vooral weggelegd voor boksliefhebbers maar toont je veel over volharding, vriendschap en tegenslag. Het is zo'n film die je moet uitkijken om dan pas een oordeel te vellen. De drie hoodrollen leveren schitterende acteerprestaties ondanks hun ongewone personages.

Mijn score: 8/10

Finale BIL

De Belgische Improvisatie Liga verwerft stilaan een vaste plaats binnen de wereld van improvisatie en comedy. Men maakt elk jaar een selectie die leidt tot 3 groepen die de halve finale bereiken. De laatste twee groepen van telkens 5 personen speelden vanavond de finale in het Zuiderperhuis te Antwerpen. Een zomerse sfeer liet niettemin de zaal volledig vollopen. Het spektakel kon beginnen. De moderator van de avond, Jeroen Van Dyck had zich voor de gelegenheid verkleed als non en kwam de zaal een fijne avond toewensen. Coach Gilles Delvaulx warmde daarna de rode en de blauwe ploeg op. De rode ploeg bestond uit Jan Buermans, Ellen Dierckx, Koen Damman, Tom Roels, Filip Leonard, Tom Lathouwers en Anneleen Aerts. De blauwe bestond uit Bart Van Tigchelt, Frank De Block, Cathérine Vaes, Dries Mahieu, Dieter Bertels, Ann Claes en Gitte Mast. Gele ploeg was aanwezig maar moest toekijken vanaf de zijlijn. Minder applaus had het publiek in zijn mars voor de drie scheidrechters. Max La Menace, Pieter Van der Hoeven en Kristien Druyts werden niet graag gezien, hun taak was dan ook aartsmoeilijk, spelfouten fluiten. De verschillende improvisaties opsommen biedt geen voordelen, je moet zo'n avond mee gemaakt hebben. Mijn persoonlijke sterspelers waren zonder twijfel, Catherine Vaes, Bart Van Ticghelt en Jan Buermans. Een geslaagde, grappige avond! Mijn score: 8/10

De donkere getallen II, gevangen in de tijd

Gevangen in de tijd is de sequel, geschreven door Luc Descamps, op het eerste verhaal van de donkere getallen. Hij droeg het boek op aan zijn zoon, Timo. In de hoofdrol van het jeugdboek speelt terug Harry De Wilde. Harry keert na de kerstvakantie terug naar het Witch (het Wonderful Instute for Terrific Children), een vreemd internaat. Al heel snel loopt de terugkomst fout wanneer meneer Wholeearth, Harry de opdracht geeft om op te ruimen in het fysicalokaal. Harry belandt in het jaar 1837, daar experimenteert de vreselijke dokter Skull op zwakzinnige kinderen. Harry wordt gevangen genomen en heeft bitter weinig tijd om te ontsnappen uit het gruwelijke tehuis. Een spannend vervolgverhaal, je leest het in één stuk uit. Mijn score: 7.5/10

Smulpapen van Eric van Sauers

Eric Van Sauers trad op in CC Ter Vesten, het nieuwe cultuurcentrum van Beveren. Van Sauers is een Nederlander. De show begon met hippe hiphopmuziek en ondertussen draaide een zeer grote wereldbol rond, rond en rond. Van Sauers liet er geen twijfel over bestaan, begrijp je me niet, praat ik te snel met mijn Hollands accent, schreeuw het dan maar uit. Het publiek was onmiddellijk geboeid en geïnteresseerd. Eric is tuk op de rondzwevende wereldbol, het digitale snufje had uiteraard een functie. Van Sauers maakt zich zorgen, niet om de planeet maar om wat de mens uitvreet. Volgens hem heeft de planeet het niet zo lastig met ons maar maken wij het ons zelf knap moeilijk. Hij geeft maatschappijkritiek maar relativeert dan opnieuw door de menselijke fouten te bevestigen in zijn eigen leven. De voorstelling duurde 80 minuten maar je hebt het gevoel alsof Eric Van Sauers uren aan het vertellen was, hij praat razendsnel en anticipeert sterk op het publiek. Als iemand niest, iemand te laat binnenkomt, let dan op want Eric onderwerpt je aan een kruisverhoor. Een Nederlander en een Belgische publiek levert soms problemen op, maar dat kan nu niet gezegd worden. Van Sauers bracht een snelle, fijn en boeiende show! Een aanrader voor wie van comedy met een ecologische inhoud houdt. Een filmpje uit een vorige show: Mijn score: 8/10

Bert Gabriëls Try out

Bert Gabriëls trad op in de Arenbergschouwburg, hij probeerde voor de 2de avond op rij zijn nieuwe show uit in een kleine zaal. Bert bracht Jeroen Leenders mee in het voorprogramma, hij wist niet echt bijster te overtuigen maar je merkte dat er potentieel in zat. Bert Gabriëls doorbrak het cliché en bracht wel decorelementen mee, een projectiescherm en een computer om zijn "powerpoint" te projecteren. Zijn show loopt aan de hand van de beelden die hij laat verschijnen. De beelden vormden een rode draad rond het thema maar weliswaar was niet alles wat hij vertelde noodzakelijk gelinkt aan het onderwerp. Zijn centrale thema liep van de ondergang van de aarde tot de evolutie van de mens. Gabriëls had duidelijk diep nagedacht over dit onderwerp en wist interessante dingen te vertellen en het publiek te laten lachen en ja zelfs ontroeren. Bekijk een fragment, opgenomen in The Joker Mijn score: 9/10

Personeelsfeest Stad Gent

Stad Gent geeft elk jaar een feest voor haar werknemers. Elk jaar is er een centraal thema, dit jaar waren het zigeuners. Ik kreeg de kans om met een paar vrienden mee te gaan en het was de moeite. Locatie voor het feest, het ICC. Rond half acht trad Milow op in de casinozaal. Hij bracht nummers uit zijn eerste album, the bigger picture en heel wat nieuwe nummers uit Coming of age. Ondertussen is het de 4de keer dat ik Milow aan het werk zie maar er was toch één groot verschil. De groep is uitgebreid met zeer getalenteerde muzikanten, waaronder een schitterende zangeres. Een aantal nummers zijn ondertussen speciaal gekruid om op een festival te scoren. Na Milow was het tijd voor de grote playbackshow van Kate Ryan. Zij bracht haar 'draken' van covers en we vluchtten snel de zaal uit. We hoorden mooiere klanken uit de banketzaal waar Johan Verminnen voor een bescheiden aantal vol enthousiasme "Mooie dagen" en "Rue de bouchers" zong. Rond half 12 was het tijd voor de mainact en we merkten al gauw dat de interesse groot was, de zaal was volzet en een plek bemachtigen ging gepaard met geduw.... Natalia, idoolwinnares en popdiva trad op. Het publiek was wild van enthousiasme. Jammer genoeg kon Natalia niet onmiddellijk scoren want er waren ernstige problemen met het geluid. Maar Natalie came back for more en zong eigen hits gewisseld met soul- en latincovers. Het werd een fijn feestje met hoog amusementsgehalte. Voorts nog dank aan de comfortabele sofa's en de gulle catering... Mijn score:8.5/10

DNA Improvisatieshow

DNA staat voor De Nonsens Alliantie, een groep van diverse stand-uppers. De show ging door in de kleine zaal van de Arenbergschouwburg te Antwerpen. De show werd stevig en enthousiast geleid door Stef die zijn drie jongere collega's voorstelde. Het publiek werd opgewarmd en de vier staken van wal. Men deed het verplichte nummertje van de vrije associatie, het raden van een moord die door iemand op een vreemde plaats gebeurt enz... We bevonden ons in Antwerpen dus men bedacht de absurde moord op de begravenisondernemer van Hugo Claus met een met mieren gevuld potlood. Het werd lachen wanneer men bepaalde situaties ging spelen met een uiteenlopende emotie. Er werd ter plekke een nieuwe film bedacht, de Buldogs van over de Schelde. Twee vrijwilligers werden uit het publiek gegrepen om geluiden na te bootsen die bij een sketch hoorden, waaronder ik de iets minder getallenteerde van de twee bleek te zijn. Het was al bij al een fijne avond,... maar als we de vergelijkende test tussen Gent en Antwerpen uitvoeren dan gaat ons voorkeur naar de comedyavond in Bal Infernal. Mijn score: 6.5/10

Regi in the mix

Regi Pinxten, u kent de blonde kerel van Milk Inc. wel. Milk Inc. is een Vlaamse dancegroep die al minstens 10 jaar actief is. Ze scoorden hits met "In my eyes", "Walk on water" enz... Regi is al een tijd solo aan het werk als DJ, en vanavond gaf hij een optreden in de Lotto Arena in Antwerpen. Hij bracht een groot aantal artiesten mee die samen met hem een dancenummer maakten voor zijn nieuwe cd. Het publiek bestond voornamelijk uit Johnny en Marinatypekes, maar dat was te verwachten. Iets vroeger dan 22u begon Regi te draaien vanop een half cirkelvorming podium met reusachtige videoschermen en een gigantisch gordijn zodat enkel zijn schim te zien was. Nogal snel verdween het doek en schitterde Regi (vooral letterlijk) vanop het podium. De sfeer kwam erin met een aantal nineties nummers die Regi draaide. Onze mond viel wagewijd open toen we merkten dan de zeur van radio Donnea tegenwoordig durft te zingen. Ik zou haar onmiddelijk terug verbannen naar radio Meetjesland maar ach... Eén of andere nobele onbekende Yannick had blijkbaar ook een nummer in 2 minuten uitgevonden samen met Regi. Nadien kwam de rosse van K3, Karen optreden. Het niveau steeg maar bleef nog verder onder voldoende. DJ Wout van Sylver kwam battlen met Regi, maar zoals het in elke sprookje gaat, het kwaad overwon en Regi deed zijn goesting. Regi had ondertussen wel tijd om te stralen IN het publiek en genoot van elke digitale fotocamera die in zijn richting flitste. Nadien kwamen Scala, Koen Buysse en Bart Peeters optreden. Zij waren zo wat de enigen die het publiek wisten te boeien, proficiat. Jammer genoeg was deze avond één grote playbackshow met een wassen beeld als centrale gast en tot tweemaal toe Linda van Milk Inc. die kwam scanderen: "Go to hell!!!!" Misschien komt de commentaar te cru over maar het vertelt veel over de kwaliteit van de muziek. De avond werd absoluut niet saai want toegegeven af en toe draaide Regi schitterende fuifplaten en werd er gedanst. Onze interesse en bezoek aan Regi blijft dan ook zoals de muziek, oppervlakkig. Mijn score: 5/10Het krioelt ondertussen van de filmpjes op youtube

Spirited away

Spirited away in een animatiefilm uit 2001. De film werd geregisseerd door de Japanse regisseur Hayao Miyazaki. Een tienjarig meisje Chihiro rijdt samen met haar ouders een ogenschijnlijk mooi bos in. Wanneer ze plots voor een reusachtig gebouw met poort staan besluiten de ouders een kijkje te nemen. Chihiro kan haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en volgt een tijdje later. In het dorp dat schuilt achter het gebouw merkt ze dat haar ouders niet konden weerstaan aan borden met heerlijke voeding. Door hun hebberigheid zijn beiden veranderd in varkens. Chihiro wordt panisch van angst en ziet vreemde wezens voorbij zweven. Ze weet met zichzelf geen raad en gaat op zoek naar oplossing. Ze ontmoet een jongen die werkt in het paleis. In het paleis heeft Yubaba stevig de touwtjes in handen over haar 'dodenrijk'. Wat volgt is een waanzinnige en absurde tocht... Een bizarre en lange animatiefilm, met originele tekeningen en verhaallijn. Een aanrader voor wie eens wat meer wil zien dan de typische doorsnee Walt Disney of Pixarmovie. Mijn score: 7.5/10

Brudio Stussel, live uitzending Canvas

Studio Brussel werd één week lang Brudio Stussel, dit om de vijfentwingtigste verjaardag van de zender te vieren. Studio Brussel, de zender deed tal van gekke dingen, deelde cadeau's uit, organiseerde BruStu.Uit enz... De vriend van mijn zus schreef ons in om de opnames van het tvprogramma op canvas bij te wonen. Om half 10 's avonds werden we verwacht aan de Reyerslaan. Na geduldig wachten konden we onze plaats innemen in de kleine gelegenheidsstudio, er waren slechts een twintigtal toeschouwers. Al snel kregen we Peter Van De Veire en Sam De Bruyn te zien die even keken of het publiek er wel klaar voor was! Om twintig voor twaalf was het zover, we were on air. De show startte bijna onmiddelijk met het dansen van de bolognaise en drinken van champagne. Ondertussen lag de studio al propvol confetti en had Metallica moeite om hun instrumenten te vinden. Metallica was uiteraard niet in levende wijze aanwezig, het was een coverband die een fijne en keiharde vertolking van Once bracht. Nadien speelde men nog het caviaspel, zocht men dringend een man voor Sam en werd om de haverklap een viertal met het gezicht in crème fraiche geduwd. Iets voor 2 's nachts kreeg ik ook een portie van dat goedje in mijn gezicht en aangezien we de laatste groep waren werd er een waar slagroomgevecht gehouden. Er werd nog veel meegejouwd en iedereen was enthousiast om Miss België te zien transformeren in koningin Fabiola.Een radio/tv-uitzending bijwonen was een aangename ervaring, alleen jammer dat crème fraiche een irritante geur nalaat... Onze oneminuteoffame kan je zien op http://www.stubru.be/, ga daar op zoek naar het filmpje Happy birthday....

Gent onafhankelijk

Er wordt al een aantal weken gespeculeerd over de N-GA, de Nieuw-Gentse Alliantie. Ze voeren 'strijd' om een onafhankelijke Gentse stadstaat te verkrijgen. Ze eisen na 400 jaar Gent terug op voor de echte Gentenaars. Men wil dus een stadstaat, weliswaar met een aantal rechten voor allochtonen. Men viseert vooral de talrijk aanwezige West-Vlaamse allochtoon in Gent. Een aantal West-Vlamingen namen de actie iets te serieus en stuurden furieuze mails naar de organisatie en het stadsbestuur. Maar geen schrik, de N-GA is een tijdelijke vereniging met een aantal ideologen die een duidelijk statement wil stellen. Ze wilden aantonen hoe snel mensen kunnen overhaald worden om achter een bepaald idee of persoon te staan zonder de gevolgen te overzien... Wij trokken richting het (linkse) feest aan Sint-Jacobs. Jezus was van de partij en droeg een flashy zonnebril. Hij praattte de optredens aan elkaar, met talloze versies van één en dezelfde mop over de man die naar de stock Américain gaat en zoekt naar cammouflagepakken. Neveneffecten was het beste dat te zien was op het podium in de nammidag. Ze waren grappig en vooral hun lied over vreemdelingen en de marketingsketch over stofzuigers waren amusant! Muzikaal was de Violent Husbands best ok. De ietwat country-stijl spreekt aan maar de teksten rommelen soms... Dietwin de jodelaar was er bij op Humo's Pop Poll 2008 en bewees nog maar eens dat hij een blooper is uit één of andere idoolwedstrijd. Foxy lane is een groep die knap instrumentaal werk levert maar ik miste zang in sommige nummers. De groep Preuteleute met Jezus als leadzanger was behoorlijk marginaal maar draaide vooral onder het moto: "Omdat het niet altijd serieus hoeft te zijn..." Freddy De Vadder was redelijk onverstaanbaar voor de modale Gentenaar, maar verraste met zijn Luc De Vospersiflage! Han Solo reageerde tijdens en na zijn optreden volledig naast de kwestie. Op zijn site lees ik dat hij het lak aan vrijemeningsuiting tijdens zijn optreden bekritiseert omdat het publiek hem uitjouwde. Han Solo vergeet één ding, er is een verschil tussen een gefundeerde boodschap brengen of op een podium iedereen en alles uitschelden zonder reden. Zijn vertoning kwam neer op een scheldpartij, alle Walen werden plotseling idioten, hij vervloekte de islam, schold alle vrouwen uit voor sl*tten enz... Toegegeven, hij blijft halstarrig en met overtuiging de rechtse rakker uithangen! Om kwart voor 6 trok de propere fanfare van de vieze gasten richting St-Baafsplein. Daar werd de onafhankelijkheid van Gent uitgeroepen. De vlag werd gehezen en het volkslied gezongen. Er heerste een vrolijke sfeer van revolutie (zou dit ook zo vrolijk zijn tijdens een echte revolte?) Was je er niet bij dan dien je zeker één van de talloze filmpjes te bekijken, binnenkort post ik hier ook een filmpje van de speech op het balkon van het NTG. Jammer is dat we het optreden van het 6de metaal misten! Shame on us. N-GA, toch bedankt voor een fijne actie en een mooie avantgentsefeestensfeer!

Lock, stock and two smoking barrels

Lock, stock and two smoking barrels is een film uit 1998, geregisseerd door Guy Ritchie, le mari de Madonna. Eddy, Bacon, Tom & Soap zijn vier vrienden die hun geluk willen beproeven. Ze spelen poker met very high stakes. Jammer genoeg spelen de andere spelers vals en is winnen onmogelijk. Eddy verliest zomaar even 250.000 pond. Hij dient dit bedrag binnen de 7 dagen terug te betalen aan de misdadige schuldeiser. De vrienden beramen een plan, ze zullen een bende rovers, beroven. Alles verloopt goed maar zoals het in de misdaad steeds gaat, misdadigers berusten op wraak. Het wordt een ingewikkelde mierennest waarbij bendes en gewelddadige misdadigers afrekenen met bedriegers. De film is in Tarantinostijl en bevat behoorlijk veel geweld en bloed maar is voor de fans een criminele film met heerlijke soundtrack, ça a été éprouvant! Mijn score: 8/10